Biografia
Seweryna Szmaglewska urodziła się w 1916 roku w Przygłowie niedaleko Piotrkowa Trybunalskiego. Pochodziła z rodziny urzędniczej, jej ojciec, Antoni Szmaglewskiej, był sekretarzem gminy. Przyszła pisarka ukończyła żeńskie Seminarium Nauczycielskie im. Królowej Jadwigi w Piotrkowie Trybunalskim. Po zdaniu egzaminu maturalnego kontynuowała naukę w Studium Społeczno-Oświatowym w Warszawie. Po wybuchu wojny pracowała jako ratowniczka w szpitalu świętej Trójcy w Piotrkowie Trybunalskim oraz prowadziła tajną działalność edukacyjną.
W 1942 roku pisarka została aresztowana przez gestapo i trafiła do obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau. W styczniu 1945 roku podczas przewozu więźniów do obozu Gross-Rosen udało jej się uciec. Po wojnie zeznawała przeciw nazistom w procesach norymberskich. Ukończyła studia socjologiczne na Uniwersytecie Jagiellońskim, a następnie zamieszkała w Łodzi. W 1946 roku wyszła za Witolda Wiśniewskiego; z małżeństwa przyszła na świat dwójka dzieci. Szmaglewska była niezwykle wrażliwa społecznie i angażowała się w liczne projekty charytatywne. Pełniła także funkcję prezesa Rady Naczelnej ZBoWiD-u. W 1957 roku zamieszkała w Warszawie, gdzie zmarła w 1992 roku.
Charakterystyka twórczości
Seweryna Szmaglewska zajmowała się literaturą jeszcze przed II wojną światową. Pierwsze próby literackie opublikowała w 1933 roku w „Głosie Trybunalskim”. Rozgłos przyniosła jej jednak proza obozowa – „Dymy nad Birkenau” – która została włączona jako dowód przeciw hitlerowcom w procesach norymberskich. Autorka opisała tu okrutną rzeczywistość obozu w Oświęcimiu i bestialskie traktowanie więźniów przez niemieckich oprawców. Do tematyki obozowej można również zaliczyć takie utwory pisarki, jak „Zapowiada się piękny dzień” (1960) i „Krzyk wiatru” (1965). Szmaglewska tworzyła również poczytna literaturę młodzieżową. Najważniejszą pozycją z tej tematyki są „Czarne stopy” (1960), opowieść o barwnych przygodach harcerzy.