Jedną z najciekawszych postaci, jakie pojawiły się w twórczość Moliera, jest z pewnością Harpagon, tytułowy bohater „Skąpca”. Fanatycznie oszczędny starzec stał się postacią symboliczną, a samo jego imię – synonimem dusigrosza. Zastanowić się można, czy Harpagon w swojej obłędnej oszczędności jest bardziej śmieszny, czy bardziej godzien politowania. Skłaniam się do drugiego zdania.
Harpagon ceni właściwie tylko pieniądze. Wprawdzie chce pojąć Mariannę za żonę, ale wszyscy zdają sobie sprawę, że to nie ona jest jego największą miłością. Swatka Frozyna wyjaśnia niedoszłej pannie młodej: on kocha pannę bardzo, wiem, ale cośkolwiek bardziej jeszcze kocha złotko. Podejście Harpagona do ludzi widać wyraźnie w jego relacjach z własnymi dziećmi. Chce on zmusić córkę Elizę do wyjścia za starszego już Anzelma, człowieka, którego ona nie kocha. Skąpiec decyduje się na ten krok, ponieważ Anzelm wyraził zgodę, by nie żądać posagu od przyszłej żony. Harpagon, który ma tak niewiele uczuć dla żywych osób, potrafi wydobyć je z siebie, gdy mowa o pieniądzach. O zaginionej szkatułce ze złotem mówi cieplej, niż o swoich bliskich.
Co jednak najbardziej groteskowe, mimo przywiązania do pieniędzy, Harpagon zapewne nie jest najlepszym biznesmenem. W interesach liczą się świetne pomysły, umiejętność podejmowania ryzyka i uczciwa współpraca z kontrahentami. Skąpiec woli jednak zakopać pieniądze w ogródku, niż zainwestować je w ciekawe przedsięwzięcia. Ludziom chcącym pożyczyć od niego gotówkę proponuje ciężkie warunki, a w dodatku próbuje w nich wmusić starocie.
Wydaje mi się, że Harpagon jest figurą godną pożałowania. Wprawdzie jego zachowanie, obserwowane z widowni teatru, jest zabawne, jednak w prawdziwym świecie taki człowiek może budzić tylko zniechęcenie. Nie interesują go ludzie, a resztki czułości ma wyłącznie dla pieniędzy. Nie jest też osobą kreatywną, pragnącą wykorzystać pieniądze dla jakiegoś dobrego celu – zależy mu tylko na kumulowaniu majątku, którego nie potrafi nawet użyć.
„Prometeusz skowany” to przedstawienie mitologicznej sceny które zostało dokonane przez Rubensa. Opis Obraz przedstawia mężczyznę który przykuty...
Chociaż życie nie szczędzi nam smutnych chwil porażek i rozczarowań to jednak warto skupić się w nim przede wszystkim na tym co warto kochać. Przecież obok wszystkiego...
„Dekameron” Giovanniego Boccaccia uważany jest za jedno z najważniejszych i najbardziej inspirujących dzieł doby renesansu. Wyrafinowana kompozycja bogata i zróżnicowana...
Wasilij Wierieszczagin był wybitnym rosyjskim malarzem reprezentantem naturalizmu w sztukach plastycznych. Kojarzony jest on głównie ze scenami batalistycznymi oraz...
Molier zapewne jeden z najważniejszych komediopisarzy w historii literatury tworzył w okresie uznawanym za czasy baroku. Mimo to rzadko przypisuje się go do owej epoki i można...
Behawioryzm to nurt psychologii popularny w pierwszej połowie XX wieku. Zwolennicy behawioryzmu krytykowali wcześniejszą psychologię i psychoanalizę jako coś nienaukowego....
Rusyfikacja należy do kluczowych tematów powieści Stefana Żeromskiego „Syzyfowe prace”. Dzieło owo wydane po raz pierwszy w 1897 roku oparte jest w dużej...
Romantyzm był epoką literacką która wykształciła specyficzny i bardzo wyrazisty rodzaj bohatera literackiego. W swoich dziełach twórcy tego okresu ukazywali...
Definicja i wyznaczniki Powieść polifoniczna to specyficzny rodzaj powieści której nazwa nawiązuje do samego zjawiska polifonii. W przeciwieństwie do monofonii nie...
