Wiersz Czesława Miłosza „Walc” pochodzi z 1942 roku. Poeta jednak nie opisuje w utworze trwającej właśnie wojny, a cofa się kilka dekad, do roku 1910. Przedstawia w wierszu elegancki bal, w którym biorą udział elity społeczne.
Już lustra dźwięk walca powoli obraca
I świecznik kołując odpływa w głąb sal.
I patrz: sto świeczników we mgłach się zatacza,
Sto luster odbija snujący się bal.
Jednak ten okres radości ma swój odmierzony czas. Dowiadujemy się, że „Już biją zegary,/ Lat cicho w klepsydrach przesącza się piach”. Oczywiście Miłosz odwołuje się do pierwszej wojny światowej, która wybuchał cztery lata po opisywanym balu. Konflikt ów przyniósł zagładę liberalnej i pełnej optymizmu Europie XIX wieku. Piękna kobieta, która tańczy na balu nie wie, że jej syn będzie cierpiał w piekle okopów pokrywającym kontynent.
Tam, w tym pochodzie, w milczącym szeregu,
Patrz, to twój syn. Policzek przecięty,
Krwawi. On idzie, małpio uśmiechnięty,
Krzycz! W niewolnictwie szczęśliwy.
Szczęśliwi i wykształceni ludzie na balu nie są w stanie nawet przewidzieć, że niedługo jednostka zostanie strącona z piedestału, na którym ustawiła ją ideologia liberalizmu. Pojedynczy człowiek stanie się tylko trybem w okrutnych machinach wojenny poszczególnych mocarstw.
Świat Miłosza, poety urodzonego w 1911 roku, jest już innym światem. Pokolenie ludzi, którzy mogli brać udział w balu w 1910 roku nie pojmie już tego, co stało się udziałem ich dzieci i wnuków. Miłosz podkreśla to w autotematycznym fragmencie wiersza:
A gdzieś tam daleko poeta się rodzi.
Nie dla nich, nie dla nich napisze ich pieśń.
Do chat drogą mleczną noc letnia podchodzi
I psami w olszynach zanosi się wieś.
Dlaczego Czesław Miłosz pisał wiersz o świecie przed I wojną światową w czasie, gdy w najlepsze trwała II wojna, będąca jeszcze krwawszym konfliktem? Zapewne dostrzegał związek miedzy tymi dwoma wojnami – wielu historyków podkreśla, że II wojna była niejako kontynuacją I wojny, która nie została ostatecznie rozstrzygnięta. Ale najpewniej chciał też podkreślić, że tak jak przed lat powstało pęknięcie między doświadczeniem pokoleń, tak teraz (w 1942) pojawia się pęknięcie kolejne. Ludzie, którzy w czasie dwudziestu lat pokoju zdążyli przywyknąć do świata bez przemocy, nie będą się potrafili dostosować. Młodzież pozna tylko wojnę i okrucieństwo. A pokolenie poety? Ono jest gdzieś pomiędzy tymi dwoma grupami wiekowymi – przypadła im smutna rola obserwatorów, tych, którzy rozumieją i świat pokoju i świat wojennej pożogi.
Forma utworu (kilka informacji):
– układ rymów abab
– apostrofa (do kobiety biorącej udział w balu)
– epitet (czerwone słońce)
Geneza Gdy pokolenie pozytywistów zastąpiło na scenie dziejowej romantyków sytuacja polskiego narodu była opłakana. Działania zaborców coraz skuteczniej...
„Konopielka” Edwarda Redlińskiego zaczyna się opisem poranka we wsi Taplary. Poznajemy gospodarstwo Kaziuka głównego bohatera. Okazuje się że w nocy krowa...
Interpretacja Mit o Syzyfie to opowieść o królu Koryntu który był uwielbiany przez bogów. Na skutek własnych działań popadł jednak w ich niełaskę....
Wiersz „Ranyjulek” Juliana Tuwima jest charakterystyczną dla tego autora – przynajmniej na pewnym etapie jego twórczości (lata dwudzieste) –...
„Sprawozdanie z raju” to ironiczny wiersz Zbigniewa Herberta w którym poeta konstruuje czasoprzestrzeń na zasadzie analogii do idei socjalizmu. Tytułowy...
„Przestałem się wadzić z Bogiem...” to wiersz Jana Kasprowicza z tomu „Księga ubogich”. Stanowi on rodzaj poetyckiej spowiedzi a także dialogu ze...
Cykl „Treny” Jana Kochanowskiego należy do najdonioślejszych osiągnięć literatury staropolskiej. W swoich utworach mistrz Jan połączył głęboką refleksję...
Geneza Związek Jana Sobieskiego z Marią Kazimierą d’Arquien był czymś szczególnym w XVII stuleciu. Kiedy para wzięła potajemny ślub – 14 maja 1665...
Geneza czas i miejsce akcji Utwór został opublikowany w roku 1890 na łamach „Przeglądu literackiego”. Inspiracją do jego napisania była prośba Elizy...
