Daniel Naborowski pozostaje znany jako jeden z najwybitniejszych polskich poetów doby baroku. Jego doskonałe wykształcenie, dogłębna znajomość nurtów artystycznych dominujących w ówczesnej Europie i niewątpliwy talent sprawiły, że zajął miejsce wśród najbardziej inspirujących i szanowanych twórców w historii rodzimej literatury.
„Na oczy królewny angielskiej’ to wspomnienie pobytu poety i dyplomaty na dworze angielskim, który miał miejsce najprawdopodobniej w 1609 r., a dokładniej spotkania przezeń słynącej z niesłychanej urody Elżbiety Stuart.
Analiza
Wiersz ma budowę stychiczną, a napisany został trzynastozgłoskowcem ze średniówką po siódmej sylabie. Pojawiają się w nim regularne rymy parzyste (żeńskie, dokładne). Dzieło należy do nurtu liryki zwrotu do adresata (inwokacyjnej).
Naborowski oparł swój utwór na wyrafinowanym i wielostopniowym koncepcie - enumeracji. Jego kompozycja często określana jest mianem łańcuszkowej, ponieważ podmiot liryczny kolejne porównania buduje wokół oczu adresatki komunikatu lirycznego. Jednak w 15 wersie wprowadzone zostaje zaprzeczenie dotychczasowych rozważań, gdyż i tak zdają się one niewystarczające, by oddać niesamowite piękno angielskiej królewny oraz wprowadzić opartą na wyliczeniu (charakterystycznej dla baroku sumacji) puentę.
Warstwa stylistyczna wiersza jest niezwykle bogata. Rozpoczyna się on rozbudowaną apostrofą (Twe oczy, skąd Kupido na wsze ziemskie kraje, / Córo możnego króla, harde prawa daje) oraz zawiera liczne anafory wprowadzające ikon (anaforyczne porównanie). Ponadto pojawiają się w nim antytezy (Nie oczy, lecz pochodnie dwie nielitościwe), epitety (ziemscy monarchowie, śliczna barwa itp.) oraz przerzutnie i parentezy (zdania wtrącone), które nadają utworowi charakterystyczny rytm.
Interpretacja
Wiersz Naborowskiego jest wyrafinowanym komplementem lirycznym, w którym ja mówiące posługuje się hiperbolizacją. Wprowadzona zostaje ona już w drugim dystychu utworu (Nie oczy, lecz pochodnie dwie nielitościwe, / Które palą na popiół serca nieszczęśliwe.), opiera się na antytezie, jaka pozwala odnieść piękno oczu adresatki do rzeczy i zjawisk nienależących do ludzkiego świata. Szybko jasnym staje się, iż enumeracja przeradza się w gradację, ponieważ podmiot liryczny zestawie ze sobą człony coraz odleglejsze. Stałym pozostają oczy (stąd kompozycja łańcuszkowa), zaś comparans (drugi człon) zyskuje coraz większą jakość. Punktem kulminacyjnym dzieła zdaje się uchwycenie relacji między oczyma a bogami, jednak ten zabieg okazuje się niewystarczającym, a ja mówiące wprowadza ikon, który podkreśla niedoskonałość zjawisk porównywanych ze spojrzeniem angielskiej królewny. Żadne z przywoływanych odniesień nie mogą równać się z adresatką, ponieważ są niedoskonałe. Stąd zawarta w puencie sumacja służąca ukazaniu piękna oczu poprzez zestawienie ich z wszystkimi przywoływanymi wcześniej odniesieniami. Tylko przy użyciu tego sposobu możliwe wydaje się ich właściwe scharakteryzowanie.
Wiersz Naborowskiego jest dziełem szczególnym, niezwykle złożonym. Odznacza się niesamowitą ekspresją, wspaniale budując przy tym napięcie. Można zwrócić uwagę nie tylko na jego pochwalny charakter, ale także fakt ukazania języka jako niewystarczającego, nieposiadającego możliwości swobodnego obrazowania subiektywnej rzeczywistości, co oddaje złożona i zawiła konstrukcja dzieła Naborowskiego.
Streszczenie Pan Storch dzień pracy rozpoczął od rozmowy z Sędzią. Radca kieruje swe kroki do pracy gdzie czekają już na niego zgromadzeni ludzie. Ubrani są w charakterystyczny...
StreszczenieDo salonu wkracza niezwykle urodziwa pięciolatka. Helenka zaczyna bawić się z pieskiem jednak zostaje upomniana przez mularzową. Ma ona pocałować panią Ewelinę...
Czas i miejsce akcji geneza Nowela została opublikowana w 1891 roku na łamach czasopisma „Kraj”. Była ona efektem podróży autorki do Szwajcarii a jej akcja...
Motyw tęsknoty za ojczyzną był często podejmowany w polskiej poezji romantycznej. Większość twórców mając na sumieniu udział w tajemnych organizacjach...
Streszczenie Główną i tytułową bohaterką utworu jest piętnastoletnia niezbyt urodziwa dziewczyna – Ida Borejko. Była chuda przygarbiona a twarz pokrywała...
Wiara nadzieja i miłość od wieków zaliczane bywają do najważniejszych cnót ludzkich. Święty Paweł pisał Tak więc trwają wiara nadzieja miłość - te...
Utwór zatytułowany „Burza” jest jednym z tych sonetów które podejmują tematykę morza jego natury oraz opisu. Pierwszą strofę rozpoczyna...
Streszczenie Główną i tytułową bohaterką utworu Marii Krüger jest dziewięcioletnia dziewczynka imieniem Karolcia. Poznajemy ją w momencie gdy wraz z rodziną...
Geneza „Ronja córka zbójnika” to piękna fantastyczna powieść szwedzkiej autorki Astrid Lindgren. Jest to opowieść o dzieciach dwóch zwalczających...