Unikalne i sprawdzone teksty

„Don Kichot” jako parodia eposu rycerskiego | wypracowanie

Bohater powieści Miguela de Cervantesa jest kastylijskim szlachcicem rozmiłowanym w eposach rycerskich. Lektura kolejnych ksiąg wpędza go jednak w obłęd i zatraca on poczucie rzeczywistości. Nie dostrzega granic między realnym światem a literacką fikcją.

Autor powieści sam był żołnierzem i został ranny w czasie bitwy pod Lepanto – z powodu postrzału do końca życia musiał zmagać się z kalectwem. Nie został również doceniony, jako bohater wojenny. Zamiast sławy czekały na niego kłopoty finansowe, które doprowadziły go nawet do więzienia i oskarżenia o malwersacje. Uważa się, iż „Don Kichot” jest między innymi wyrazem goryczy, jaką odczuwał Cervantes – życie żołnierza okazało się bardzo różne od tego, co sobie wyobrażał, jako dziecko poznają opowieści o dzielnych wojownikach.

Powieść stanowi więc rozrachunek z eposami, sławiącymi dzieje i czyny błędnych rycerzy. Ale i tutaj mamy do czynienia z pewną dwuznacznością – autor krytykuje wizję świata, zawartą w literaturze, ale zarazem wyraża za nią tęsknotę. Don Kichot w swoim obłędzie jest postacią komiczną, ale czujemy do niego sympatię, a czasem także podziwiamy jego idealizm. Jak stwierdził historyk, Stanley Payne: „Don Kiszot jest na pewnym poziomie satyrą na ekstrawaganckie, nierealistyczne ambicje hiszpańskiego społeczeństwa w jego imperialnym okresie i stanowi najbardziej przejmujący wyraz rozczarowania nimi. Z drugiej strony jest najbardziej elokwentną ekspresją tych ideałów, dziełem uniwersalnym i pierwszą nowożytną powieścią”.

Krytyka ideałów zawartych w literaturze polega na zestawieniu ich z codzienną rzeczywistością. Don Kichot marzy o walkach z olbrzymami, ale jedyne, co w realnym świecie może przypominać magiczne potwory, to wiatraki albo bukłaki z winem. Błędny rycerz powinien mieć damę swojego serca i do tego też dąży hidalgo z powieści Cervantesa –ale tutaj autor znowu kpi z literackich konceptów. Z jego powieści wynika, że księżniczki są towarem raczej deficytowym, zaś miano damy serca przypada zwykłej wieśniaczce.

W romansach rycerskich bohaterowie co raz napotykają niezwykłe wydarzenia. Cervantes szydzi z tego, każąc Don Kiszotowi dopatrywać się cudownych wypadków w najbardziej błahych czynnościach. I tak przepędzanie owiec zamienia się w oczach szlachcica z La Manczy w przemarsz wrogiej armii, zaś idący drogą mnisi mnisi – w groźnych czarowników.

Rycerze z romansów walczą z przeciwnościami i zazwyczaj je pokonują. Inaczej jest w przypadku Don Kichota, który jest więźniem swojego szaleństwa, pchającego go w coraz dziwniejsze kłopoty. Bywa też pośmiewiskiem ludzi, którzy igrają z nim, dostrzegając jego obłęd.

Cervantes jednak nie potępia Don Kichota. Podkreśla jego chorobę, jego megalomanię i łatwowierność. Ale zwraca też uwagę na jego idealizm, dobroć i czystość. Być może to nie Don Kichot jest szalony, ale świat, w którym zmuszony był żyć.

Rozwiń więcej

Losowe tematy

Etos pracy w „Nad Niemnem”

Jedną z najważniejszych płaszczyzn ideowych powieści „Nad Niemnem” jest etos pracy. Praca stanowi tu bowiem wzorzec kulturowy usankcjonowany przez tradycję i...

Tomasz Judym jako pozytywista

Tomasz Judym jest bohaterem powieści Stefana Żeromskiego „Ludzie bezdomni”. Powieść została opublikowana w roku 1900 w okresie gdy rozkwitały w Polsce ideały...

„Człowiek bez ojczyzny jest jak...

Stare przysłowie mówi że „człowiek bez ojczyzny jest jak drzewo bez korzeni”. Niektórzy twierdzą że w dzisiejszych czasach maksyma ta staje się...

Opis mojej drogi z domu do szkoły...

Moja droga z domu do szkoły jest długa i wiedzie przez całe miasto. Część z niej muszę przejść pieszo a część pokonuje autobusem. Obok mojego domu skręcam w alejkę....

Satyra – definicja i wyznaczniki...

Słowo „satyra” bardzo często pojawia się w prasie i telewizji. Przywykliśmy do niego tak bardzo że często sami nie zastanawiamy się jakie są cechy satyry...

„Kto czyta książki żyje podwójnie”...

Wielki włoski intelektualista Umberto Eco stwierdził że kto czyta książki żyje podwójnie. Uważam że ten profesor a przy tym wspaniały pisarz (autor „Imienia...

Recenzja książki „W 80 dni dookoła...

Juliusz Verne to według mnie jeden z najciekawszych pisarzy jacy żyli w XIX wieku! Była to epoka obfitująca w wielkich literatów – wtedy tworzyli Henryk Sienkiewicz...

Teoria Czystej Formy

W historii polskiej kultury Stanisław Ignacy Witkiewicz zapisał się nie tylko jako wybitny twórca ale także jako autor jednej z najciekawszych i najbardziej nietypowych...

Jaki obraz wsi i jej mieszkańców...

Jeszcze do czasów po II wojnie światowej Polska była krajem rolniczym – większość społeczeństwa pracowała na roli. Temat życia na wsi pojawiał się więc...