Wiersz Leopolda Staffa „Harmonia” stanowi medytację poety nad własnym życiem. Rozpoczyna się od wspomnienia burzliwości przejść przeszłości i zmiennych kolei jego losów. Miałem wielkie pogody i chmurne niewczasy – stwierdza podmiot liryczny. Dowiadujemy się też, że był osobą przebojową (krok mój, zdobywczy). Jednak w tym samym wersie, w którym mowa o owej sile, pojawia się informacja, że należy ona już do czasów minionych. Poeta nie jest już zdobywcą, krok zwiastujący podbój (salonów, serc, szczytów kariery? – nie wiadomo) zmienia się w obrończy. Wprawdzie nie jest on jeszcze starcem, a słabość nadchodzi powoli – jednak zdaje sobie sprawę, że jej triumf jest nieubłagany.
Nie można walczyć z upływem czasu, chociaż każdy by chciał powstrzymać przemijanie. Ale na każdego czeka w końcu śmierć, a filozof musi zgodzić się, iż zostaje prosta prawda, że wszystko się kończy. Życie porównane zostaje do pór roku i autor podkreśla, że sam lato ma już za sobą, a nawet jesień wnet minie.
Konstatacja taka wydaje się bardzo smutna i skłaniająca do rozpaczy. Tak jednak nie jest, świadomość własnego końca nie odbiera poecie radości, powoduje co najwyżej lekką melancholię. Lekiem na przemijanie staje się poezja. Ona umożliwia konstruktywne przeżywanie bólu istnienia (W sobie zestrajam sprzeczny ten świat) – w takim razie rozpacz byłaby sprzeniewierzeniem się własnemu talentowi. Nie po to Apollo, patron muz, dał poecie moc stwórczą, by ten nie potrafił jej wykorzystać do pogodzenia się z nieuchronnym.
Krótki wiersz Leopolda Staffa zawiera w sobie mnóstwo sensów. Stanowi pogodne wyznanie starzejącego się artysty, pogodzonego z własnym końcem – zarazem wyznanie owo jest wskazówką, jak pogodzić się ze śmiercią i myśleć o niej bez strachu. Staff nie odnosi się do religii i możliwości życia po śmierci – filozof i artysta nie potrzebuje takiej pociechy. Radość ma mu przynieść jego własna twórczość.
Forma utworu (kilka informacji) :
- układ rymów abab
- apostrofa (do Apolla)
„Epitafium Rzymowi” Mikołaja Sępa-Szarzyńskiego jak sama nazwa wskazuje jest utworem reprezentującym gatunek literacki wywodzący się z antycznej Grecji i powstały...
Geneza Charles Dickens napisał „Opowieść wigilijną” w listopadzie 1843 roku. Czas i miejsce akcji Akcja „Opowieści wigilijnej” toczy się w dziewiętnastowiecznym...
Streszczenie Księga Wyjścia znajduje się w biblijnym Starym Testamencie i jest drugą księgą w Pięcioksięgu Mojżeszowym. Zwykło się zatem uznawać że została zapisana...
Geneza „Ronja córka zbójnika” to piękna fantastyczna powieść szwedzkiej autorki Astrid Lindgren. Jest to opowieść o dzieciach dwóch zwalczających...
Problematyka „Wujek Karol. Kapłańskie lata papieża” to książka Pawła Zuchniewicza. Stanowi ona beletryzowaną biografię przyszłego papieża skupiając się...
Interpretacja Mit o rodzie Labdakidów opowiada o dziejach rodziny na której spoczęła klątwa. Losy władców Teb oraz ich najbliższych są odzwierciedleniem...
Geneza czas i miejsce akcji Eliza Orzeszkowa była prawdziwą patriotką która w trakcie powstania udzieliła schronienia Romualdowi Trauguttowi. Te wydarzenia miały...
Streszczenie „Nowe szaty cesarza” to baśń Hansa Christiana Andersena. Opowiada ona o władcy który uwielbiał zdobne szaty i jak mówi autor całe...
„Bakczysaraj” to sonet w którym pokazane są przemyślenia podmiotu lirycznego który dostrzega problem jakim jest przemijanie oraz kruchość tworów...