„Sonet szalony” Leopolda Staffa to wiersz pochodzący z tomu „Ptakom niebieskim” (1903). Jest on wyrazem filozofii pochwały życia i twórczej wolności. Sonet prezentuje również bliską Staffowi koncepcję poezji.
Podmiotem tekstu jest sam poeta, który wypowiada się w pierwszej osobie liczby pojedynczej. Wiersz stanowi próbę samookreślenia – podmiot dokonuje metaforycznej autoprezentacji. Przedstawia się po pierwsze jako „włóczęga, król gościńców” – mamy zatem do czynienia z figurą podróżnika i metaforą życia jako drogi. Po drugie poeta określa się mianem „pijaka słońca” oraz „zwycięzcy słotnych burz, wichrów i niepogody”. Oznacza to, że propaguje on pozytywny stosunek do świata, dostrzega przede wszystkim jego jasną stronę, której symbolem jest słońce; przezwycięża zaś wszelkie przeciwności losu (wichry i niepogodę).
Atrybutami owego podróżnika są kij, płaszcz i dziurawa sakwa, nawiązujące do biblijnych psalmów. Metaforyka tekstu jest zaś zaczerpnięta z porządku natury: poeta przywołuje elementy przyrody podkreślające urodę życia: niebo pełne gwiazd, kwiaty, krzew jabłeczny. Okazuje się, że podmiot podróżuje jednak nie tylko po drogach i bezdrożach, ale przede wszystkim w krainie własnej wyobraźni. Wskazują na to metafory takie, jak np. „kwiat marzenia” czy „owoc swobody”, podkreślający artystyczną kondycję osoby mówiącej.
Dominującą cechą lirycznego włóczęgi jest beztroska, nadzieja i niedbałość o przyziemne rzeczy. Sam przypisuje sobie lekkomyślność, którą jednak wartościuje pozytywnie. Nazywa ją „płochą weselnicą” i „psotnicą; utratę mądrości traktuje zaś jako szczęście. Poeta podkreśla zatem, że w najważniejsze jest zachowanie dystansu wobec samego siebie i unikanie zbytniej powagi. Człowiek powinien dać sobie szansę na beztroskę i nadzieję.
Staff dynamizując tekst licznymi czasownikami i wykrzyknieniami oraz budując wskazane obrazy poetyckie, nawiązuje wyraźnie do idei elan vital Henri Bergsona, czyli twórczej siły napędzającej człowieka do życia i twórczości. Podkreśla, że człowiek powinien kierować się przede wszystkim wewnętrzną intuicją, a nie rozsądkiem. To właśnie ona zapewnia mu wolność i zamienia życie w ciekawą przygodę.
„Hymn do Nirwany” Kazimierza Przerwy-Tetmajera wyraża młodopolski dekadentyzm zwątpienie w sens istnienia oraz fascynację ezoteryką i innymi niż chrześcijański...
Geneza czas i miejsce akcji Akcja utworu dzieje się w miejscowości która nie została w żaden sposób nazwana. Czytelnik ma okazję dowiedzieć się że mieści...
Streszczenie Przybysz Psycholog Kris Kelvin - główny bohater powieści - przybywa na pokładzie Prometeusza na stację Solaris. Opuściwszy statek dzięki specjalnej...
Streszczenie Cezar dał znak. Chrześcijanie zbili się w grupę gdyż z lochu dobiegały już przerażające odgłosy wydawane przez wygłodzone lwy. Ludzie wstali z miejsc...
Interpretacja Mit o Orfeuszu i Eurydyce jest przede wszystkim opowieścią o niezwykłej miłości której nie przerywa nawet śmierć. Zrozpaczony Orfeusz gotów...
Streszczenie Akt pierwszy Scena I „Hamlet” rozpoczyna się sceną mającą miejsce przed zamkiem. Dwóch strażników - Bernardo i Francisko - wymienia...
„Obmyślam świat” to autotematyczny wiersz Wisławy Szymborskiej w którym autorka dokonuje refleksji nad samym procesem powstawania poezji. Najbardziej lapidarną...
Tren XIV przynosi kolejny raz w cyklu odwołanie do mitologii greckiej. Poeta zastanawia się gdzie są wrota do krainy podziemia które przekroczył Orfeusz. Tak jak mityczny...
Streszczenie Tadek zostaje wysłany na kurs dla sanitariuszy do Oświęcimia. Pobyt poza obozem upaja bohatera i jego towarzyszy. Chce również przesłać list ukochanej...