„Krótkość żywota” należy do najbardziej rozpoznawalnych i cenionych wierszy Daniela Naborowskiego. Ten liczący zaledwie dwanaście wersów utwór podejmuje tematykę charakterystyczną dla barokowej poezji metafizycznej, a więc przemijanie i tymczasowość ludzkiego pobytu w świecie doczesnym.
Analiza
Jest to dzieło stychiczne, napisane trzynastozgłoskowcem ze średniówką po siódmej sylabie. Pojawiają się w nim regularne rymy parzyste (żeńskie, dokładne). Należy ono do nurtu liryki zwrotu do adresata (odbiorcą jest każdy czytelnik), refleksyjno – filozoficznej.
Warstwa stylistyczna dzieła służy przede wszystkim budowie podniosłego nastroju. Odpowiednio dobrane słowa podkreślają szybkość upływu czasu. Przejawia się to m. in. w apostrofie, epitetach (krótka rozprawa, lotny czas) oraz wyliczeniu umieszczonym w piątym wersie. Warto zwrócić uwagę na jednosylabowość umieszczonych w nim rzeczowników. Jedną z najważniejszych figur utworu jest obecna w nim animizacja. Ponadto w dziele pojawiają się przerzutnie oraz antytezy (kolebka grobem, matka mogiła).
Interpretacja
Podmiot liryczny zwraca się do odbiorcy z pozycji mędrca. Jego słowa odzwierciedlają nieunikniony i szybki upływ czasu. Swoje wypowiedzi konstruuje on w taki sposób, by każde słowo dawało wyraz przemijania. Słońce więcej nie wschodzi to, które raz minie, / Kołem niehamowanym lotny czas uchodzi – dwuwiersz ten akcentuje niepowtarzalność każdego momentu, nawiązując także do filozofii Heraklita z Efezu. Antyczny myśliciel opracował koncepcję zmienności opartą na wizji rzeki. Podobnie można odbierać cykl koła przedstawiony w „Krótkości żywota” – chociaż wszystko zdaje się podobnym, odbywającym się w myśl tych samych reguł, zawsze jest inne, a to, co było, już nie wraca.
Obok refleksji nad przemijaniem w dziele pojawia się także motyw śmierci. Jest ona nierozłącznie wpisana w życie, co znajduje swe odbicie w tekście (np. kolebka grobem). Jednak wizja zawarta w wierszu Naborowskiego podkreśla jej nieuchronność i niespodziewaną szybkość (Krótka rozprawa: jutro - coś dziś jest, nie będziesz, / A żeś był, nieboszczyka imienia nabędziesz oraz Między śmiercią, rodzeniem byt nasz, ledwie może / Nazwan być czwartą częścią mgnienia).
Wiersz Naborowskiego wyraża nie tylko przemijalność ludzkiego życia, ale stanowi także refleksję nad odwiecznym cyklem, według którego układają się koleje losu. Samej śmierci można przypisać podwójny wymiar – fizyczny oraz duchowy, który wprowadza kontekst epoki. Zatem pocieszeniem, jednak niezawartym w utworze, może być charakterystyczna dla epoki wizja zmierzania w stronę Boga.
Geneza „Dzieci z Bullerbyn” – to powieść autorstwa szwedzkiej pisarki – Astrid Lindgren. Powstała w 1947 r. i stanowiła pierwszą część opisującą...
Karol Wojtyła to postać niezwykle istotna dla dziejów świata w XX stuleciu. Trudno rozważać jego ostatnie ćwierćwiecze bez uwzględnienia Jana Pawła II. Zadumani...
„W co wierzyć?” Zenona Przesmyckiego to wiersz będący manifestacją młodopolskiego dekadentyzmu i metafizycznej pustki. Mimo że sam Miriam w swoich manifestach...
Streszczenie Któregoś wtorkowego dnia w letnie popołudnie pies o imieniu Ferdynand postanowił od teraz chodzić na dwóch łapach i ubierać się jak eleganccy...
„Krzak dzikiej róży w ciemnych smreczynach” to cykl liryków tatrzańskich Jana Kasprowicza. Składa się on z czterech sonetów o tej samej tematyce....
„Apollo i Marsjasz” Zbigniewa Herberta to wiersz w którym poeta dokonuje reinterpretacji mitologii. Tekst pokazuje że prawdziwy pojedynek Marsjasza z Apollinem...
Geneza Gustaw Herling-Grudziński wydał „Inny świat” w 1951 roku w Anglii. Wcześniej powieść drukowano w odcinkach w londyńskich „Wiadomościach”....
„Confiteor” to manifest Młodej Polski autorstwa Stanisława Przybyszewskiego który ukazał się w 1899 roku na łamach krakowskiego „Życia”....
Streszczenie Historię Wielkiego Gatsby’ego opowiada czytelnikom Nick Carraway który był sąsiadem tytułowego bohatera. Latem 1922 r. Nick Carraway przeprowadził...