Wiersz Leopolda Staffa „Harmonia” stanowi medytację poety nad własnym życiem. Rozpoczyna się od wspomnienia burzliwości przejść przeszłości i zmiennych kolei jego losów. Miałem wielkie pogody i chmurne niewczasy – stwierdza podmiot liryczny. Dowiadujemy się też, że był osobą przebojową (krok mój, zdobywczy). Jednak w tym samym wersie, w którym mowa o owej sile, pojawia się informacja, że należy ona już do czasów minionych. Poeta nie jest już zdobywcą, krok zwiastujący podbój (salonów, serc, szczytów kariery? – nie wiadomo) zmienia się w obrończy. Wprawdzie nie jest on jeszcze starcem, a słabość nadchodzi powoli – jednak zdaje sobie sprawę, że jej triumf jest nieubłagany.
Nie można walczyć z upływem czasu, chociaż każdy by chciał powstrzymać przemijanie. Ale na każdego czeka w końcu śmierć, a filozof musi zgodzić się, iż zostaje prosta prawda, że wszystko się kończy. Życie porównane zostaje do pór roku i autor podkreśla, że sam lato ma już za sobą, a nawet jesień wnet minie.
Konstatacja taka wydaje się bardzo smutna i skłaniająca do rozpaczy. Tak jednak nie jest, świadomość własnego końca nie odbiera poecie radości, powoduje co najwyżej lekką melancholię. Lekiem na przemijanie staje się poezja. Ona umożliwia konstruktywne przeżywanie bólu istnienia (W sobie zestrajam sprzeczny ten świat) – w takim razie rozpacz byłaby sprzeniewierzeniem się własnemu talentowi. Nie po to Apollo, patron muz, dał poecie moc stwórczą, by ten nie potrafił jej wykorzystać do pogodzenia się z nieuchronnym.
Krótki wiersz Leopolda Staffa zawiera w sobie mnóstwo sensów. Stanowi pogodne wyznanie starzejącego się artysty, pogodzonego z własnym końcem – zarazem wyznanie owo jest wskazówką, jak pogodzić się ze śmiercią i myśleć o niej bez strachu. Staff nie odnosi się do religii i możliwości życia po śmierci – filozof i artysta nie potrzebuje takiej pociechy. Radość ma mu przynieść jego własna twórczość.
Forma utworu (kilka informacji) :
- układ rymów abab
- apostrofa (do Apolla)
Geneza „Ikar” to opowiadanie Jarosława Iwaszkiewicza które pierwszy raz opublikowane zostało w 1954 roku. Ma ono charakter na poły autobiograficzny odnosi...
„Czego chcesz od nas Panie…” jest pieśnią dziękczynną skierowaną do Boga. Podmiot liryczny chwali go za stworzenie i utrzymywanie w istnieniu świata....
Streszczenie Hiob miał duży majątek siedmiu synów i trzy córki. Żył dobrze i cnotliwie był bogobojny. Pewnego razu szatan zarzucił Bogu że Hiob jest mu...
Dla człowieka ptaki to zwierzęta szczególne. W czasach przed wzbiciem się ludzkości w powietrze to właśnie one mogły unosić się do góry. Nadawało im to...
“Guziki” to wiersz Zbigniewa Herberta poświęcony zbrodni katyńskiej. Wiosną 1940 roku ponad dwadzieścia tysięcy polskich oficerów zostało rozstrzelanych...
„Eviva l'arte!” to jeden z wierszy Kazimierza Przerwy-Tetmajera wyrażający uwielbienie poety dla sztuki i dumę z bycia artystą. Tytułowe wykrzyknienie w języku...
„Terrorysta on patrzy” to wiersz Wisławy Szymborskiej traktujący o groźnym zjawisku współczesnego świata jakim jest terroryzm. Jest to tekst w którym...
Tren XI to kontynuacja krytyki filozofii jako drogi do szczęścia (por. Tren IX). Filozofia miała uczynić człowieka cnotliwym – a cnota i szczęście miały być tym...
Powieść Stefana Żeromskiego ukazała się w 1897 roku. Jej akcja rozgrywa się w drugiej połowie XIX wieku na terenach zaboru rosyjskiego. Streszczenie Utwór rozpoczyna...
