Czy zgadzasz się z wizją ukazaną w wierszu „Krótkość żywota” Naborowskiego. Rozprawka

W wierszu zatytułowanym „Krótkość żywota” Daniel Naborowski przedstawił dojmującą wizję ludzkiego życia, ukazując je jako toczące się w cieniu nieubłaganie poruszającego się koła czasu. W ten sposób zaakcentował poeta przemijalność i tymczasowość naszego pobytu na świecie. Obraz ten, zaprezentowany z niezwykłym artyzmem, z pewnością skłania do refleksji.

Życie ludzkie, idąc tropem podmiotu lirycznego wiersza, z pewnością można uznać za mgnienie oka, nawet jego część (Między śmiercią, rodzeniem byt nasz, ledwie może / Nazwan być czwartą częścią mgnienia). Wnioski takie pozwala wyciągnąć szersze spojrzenie, które uwzględnia ciągłość dziejów świata. W jego kontekście ludzkie życie stanowi zaledwie maleńki ułamek, króciutki odcinek. Poeta uwzględnia tę prawdę w swoim utworze, jakby dając wyraz faktu, iż człowiek jest na Ziemi jedynie gościem.

Jednak inne światło na wizję Naborowskiego rzuca spojrzenie z perspektywy indywidualnej. Dla każdego człowieka jego życie jest wszystkim, co ma. Dany mu czas, choć krótki, stanowi więc całość jego doświadczenia, niezależnie od czasu, w jakim przyszło mu żyć. Warto także zaznaczyć, że z tego punktu widzenia czas płynie zupełnie inaczej. Podmiot liryczny wiersza Naborowskiego zdaje się sytuować poza jego cyklem, patrząc nań z odległej perspektywy i ujmując jako szeroką całość. Dla przeciętnego człowieka takie spojrzenie może zdawać się czymś obcym, ponieważ znajduje się on w centrum odwiecznego cyklu.

Innym aspektem czasu, jaki zręcznie uchwycił w swym dziele Naborowski, jest zmienność rzeczy i zjawisk mu podlegających (Słońce więcej nie wschodzi to, które raz minie). Pogląd ten, wywodzący się już od Heraklita z Efezu, towarzyszy ludzkości od lat. Nie sposób mu zaprzeczyć, a metafora rzeki, którą sformułował antyczny filozof, wyraźnie odzwierciedla nierozłącznie wpisaną w obraz świata zmienność.

„Krótkość żywota” Daniela Naborowskiego jest utworem niezwykle wymownym. Zawarta w nim wizja świata i życia ludzkiego może przygnębiać i budzić smutek. Uważam jednak, że należy mieć świadomość przemijania i zmienności, nie dając się przy owładnąć lękowi. Warto przecież pamiętać, iż człowiek obdarzony został mocą sprawczą, która pozwala mu kreować obraz otaczającego go świata i zaznaczyć w nim swoje istnienie.