W wierszu zatytułowanym „Krótkość żywota” Daniel Naborowski przedstawił dojmującą wizję ludzkiego życia, ukazując je jako toczące się w cieniu nieubłaganie poruszającego się koła czasu. W ten sposób zaakcentował poeta przemijalność i tymczasowość naszego pobytu na świecie. Obraz ten, zaprezentowany z niezwykłym artyzmem, z pewnością skłania do refleksji.
Życie ludzkie, idąc tropem podmiotu lirycznego wiersza, z pewnością można uznać za mgnienie oka, nawet jego część (Między śmiercią, rodzeniem byt nasz, ledwie może / Nazwan być czwartą częścią mgnienia). Wnioski takie pozwala wyciągnąć szersze spojrzenie, które uwzględnia ciągłość dziejów świata. W jego kontekście ludzkie życie stanowi zaledwie maleńki ułamek, króciutki odcinek. Poeta uwzględnia tę prawdę w swoim utworze, jakby dając wyraz faktu, iż człowiek jest na Ziemi jedynie gościem.
Jednak inne światło na wizję Naborowskiego rzuca spojrzenie z perspektywy indywidualnej. Dla każdego człowieka jego życie jest wszystkim, co ma. Dany mu czas, choć krótki, stanowi więc całość jego doświadczenia, niezależnie od czasu, w jakim przyszło mu żyć. Warto także zaznaczyć, że z tego punktu widzenia czas płynie zupełnie inaczej. Podmiot liryczny wiersza Naborowskiego zdaje się sytuować poza jego cyklem, patrząc nań z odległej perspektywy i ujmując jako szeroką całość. Dla przeciętnego człowieka takie spojrzenie może zdawać się czymś obcym, ponieważ znajduje się on w centrum odwiecznego cyklu.
Innym aspektem czasu, jaki zręcznie uchwycił w swym dziele Naborowski, jest zmienność rzeczy i zjawisk mu podlegających (Słońce więcej nie wschodzi to, które raz minie). Pogląd ten, wywodzący się już od Heraklita z Efezu, towarzyszy ludzkości od lat. Nie sposób mu zaprzeczyć, a metafora rzeki, którą sformułował antyczny filozof, wyraźnie odzwierciedla nierozłącznie wpisaną w obraz świata zmienność.
„Krótkość żywota” Daniela Naborowskiego jest utworem niezwykle wymownym. Zawarta w nim wizja świata i życia ludzkiego może przygnębiać i budzić smutek. Uważam jednak, że należy mieć świadomość przemijania i zmienności, nie dając się przy owładnąć lękowi. Warto przecież pamiętać, iż człowiek obdarzony został mocą sprawczą, która pozwala mu kreować obraz otaczającego go świata i zaznaczyć w nim swoje istnienie.
Rozwój nowożytnych miast wiązał się z napływem nowych mieszkańców. Przestrzenie te z racji dostępności pracy mieszkań i innych udogodnień stały się...
Wiek XIX przyniósł ludzkości niesamowity rozwój cywilizacyjny (w porównaniu z poprzednimi epokami). Ludziom wydawało się że przed nimi już tylko dalszy...
Stare przysłowie mówi że „człowiek bez ojczyzny jest jak drzewo bez korzeni”. Niektórzy twierdzą że w dzisiejszych czasach maksyma ta staje się...
Stabilne i spokojne życie jakie państwo Barykowie wiedli w Baku zostało zakłócone przez wybuch I wojny światowej. Wcielenie pana Seweryna do armii było szczególnie...
Bohater powieści Miguela de Cervantesa jest kastylijskim szlachcicem rozmiłowanym w eposach rycerskich. Lektura kolejnych ksiąg wpędza go jednak w obłęd i zatraca on poczucie...
„Pan Tadeusz” Adama Mickiewicza ukazuje nie tylko piękno litewskiego krajobrazu ale także rozbudowaną zróżnicowaną panoramę ówczesnej szlachty....
Powieść awangardowa to gatunek literacki który narodził się w XX stuleciu. Jego główną cechą było zerwanie z modelem powieści realistycznej a więc odejście...
Po zniszczeniu Troi pragnąłem wrócić do kraju ojczystego Itaki oraz do swych bliskich – żony Penelopy i syna Telemacha. Niestety gniew Posejdona powodował że...
Tolerancja to jedna z cech które są powszechnie cenionymi. Oznacza ona otwartość i zrozumienie innych poglądów. Dopuszczenie ich do głosu jednak nie jest to...
