Streszczenie
To co dla jednych stanowi element krajobrazu, dla innych jest godnym uwagi i mamiącym. Z okna swej izby, kobieta każdego dnia wpatrywała się w wydobywający się z komina dym. Zdawał się on być dla niej przekaźnikiem informacji. Tym, który pokazywał jej, czy jej syn miewa się dobrze.
Marcyś pracował bowiem w kotłowni. Pracował rzetelnie, a towarzyszyła mu przy tym myśl o matce. Po pracy powracał do domu niezwykle głodny. Kobieta przyglądała się jedzącemu z apetytem synowi, sama jadła powoli, choć i ona nie czuła się najedzona. Wdowa czasem dojadała resztki po synu, który zaraz po posiłku musiał wracać do pracy. W samotnie spędzanym czasie wdowie towarzyszył dym. Widziała ona w nim coraz to nowe kształty.
Marcyś powracał na noc do domu. Poproszony przez matkę odmawiał pacierz i kładł się spać. Kobieta modliła się jeszcze długo po jego zaśnięciu. Kobieta zawsze wstawała pierwsza i usiłowała dobudzić syna by szedł do pracy.
Pewnego dnia jednak obudził się on sam, a temu wydarzeniu towarzyszył głośny krzyk. Przerażony Marcyś powiedział, że śnił mu się piorun w niego uderzający. Kobieta uspokoiła go, mówiąc, że piorun to zwiastun hucznego wesela.
Jednak po jego wyjściu sama poczuła się zaniepokojona. Widok dymu nieco ją uspokajał. Po pewnym czasie słychać było ogromny huk, a z komina buchnął pełen iskier i odłamków dym. Od tego czasu dym już zawsze miał dla niej kształt syna.
Plan wydarzeń
1. Fascynacja matki dymem.
2. Praca Marcysia.
3. Powrót syna na obiad.
4. Wspólna kolacja.
5. Budzenie Marcysia przez matkę.
6. Zły sen kotłowego.
7. Uspokojenie syna przez matkę.
8. Pojawienie się pełnego iskier dymu.
9. Żałoba matki, poszukiwanie postaci syna w dymie.