Wiesz Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej „Laura i Filon” odnosi się do sielanki Franciszka Karpińskiego. Powstały w XVIII wieku utwór Karpińskiego przedstawiał modny wówczas motyw miłości pasterza i pastereczki.
Pierwsze wersy utworu Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej mogłyby pochodzić właśnie z jakiegoś utworu oświeceniowego. Widzimy bowiem scenę spotkania dwójki kochanków, scenę jakby wyjętą z osiemnastowiecznego malarstwa lub poezji.
A jawor był szumiący, ponury i siny,
miał dużo, dużo liści, jak drzewo na sztychu.
- Koszyk miły pleciony był z cienkiej wikliny,
maliny w nim różowe śmiały się po cichu...
Jednak już następne wersy wprowadzają pewien nieład w ten obraz. Trafiamy bowiem na frazę: wśród książkowej, pożółkłej i francuskiej woni. Widać więc wyraźnie, że autorka podchodzi do przedstawionego przez siebie spotkania pasterzy z ironią, podkreśla sztuczność oświeceniowych wyobrażeń.
Pod koniec wiersza dowiadujemy się zaś, iż Laura i Filon:
Przyszli w proch się rozsypać (płascy jak kwiat w książce)
pod umówionym, sinym, szumiącym jaworem:
Fragment ów ponownie podkreśla nieautentyczność motywu dwójki zakochanych pasterzy. Osiemnastowieczni pisarze nie przedstawiali realiów ówczesnej wsi – chłopi nie prowadzili wówczas wesołego i lekkiego życia, przygrywając sobie na fujarkach. Jednak Pawlikowska, pisząc prawie dwieście lat po Karpińskim, nie chciała po prostu skrytykować oświeceniowej literatury. Jej celem było ukazanie przemijalności i względności wszystkiego. Pokazując miałkość motywu Laury i Filona, poetka krytykuje literaturę jako taką – nie jest bowiem ona w stanie ująć zmieniającego się życia. Przy tym Pawlikowska podkreśla też, że nawet miłość nie należy do rzeczy wiecznych. Po latach największe uczucia mogą się wydawać równie „płaskie”, jak wiersze Karpińskiego.
Wiersz Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej to gorzka medytacja nad przemijaniem świata i zmiennością wszystkich rzeczy.
Forma utworu (kilka informacji):
– układ rymów abab
– antropomorfizacja (śmiejące się maliny)
– epitet (szumiący jawor)
Błogosławiony niechaj ów dzień będzie to incipit „Sonetu 62” (w przekładzie Jalu Kurka) który wchodzi w skład cyklu „Sonetów do Laury”...
„Gawęda o miłości ziemi ojczystej” Wisławy Szymborskiej to wiersz należący do liryki patriotycznej. Poetka wyraża w nim zachwyt nad pięknem rodzinnego kraju...
W tym Trenie Kochanowski ponownie wykorzystuje kostium mitologii greckiej by wyrazić swoją rozpacz. Na początku wzywa jedną z Muz (Erato muza poezji) i swoją lutnię (poezję)...
“Nienawiść” to wiersz Wisławy Szymborskiej w którym poetka gorzko podsumowuje karierę tego uczucia na przestrzeni dziejów. Nienawiść jawi się...
Geneza „Iliadzie” przypisuje się autorstwo Homera mimo iż jest to kwestia sporna. Jest ona prawdopodobnie dziełem które poprzedza „Odyseję”...
„Przemiana” to opowiadanie Franza Kafki. Głównym bohaterem jest Gregor Samsa komiwojażer (sprzedawca) zwyczajny mieszanin. Pewnego dnia Gregor budzi się...
„Początek” to powieść Andrzeja Szczypiorskiego. Jej akcja rozgrywa się w okupacyjnej Warszawie przedstawione zostają jednak również wątki późniejsze...
Bardzo dawno temu żyli sobie król i królowa którzy posiadali wielkie wspaniałe królestwo ale do pełni szczęścia brakowało im dziecka. Bardzo...
„Spadanie” to poemat Tadeusza Różewicza pochodzący z tomu „Twarz trzecia” (1968). Wiersz pod względem strukturalnym stanowi rodzaj poetyckiego...
