„Życie to nie teatr” to wiersz Edwarda Stachury. Autor odnosi się w nim do koncepcji świata-teatru (theatrum mundi), który wielokrotnie przewijał się przez karty światowej literatury. W utworze śledzimy dyskusję (acz przedstawioną w formie monologu) dwóch postaci, reprezentujących inne podejście do życia.
Jedna z nich utrzymuje, że żyje jest teatrem i wszystkie ludzkie czyny są pewnego rodzaju grą. Poeta nie rozwija jednak argumentacji tej strony, wszystkie siły skupiając na daniu jej odporu. Zwolennicy koncepcji życia-teatru oskarżeni zostają o sztuczność i powierzchowność. Ich postawa skontrastowana zostaje z podmiotem lirycznym. Ten dąży do szczerości, autentyczności. Kiedy cierpi, to nie ukrywa tego, zwijając się z bólu. Jednak kiedy się śmieje, to w krąg się śmieje świat.
Owe dwie postawy zostają ukazane plastycznie przy pomocy sceny na bankiecie u artystów. Podmiot liryczny (będący zapewne alter-ego samego Stachury) przewiduje, że spotkają się tam tuzy świata sztuki i bardzo szybko atmosfera „napuchnie”. On też planuje wpaść, jednak tylko na chwilę, by wypić wódki dwie. Potem pobiegnie na miasto, włoży głowę w fontannę, by się orzeźwić. Ktoś może uznać to za prostactwo, ale właśnie w takim zachowaniu, tłumaczy poeta, zawiera się radość z życia. Życia, które nie jest udawane, zmanierowane i sztuczne – ale jest życiem bez przymiotników!
Wiersz Edwarda Stachury wyraża filozofię witalizmu. Dostrzegamy, że autor z premedytacją kreuje się na nieokrzesanego dzikusa – w ten sposób buntuje się przeciw schematom i konwencjom społecznym, które uważa za pełne fałszu.
„Życie to nie teatr” było adaptowane na potrzeby wielu wykonawców muzycznych – między innymi Jacka Bończaka, Patrycji Markowskiej, czy Mirosława Czyżykiewicza.
Forma utworu (kilka informacji):
– układ rymów aabb
– apostrofa
– wykrzyknienie (no i cześć!)
Streszczenie Rozdział I Głównym bohaterem utworu i zarazem narratorem jest Ciamciara. W trakcie przeglądania zeszytów po zdanej maturze przypadkowo natrafia...
Analiza Utwór to wiersz zbudowany na zasadzie kontrastów które uwydatnione są za pomocą paralelizmów składniowych widocznych w poszczególnych...
Geneza czas i miejsce akcji Krótkie opowiadanie Stefana Żeromskiego „Zmierzch” ukazało się w czasopiśmie „Głos” w roku 1892. Już przed pierwszą...
Geneza „Sklepy cynamonowe” po raz pierwszy zostały wydane w 1933 r. (chociaż opatrzono je datą o rok późniejszą). Był wtedy Schulz artystą znanym i...
Wiersz Juliana Przybosia „Z Tatr” poświęcony został zmarłej taterniczce. Od razu więc poznajemy charakter utworu i spodziewać się możemy nawiązania do wzniosłej...
Streszczenie Głównym bohaterem powieści jest trzynastoletni chłopiec mieszkający wraz z rodzicami i dwoma siostrami w Warszawie – w dwupokojowym mieszkaniu do...
„Dwoje ludzieńków” to wiersz Bolesława Leśmiana. „Rękę” autora rozpoznać można już w tytule – zdradza on typowe dla Leśmiana upodobanie...
Streszczenie W Tebach pojawia się seria klęsk: panuje zaraza dzieci rodzą się martwe a plony nie przynoszą urodzaju. Dzieje się tak od czasu gdy władcą został Edyp który...
Geneza „Władca Much” pozostaje najbardziej znaną powieścią brytyjskiego noblisty Williama Goldinga. Książka ukazała się jako jego debiut w 1954 roku. Zyskała...
