„Jestem Julią” to przejmujący erotyk Haliny Poświatowskiej. Już pierwsze wersy wprowadzają nas w nastrój poezji miłosnej. Imię Julia budzi oczywiste skojarzenia – mamy do czynienia z odniesieniem do tragedii Williama Szekspira „Romeo i Julia”, chyba najbardziej znanego utworu poświęconego zakochanym. Przywołane imię akcentuje zarówno moc uczucia (u Szekspira bohaterka przedkładała ukochanego ponad życie), jak i jego potencjalnie nieszczęśliwy charakter (w końcu, jak wspomniano, dzieło Szekspira jest tragedią i bynajmniej nie ma optymistycznego zakończenia).
Już jednak w drugim wersie utworu poeta daje znać, że wiersz nie jest wariacją na temat uczucia kochanków z Werony. „Jestem Julią/mam 23 lata”. Bohaterka Szekspira była dużo młodsza, miała około 14 lat – stąd widać wyraźnie, że strofy Poświatowskiej odnoszą się do kogoś innego, zapewne do samej autorki.
Dalej dowiadujemy się, że podmiot liryczny nie czeka na ukochanego. Miłość jest dla niej sprawą przeszłości. Bohaterka „dotknęła” jej „kiedyś”, a ona rozdrażniła/mój żywy organizm/rozkołysała zmysły. Uczucie jednak odeszło i teraz naszej Julii pozostaje tylko tęsknota i prośby, zanoszone do miłości, by raczyła ona powrócić. Ta jednak nie reaguje. Na końcu wiersza widzimy powtórzenie frazy z jego początku – jednak z jedną, bardzo istotną zmianą:
Jestem Julią
mam lat tysiąc
żyję
Autorka wyraźnie daje nam do zrozumienia, że życie bez miłości jest czcze, bezsensowne. Młoda dziewczyna pozbawiona miłości czuje się osobą nieskończenie starą i zmurszałą. To uczucie bowiem jest życiodajną energią, która nas napędza i daje szczęście.
Podmiot liryczny mówi „Jestem Julią” – zapewne poetka mówi o sobie, ale mówi też o każdym z nas.
Forma utworu (kilka informacji):
– wiersz biały
– powtórzenie (wróć/wróć)
– nieregularne strofu
„Nie ma tu nic szczególnego...” to wiersz Jana Kasprowicza z tomu „Księga ubogich”. Stanowi on wyraz miłości poety do górskiego pejzażu...
„Echa leśne” są nowelą Stefana Żeromskiego po raz pierwszy opublikowaną w roku 1905. Pisarz w tym krótkim tekście powraca do tematu jaki często przewijał...
Rapsod to utwór poświęcony pamięci bohaterów i ich czynów. Nierzadko stanowi fragment większej całości (np. epopei) lecz funkcjonuje także jako autonomiczna...
W utworze „Dewotka” Ignacy Krasicki wykpiwa fałszywą pobożność. Oto widzimy kobietę oddającą się modlitwie. Służąca krzątająca się wokoło robi coś...
Streszczenie Ojciec i syn pędzą na koniu. Dziecko jest wyraźnie osłabione jego głowa spoczywa na piersi rodzica. Mężczyzna pragnie dodać potomkowi otuchy a dziecko odpowiada...
GenezaEliza Orzeszkowa napisała powieść „Nad Niemnem” w 1887 roku dzieło było drukowane w odcinkach na łamach „Tygodnika Ilustrowanego”. W formie...
We fraszce podmiot liryczny zwraca się do zdrowia zauważając że jest ono potrzebne by cieszyć się jakimikolwiek radościami życia. Bez niego nie dają szczęścia ani...
Geneza Ostateczna wersja „Emancypantek” ukształtowała się w roku 1903. Trzynaście lat wcześniej w „Kurierze Codziennym” ukazywała się powieść...
„Czego chcesz od nas Panie…” jest pieśnią dziękczynną skierowaną do Boga. Podmiot liryczny chwali go za stworzenie i utrzymywanie w istnieniu świata....
