„Życie to nie teatr” to wiersz Edwarda Stachury. Autor odnosi się w nim do koncepcji świata-teatru (theatrum mundi), który wielokrotnie przewijał się przez karty światowej literatury. W utworze śledzimy dyskusję (acz przedstawioną w formie monologu) dwóch postaci, reprezentujących inne podejście do życia.
Jedna z nich utrzymuje, że żyje jest teatrem i wszystkie ludzkie czyny są pewnego rodzaju grą. Poeta nie rozwija jednak argumentacji tej strony, wszystkie siły skupiając na daniu jej odporu. Zwolennicy koncepcji życia-teatru oskarżeni zostają o sztuczność i powierzchowność. Ich postawa skontrastowana zostaje z podmiotem lirycznym. Ten dąży do szczerości, autentyczności. Kiedy cierpi, to nie ukrywa tego, zwijając się z bólu. Jednak kiedy się śmieje, to w krąg się śmieje świat.
Owe dwie postawy zostają ukazane plastycznie przy pomocy sceny na bankiecie u artystów. Podmiot liryczny (będący zapewne alter-ego samego Stachury) przewiduje, że spotkają się tam tuzy świata sztuki i bardzo szybko atmosfera „napuchnie”. On też planuje wpaść, jednak tylko na chwilę, by wypić wódki dwie. Potem pobiegnie na miasto, włoży głowę w fontannę, by się orzeźwić. Ktoś może uznać to za prostactwo, ale właśnie w takim zachowaniu, tłumaczy poeta, zawiera się radość z życia. Życia, które nie jest udawane, zmanierowane i sztuczne – ale jest życiem bez przymiotników!
Wiersz Edwarda Stachury wyraża filozofię witalizmu. Dostrzegamy, że autor z premedytacją kreuje się na nieokrzesanego dzikusa – w ten sposób buntuje się przeciw schematom i konwencjom społecznym, które uważa za pełne fałszu.
„Życie to nie teatr” było adaptowane na potrzeby wielu wykonawców muzycznych – między innymi Jacka Bończaka, Patrycji Markowskiej, czy Mirosława Czyżykiewicza.
Forma utworu (kilka informacji):
– układ rymów aabb
– apostrofa
– wykrzyknienie (no i cześć!)
„Pantofelek” to utwór Andrzeja Bursy. Przestawia coś w rodzaju dialogu dwóch postaci (choć widzimy wypowiedzi tylko jednej z nich). Podmiot liryczny...
Streszczenie Epizod o Kainie i Ablu dotyczył czasów nieco późniejszych niż grzech pierworodny Adama i Ewy ale funkcjonuje jako jego efekt. Kain był starszym...
Streszczenie Wydarzenia dzieją się podczas II wojny światowej. Poznajemy Bruna – ośmioletniego chłopca któremu nic nie brakuje gdyż ma dom i kochająca go...
„Wczorajszemu” to wiersz Tadeusza Gajcego napisany w 1942 roku w okupowanej Warszawie. Tekst jest osadzony w problematyce wojennej. Poeta przedstawia grozę doświadczenia...
Analiza „Między nami nic nie było” to utwór składający się z czterech strof. Pierwsza z nich rozpoczyna się wykrzyknieniem podkreślającym brak związku...
Rapsod to utwór poświęcony pamięci bohaterów i ich czynów. Nierzadko stanowi fragment większej całości (np. epopei) lecz funkcjonuje także jako autonomiczna...
Geneza Fiodor Dostojewski pisał „Zbrodnię i karę” w latach 1865 – 1866. Powieść ukazywała się w odcinkach na łamach czasopisma „Ruskij Wiestnik”....
Streszczenie Franciszek z Asyżu podejmuje decyzję o wyrzeczeniu się wszystkich materialnych dóbr tego świata oraz pokus cielesnych i wstępuje na drogę ubóstwa...
Streszczenie Oto nadchodzi koniec świata. Oto nadciąga zbliża się czy raczej przypełza mój własny koniec świata. Był beznadziejny dzień jesienny. Główny...