Powstanie cyklu zatytułowanego „Ballady i romanse” było ważnym wydarzeniem w historii polskiej literatury. Utwory zawarte w tomie stanowią manifest romantycznego patrzenia na świat. Został on przedstawiony zarówno bezpośrednio w treści ballad, jak i zaznaczony poprzez nawiązania, występujące motywy czy same formy.
Manifestacją nowego poglądu jest samo użycie gatunku, którym jest ballada. Jej synkretyzm oraz posiadanie cech charakterystycznych dla epiki, liryki oraz dramatu dają autorowi szerokie spektrum możliwości oraz manifestują jego wolność twórczą. Użycie akurat tego gatunku spowodowało także, że możliwym było wykorzystanie wielu motywów i postaci, które podkreśliły romantyczny charakter utworów.
W balladzie zatytułowanej „Romantyczność” poglądy należące do samego autora zostały jasno i wyraźnie wyrażone oraz zaakcentowane. „Czucie i wiara” zostały ukazane jako wartości wyższe, większe i bardziej znaczące niż rozumowe argumenty mędrca. To jednak nie jedyna cecha romantyczna pojawiająca się w „Balladach i romansach”.
Istotną cechą ballad jest ogólne skupienie na przeżyciach wewnętrznych bohaterów. Ukazana zostaje miłość nieszczęśliwa, tęsknota, ale i moc obietnic danych ukochanej osobie czy wyrzuty sumienia nękające morderczynię.
Ważną rolę pełni również przyroda, która nie jest jedynie tłem wydarzeń, ale i ich towarzyszem. Krajobraz zdaje się zmieniać wraz ze zmianami fabuły, przyroda współtowarzyszy bohaterom i staje się uczestnikiem tajemniczych wydarzeń.
Ich obecność jest także świadectwem romantycznego charakteru cyklu. Fantastyczne wydarzenia i postaci są to widziadła charakterystyczne dla ludowych wierzeń. Odwołanie do ludowości to jedna z cech charakterystycznych epoki.
Widocznym jest więc, że „Ballady i romanse” to manifest romantycznego poglądu. Poprzez przedstawienie postaci, użycie motywów ludowych, a także i wprowadzenie wątków fantastycznych Adam Mickiewicz przedstawił założenia nowej epoki. Niezwykłego czasu, w którym czucie i duchowość zyskały znaczenie najważniejsze.
Streszczenie Prometeusz który był jednym z tytanów uznawany jest za stwórcę człowieka. Wykradł kilka iskier z rydwanu słońca i z tego stworzył ludzką...
Wiesz Czesława Miłosza „O książce” pochodzi z 1934 roku. W tym okresie przyszły noblista działał w wileńskiej grupie poetyckiej „Żagary” a jego...
Geneza Fiodor Dostojewski pisał „Zbrodnię i karę” w latach 1865 – 1866. Powieść ukazywała się w odcinkach na łamach czasopisma „Ruskij Wiestnik”....
Geneza „Antygona” to antyczna tragedia grecka autorstwa Sofoklesa. Jest jednym z siedmiu zachowanych w całości utworów tego twórcy. Sofokles często...
W „Piosence pasterskiej” Czesław Miłosz odwołuje się do toposu arkadii. Wizja krainy szczęśliwości wiecznej wiosny i dostatku od stuleci pojawiała się w...
Geneza Według ustaleń historyków literatury (mam tu na myśli przede wszystkim Mariana Plezię) utwór pisany był na zlecenie najpewniej jakiegoś dostojnika...
W Pieśni XII (Niemasz i po drugi raz niemasz wątpliwości) Kochanowski porusza temat zaskakują swoją aktualnością. Otóż odnosi się do zazdrości która zawsze...
Geneza „Szewcy” to ostatni dramat Stanisława Ignacego Witkiewicza. Dzieło powstawało aż przez siedem lat (1927 - 1934) co związane było z rozczarowaniem autora...
Streszczenie: „Krótka rozprawa...” została wydana przez Reja w 1543 roku w Krakowie pod pseudonimem Ambroży Korczbok Rożek. Jej pełen tytuł to „Krótka...