„Wędrówką życie jest człowieka” to wiersz Edwarda Stachury. Można powiedzieć, że jak żadne inne jego dzieło, ten krótki utwór streszcza filozofię życiową poety.
Mamy bowiem do czynienia z gorącą pochwałą witalizmu. Nie jest to jednak witalizm bezrefleksyjny – wręcz przeciwnie, wynika on z głębokiego zastanowienia nad światem i kondycją człowieka. Nas los na tej ziemi nie jest godzien pozazdroszczenia. Według poety nasze bytowanie jest jak zjawa senna, lub też jak chmurka zwiewna. Podkreślona zostaje więc nietrwałość naszych ciał, złudność naszych marzeń i planów. Powiedziane jest wprost – a wręcz powtórzone dwukrotnie – że czeka nas śmierć.
Dla Stachury to wszystko to nie powód do rozpaczy. Odpowiedzią na ciężki los staje się właśnie czerpanie z życia, a jednocześnie nieprzywiązywanie się zbyt silne doń. To właśnie wyraża metafora drogi i krzyk Będę szedł! Będę biegł!
Recepta Stachury kojarzy się nieco z Horacjańskim hasłem „chwytaj chwilę” (carpe diem). Zarówno antyczny poeta, jak i polski pisarz podobnie widzieli kruchą naturę człowieka i zalecali niemal tożsame rozwiązanie, czy też ominięcie tego problemu. Bo czymże innym jest wezwanie Stachury, by nie zatrzymywać się ani na chwilę? Śmierć czeka każdego z nas – ale musimy nacieszyć się życiem, zanim nadejdzie! Nic innego nam nie pozostaje.
Witalizm odbija się też w samej formie utworu. Mamy do czynienia z wersami krótkimi, zakończonymi często wykrzyknikiem. Ten wiersz mógłby być wykrzykiwany właśnie przez kogoś, kto biegnie. Również liczne powtórzenia sprawiają takie wrażenie – jakby podmiot liryczny bardziej skupiał się na biegu, niż na tym co mówi. Widzimy więc, że Stachurze udało się połączyć idealnie treść i formę swojego tekstu. Tekstu, który w dzisiejszych, pełnych zwątpienia i smutku czasach, daje nadzieję na pełne radości życie – życie, dla którego nawet świadomość śmierci jest co najwyżej powodem do szybszego biegu!
Forma utworu (kilka informacji):
– układ rymów aabb
– krótkie zdanie
– wykrzyknienie
– powtórzenia
„Życie to nie teatr” to wiersz Edwarda Stachury. Autor odnosi się w nim do koncepcji świata-teatru (theatrum mundi) który wielokrotnie przewijał się przez...
„Ósmy dzień tygodnia” to dłuższe opowiadanie Marka Hłaski. Autor łączy w nim wątki społeczne z tematyką egzystencjalną. Punktem wyjścia tekstu są...
Powstanie cyklu zatytułowanego „Ballady i romanse” było ważnym wydarzeniem w historii polskiej literatury. Utwory zawarte w tomie stanowią manifest romantycznego...
Streszczenie „Dolina Issy” to powieść której akcja rozgrywa się na początku XX wieku na prowincji litewskiej. Głównym bohaterem jest ośmioletni...
Geneza „Germinal” Emila Zoli powstał w 1885 roku. Była to trzynasta część cyklu o rodzie Rougon-Macquartów. Tytuł zaczerpnął pisarz z francuskiego...
Streszczenie Początkiem narodzin świata był Chaos. To z niego wyłoniła się para bogów – Uranos i Gaja. Niebo i Ziemia byli rodzicami pokolenia tytanów...
Streszczenie Nowela rozpoczyna się opisem mężczyzny który przechadzał się każdego dnia wzdłuż ulicy Miodowej. Pan Tomasz już dojrzały mecenas poszukiwał żony....
Geneza „Sto lat samotności” uchodzi za największe arcydzieło literatury iberoamerykańskiej. Książka otoczona jest prawdziwym kultem – zarówno przez...
Autorstwo i czas powstania Wiersz zwany „Skargą umierającego” został odnaleziony w dwóch różnych rękopisach: wrocławskim i płockim. Kapituła...
