„Biedny chrześcijanin patrzy na getto” to wiersz Czesława Miłosza pochodzący z tomu „Głosy biednych ludzi”. Utwór odnosi się do tragicznego wydarzenia z czasów II wojny światowej, jakim była likwidacja warszawskiego getta. Podmiotem lirycznym wiersza jest człowiek-chrześcijanin, który biernie przygląda się bestialskim mordom Żydów, a widok ten poraża go i jednocześnie obciąża piętnem winy.
Likwidacja getta została pokazana w tekście za pomocą serii mikroobrazów. Podmiot oszołomiony rozmiarem tragedii nie dostrzega jej ogólnego wymiaru, docierają do niego jedynie pojedyncze szczegóły, które na zawsze zostają wyryte w pamięci. Nie mówi się zatem o zniszczeniu całych budynków i śmierci ludzi, ale o unicestwianiu najmniejszych elementów świata: „szkła”, „drzewa”, „miedzi”, „papieru” czy „skóry”. Destrukcję oddają liczne enumeracje, które służą podkreśleniu ogromu zniszczeń. Fakt, iż zniszczeniu podlegają tak małe elementy, jak „celuloza”, „kauczuk”, „płótno” świadczy o totalnej zagładzie. Co więcej, mamy do czynienia z przemieszaniem elementów nieorganicznych i organicznych (części ludzkiego ciała), co uzmysławia stosunek oprawców do ofiar: potraktowanie ich jak rzeczy, które można po prostu spalić czy rozedrzeć na strzępy.
Dzieła zniszczenia dopełniają owady (pszczoły i mrówki), które rozkładają ludzkie szczątki, zacierając ślady historii. Jedynym świadkiem owej zagłady jest strażnik-kret, który ryjąc w podziemiach korytarze, napotyka na ciała pomordowanych. Kret jest częścią i metaforą potęgi natury, która pełni rolę sędziego ludzkich czynów. Natura zyskuje tu wymiar transcendentny – jest jednocześnie objawieniem najwyższego porządku, ale też groźnym sędzią. Atrybutem duchowej władzy kreta jest „wielka księga gatunku”. Podmiot obawia się strażnika-kreta, ponieważ czuje się obciążony winą za śmierć swoich braci.
Swoją solidarność z Żydami osoba mówiąca w wierszu zaznacza za pomocą peryfrazy: „Żyd Nowego Testamentu”. Uważa także, że winę za holocaust ponoszą wszyscy „Nieobrzezani”. Należeli oni bowiem do świata, który nie potrafił przeciwstawić się złu i pozwolił na wielkie ludobójstwo.
Interpretacja Postać bogini Nike nie od zawsze była obecna w mitologii. Osobą która przywołała jej dzieje był dopiero Hezjod. Mit o bogini Nike jest przede wszystkim...
„Przypowieść o maku” to wiersz Czesława Miłosza będący częścią powstałego w 1943 roku cyklu („Świat. Poema naiwne”). Podobnie jak w pozostałych...
Geneza „Ten obcy” to psychologiczna powieść dla młodzieży autorstwa Ireny Jurgielewiczowej. Została wydana w 1961 r. Zaś w 1975 r. powstała jej kontynuacja...
Streszczenie Tom I Pensja pani Latter była od 1870 r. najznamienitszą w całej Warszawie. Jej mury opuszczały najlepsze obywatelki większość z absolwentek cieszyła się...
Geneza „Lalka” czyli jedno z najważniejszych dzieł w dorobku Bolesława Prusa była publikowana w „Kurierze Codziennym” w latach 1887 - 1889. Pierwsze...
„Anioł Pański” Kazimierza Przerwy-Tetmajera to nastrojowy liryk o budowie melicznej. Konstrukcja utworu przypomina pieśń – wskazuje na to powtarzający...
Streszczenie Podczas przedstawienia Iwan Dmitriewicz Czerwiakow poczuł się nieco gorzej. Kichnąwszy zauważył że ubrudził on przy tym obecnego na przedstawieniu Bryzżałowa....
Pieśń XX („Miło szaleć kiedy czas po temu”) łączy refleksję nad życiem charakterystyczną dla poważniejszych utworów Kochanowskiego z dowcipem i „biesiadnym”...
Geneza czas i miejsce akcji Akcja noweli dzieje się na wsi w miejscu które zamieszkiwane jest przez Michasia oraz osobę go nauczającą. Można wywnioskować że przysparzająca...
