Biografia
Maria Konopnicka urodziła się 23 maja 1842 roku. Zamieszkiwała Suwałki do 7 roku życia. Wtedy przeprowadziła się razem z ojcem prawnikiem oraz matką, która zmarła, gdy autorka miała 12 lat. Mieszkała w Kaliszu, gdzie była świadkiem między innymi pożaru.
W wieku 20 lat wyszła za mąż za Jana Jarosława z Kroczowa Konopnickiego. Z nim też doczekała się ośmiorga dzieci. Wraz z mężem przeprowadziła się do Bronowa. Tam rodzinę Konopnickiej spotkały represje będące następstwem zdarzeń, które miały miejsce podczas Powstania Styczniowego. Konopnicka wraz z mężem była osobą zaangażowaną w pomoc lokalnemu społeczeństwu.
Niedługo po swoim debiucie literackim, autorka przeprowadziła się do Warszawy, gdzie została do roku 1890. Konopnicka rozwijała swój talent pisarski jednocześnie godząc go z pracą zarobkową oraz wychowaniem dzieci. Działała także społecznie. Jej wyjazd rozpoczął szereg podróży. Na siedem lat przed śmiercią otrzymała dom w Żarnowcu, w którym zamieszkała z Elżbietą Dulębianką. Konopnicka zmarła 8 lipca 1910 roku, we Lwowie. Jej ciało spoczywa na Cmentarzu Łyczakowskim.
Charakterystyka twórczości
Za jej debiut uważany jest wiersz „W górach”. Jej poezja cieszyła się uznaniem, w szczególności ta, w której poruszała tematy patriotyczne. Przykładem utworu tego typu jest „Rota”, która stanowi manifest prawdziwego patriotyzmu, który widocznym był również w uczynkach autorki.
Ważnym elementem twórczości Konopnickiej są utwory poruszające problematykę społeczną. Tworzy ona między innymi nowele opowiadające o różnicach społecznych, jak i o wszelkich konfliktach. Poruszała także tematykę biedy. Przykładami nowel jest na przykład „Mendel Gdański”, „Dym” czy „Nasza szkapa”. Opowieść ta ukazywała postaci dziecięce i ich zachowanie w obliczu sytuacji losowych. Dzieci stały się także adresatami utworu Marii Konopnickiej opowiadającego o krasnoludkach oraz sierotce Marysi. Maria Konopnicka współpracowała także z gazetą „Źródło”.