„Życie to nie teatr” to wiersz Edwarda Stachury. Autor odnosi się w nim do koncepcji świata-teatru (theatrum mundi), który wielokrotnie przewijał się przez karty światowej literatury. W utworze śledzimy dyskusję (acz przedstawioną w formie monologu) dwóch postaci, reprezentujących inne podejście do życia.
Jedna z nich utrzymuje, że żyje jest teatrem i wszystkie ludzkie czyny są pewnego rodzaju grą. Poeta nie rozwija jednak argumentacji tej strony, wszystkie siły skupiając na daniu jej odporu. Zwolennicy koncepcji życia-teatru oskarżeni zostają o sztuczność i powierzchowność. Ich postawa skontrastowana zostaje z podmiotem lirycznym. Ten dąży do szczerości, autentyczności. Kiedy cierpi, to nie ukrywa tego, zwijając się z bólu. Jednak kiedy się śmieje, to w krąg się śmieje świat.
Owe dwie postawy zostają ukazane plastycznie przy pomocy sceny na bankiecie u artystów. Podmiot liryczny (będący zapewne alter-ego samego Stachury) przewiduje, że spotkają się tam tuzy świata sztuki i bardzo szybko atmosfera „napuchnie”. On też planuje wpaść, jednak tylko na chwilę, by wypić wódki dwie. Potem pobiegnie na miasto, włoży głowę w fontannę, by się orzeźwić. Ktoś może uznać to za prostactwo, ale właśnie w takim zachowaniu, tłumaczy poeta, zawiera się radość z życia. Życia, które nie jest udawane, zmanierowane i sztuczne – ale jest życiem bez przymiotników!
Wiersz Edwarda Stachury wyraża filozofię witalizmu. Dostrzegamy, że autor z premedytacją kreuje się na nieokrzesanego dzikusa – w ten sposób buntuje się przeciw schematom i konwencjom społecznym, które uważa za pełne fałszu.
„Życie to nie teatr” było adaptowane na potrzeby wielu wykonawców muzycznych – między innymi Jacka Bończaka, Patrycji Markowskiej, czy Mirosława Czyżykiewicza.
Forma utworu (kilka informacji):
– układ rymów aabb
– apostrofa
– wykrzyknienie (no i cześć!)
Narratorem utworu jest pilot który na początku przedstawia historię dwóch rysunków jakie wykonał kiedy był dzieckiem. Były to słoń połknięty przez...
X i XI wiek to okres kształtowania się Polski jako państwa. W 966 roku Mieszko I przyjął chrzest włączając swój kraj w chrześcijańską Europę. Jednak wiara...
Geneza czas i miejsce akcji Opowieść o losach sierotki oraz krasnoludków rozgrywa się w kilku miejscach. Pierwszym z nich jest zamek krasnali który zamieszkują...
Sonet Jana Andrzeja Morsztyna pt. „Do trupa” znalazł się w drugiej księdze zbioru „Lutnia”. Jest to jeden z najbardziej rozpoznawalnych utworów...
„Biedny chrześcijanin patrzy na getto” to wiersz Czesława Miłosza pochodzący z tomu „Głosy biednych ludzi”. Utwór odnosi się do tragicznego...
Interpretacja Mit o Orfeuszu i Eurydyce jest przede wszystkim opowieścią o niezwykłej miłości której nie przerywa nawet śmierć. Zrozpaczony Orfeusz gotów...
„Sobota” to wiersz Andrzeja Bursy – dzięki swojemu komizmowi i ironii zapewne jeden z najbardziej znanych utworów poety. W paru słowach autor wprowadza...
Geneza „Pieśń o Rolandzie” powstała na przełomie XI XII wieku a więc po około trzystu latach od historycznych wydarzeń jakie opisuje. Fakty historyczne są...
Geneza „Cyd” jest jednym z najbardziej znanych utworów Corneille’a. Wystawiona po raz pierwszy w 1637 roku tragikomedia skutkowała tak zwanym „sporem...
