Powstanie cyklu zatytułowanego „Ballady i romanse” było ważnym wydarzeniem w historii polskiej literatury. Utwory zawarte w tomie stanowią manifest romantycznego patrzenia na świat. Został on przedstawiony zarówno bezpośrednio w treści ballad, jak i zaznaczony poprzez nawiązania, występujące motywy czy same formy.
Manifestacją nowego poglądu jest samo użycie gatunku, którym jest ballada. Jej synkretyzm oraz posiadanie cech charakterystycznych dla epiki, liryki oraz dramatu dają autorowi szerokie spektrum możliwości oraz manifestują jego wolność twórczą. Użycie akurat tego gatunku spowodowało także, że możliwym było wykorzystanie wielu motywów i postaci, które podkreśliły romantyczny charakter utworów.
W balladzie zatytułowanej „Romantyczność” poglądy należące do samego autora zostały jasno i wyraźnie wyrażone oraz zaakcentowane. „Czucie i wiara” zostały ukazane jako wartości wyższe, większe i bardziej znaczące niż rozumowe argumenty mędrca. To jednak nie jedyna cecha romantyczna pojawiająca się w „Balladach i romansach”.
Istotną cechą ballad jest ogólne skupienie na przeżyciach wewnętrznych bohaterów. Ukazana zostaje miłość nieszczęśliwa, tęsknota, ale i moc obietnic danych ukochanej osobie czy wyrzuty sumienia nękające morderczynię.
Ważną rolę pełni również przyroda, która nie jest jedynie tłem wydarzeń, ale i ich towarzyszem. Krajobraz zdaje się zmieniać wraz ze zmianami fabuły, przyroda współtowarzyszy bohaterom i staje się uczestnikiem tajemniczych wydarzeń.
Ich obecność jest także świadectwem romantycznego charakteru cyklu. Fantastyczne wydarzenia i postaci są to widziadła charakterystyczne dla ludowych wierzeń. Odwołanie do ludowości to jedna z cech charakterystycznych epoki.
Widocznym jest więc, że „Ballady i romanse” to manifest romantycznego poglądu. Poprzez przedstawienie postaci, użycie motywów ludowych, a także i wprowadzenie wątków fantastycznych Adam Mickiewicz przedstawił założenia nowej epoki. Niezwykłego czasu, w którym czucie i duchowość zyskały znaczenie najważniejsze.
Streszczenie Główną bohaterką osiemnastego – ostatniego tomu „Jeżycjady” pt. „Sprężyna” jest Łucja Pałys – córka Idy...
„Kazania Sejmowe” Piotrka Skargi przez lata uznawano za dzieło o proroczym wręcz charakterze. Ich autor przewidzieć miał upadek i rozbiory Rzeczypospolitej a...
Pieśń XX („Miło szaleć kiedy czas po temu”) łączy refleksję nad życiem charakterystyczną dla poważniejszych utworów Kochanowskiego z dowcipem i „biesiadnym”...
Hymn to uroczysta pieśń która chwali w niniejszym utworze Boga. Charakteryzuje się wzniosłym nastrojem a podmiot liryczny wypowiada się by zaprezentować jakieś...
Piotr Skarga był kaznodzieją króla Zygmunta III Wazy jezuitą jedną z najważniejszych postaci polskiej reformacji. Jego najważniejsze dzieła to bardzo popularne...
Geneza „Wieża” Gustawa Herlinga-Grudzińskiego po raz pierwszy opublikowana została w lipcu 1958 r. w paryskiej „Kulturze”. Opowiadanie to powstało...
„But w butonierce” to bodaj najbardziej znany wiersz jaki spisał poeta-futurysta Bruno Jasieński. Już po tytule widać sposób w jaki autor zamierza obchodzić...
Opublikowane w 1597 roku „Kazania sejmowe” Piotra Skargi należą do arcydzieł literatury staropolskiej. Wśród kazań szczególne znaczenie ma kazanie...
Streszczenie Ballada „To lubię” rozpoczyna się zwrotem do Maryli. Jest ona zachęcana do spojrzenia na piękny krajobraz. Na skraju lasu znajduje się cerkiew w...
