Jedną z najciekawszych postaci, jakie pojawiły się w twórczość Moliera, jest z pewnością Harpagon, tytułowy bohater „Skąpca”. Fanatycznie oszczędny starzec stał się postacią symboliczną, a samo jego imię – synonimem dusigrosza. Zastanowić się można, czy Harpagon w swojej obłędnej oszczędności jest bardziej śmieszny, czy bardziej godzien politowania. Skłaniam się do drugiego zdania.
Harpagon ceni właściwie tylko pieniądze. Wprawdzie chce pojąć Mariannę za żonę, ale wszyscy zdają sobie sprawę, że to nie ona jest jego największą miłością. Swatka Frozyna wyjaśnia niedoszłej pannie młodej: on kocha pannę bardzo, wiem, ale cośkolwiek bardziej jeszcze kocha złotko. Podejście Harpagona do ludzi widać wyraźnie w jego relacjach z własnymi dziećmi. Chce on zmusić córkę Elizę do wyjścia za starszego już Anzelma, człowieka, którego ona nie kocha. Skąpiec decyduje się na ten krok, ponieważ Anzelm wyraził zgodę, by nie żądać posagu od przyszłej żony. Harpagon, który ma tak niewiele uczuć dla żywych osób, potrafi wydobyć je z siebie, gdy mowa o pieniądzach. O zaginionej szkatułce ze złotem mówi cieplej, niż o swoich bliskich.
Co jednak najbardziej groteskowe, mimo przywiązania do pieniędzy, Harpagon zapewne nie jest najlepszym biznesmenem. W interesach liczą się świetne pomysły, umiejętność podejmowania ryzyka i uczciwa współpraca z kontrahentami. Skąpiec woli jednak zakopać pieniądze w ogródku, niż zainwestować je w ciekawe przedsięwzięcia. Ludziom chcącym pożyczyć od niego gotówkę proponuje ciężkie warunki, a w dodatku próbuje w nich wmusić starocie.
Wydaje mi się, że Harpagon jest figurą godną pożałowania. Wprawdzie jego zachowanie, obserwowane z widowni teatru, jest zabawne, jednak w prawdziwym świecie taki człowiek może budzić tylko zniechęcenie. Nie interesują go ludzie, a resztki czułości ma wyłącznie dla pieniędzy. Nie jest też osobą kreatywną, pragnącą wykorzystać pieniądze dla jakiegoś dobrego celu – zależy mu tylko na kumulowaniu majątku, którego nie potrafi nawet użyć.
Sprawa emigracji jest niezwykle aktualna w naszych czasach – w końcu setki tysięcy naszych rodaków opuszczają Polskę i udają się do innych krajów w...
W okresie Oświecenia sarmatyzm stał się wręcz synonimem zacofania i ciemnoty. Kojarzono go ze szlacheckim konserwatyzmem niechętnym edukacji nowym ideom i reformom politycznym...
W 1906 roku miała premierę sztuka Gabriel Zapolskiej „Moralność pani Dulskiej”. W kontrowersyjny zarówno kpiarski jak i realistyczny sposób autorka...
Cechy opis założenia Akademizm to kierunek w sztuce który datowany jest na wiek XIX oraz część wieku poprzedniego. Malarstwo akademickie krytykowane było za zbytnie...
Zdobycie szczytu najwyższej góry Europy czyli masywu Mont Blanc stanowi swoiste zwieńczenie wędrówki jaką odbył Kordian po opuszczeniu ojczyzny. Równocześnie...
Moja szkoła to niezwykle piękny stary budynek którego jedna ze ścian pokryta jest pnącym bluszczem. Gdybym miał wyobrazić ją sobie za sto lat myślę że jej wygląd...
Patrokles serdeczny przyjaciel Achillesa udał się z pomocą Achajom w walce z Trojanami. Przybrany był w zbroję greckiego herosa. Został on jednak pokonany przez Hektora...
Wiosna to niezwykła pora roku. Podczas niej przyroda zaczyna żyć na nowo. Trawa staje się zielona i pachnąca. Ziemia także zmienia swój zapach. Na łąkach oraz...
Definicja wyznaczniki gatunku Dramat symboliczny to specyficzny rodzaj dramatu który pozwala na szersze i niedosłowne przedstawienie zamierzonego przekazu. Sama nazwa...