Stanisław Wyspiański w „Weselu” dogłębnie analizuje kwestię wzajemnych relacji inteligencji i chłopów. Duże znaczenie na podjęcie tej problematyki miał fakt, że dramat powstawał w okresie panującej w Galicji chłopomanii. Inteligencja tłumnie wyjeżdżała wówczas na wieś, by podziwiać jej tradycje i obyczaje. Powszechną modą stało się przywdziewanie chłopskich sukman, strojenie się w pawie pióra i nasycenie sztuki motywami ludowymi. Co więcej, inteligenci zaczęli żenić się z chłopkami i o takim właśnie weselu poety Lucjana Rydla i prostej dziewczyny, Jadwigi Mikołajczykówny, traktuje dramat.
Wyspiański nie skupia się jednak tylko na samej chłopomanii, ale pokazuje, w jaki sposób przeszłość kształtuje relacje pomiędzy elitą i ludem. Pisarz czyni to, wprowadzając do „Wesela” zjawy historycznych postaci. Panu Młodemu ukazuje się zatem Hetman Ksawery Branicki, a Dziadowi Upiór, czyli Jakub Szela. Obie te postaci symbolizują dziejową niezgodę pomiędzy szlachtą i włościanami.
Branicki oskarża wręcz Pana Młodego o dopuszczenie się zdrady wobec własnej sfery poprzez małżeństwo z chłopką. Z kolei Szela przypomina o krwawej rzezi, jakiej dokonali chłopi na galicyjskich dworach szlacheckich w 1846 roku. Szlachta przez wieki była warstwą uprzywilejowaną i wykluczyła chłopów z pojęcia narodu, czyniąc z nich niemal niewolniczych poddanych. Chłopi zostali pozbawieni podstawowych praw, a panowie wykorzystywali ich ciężką pracę do powiększania własnych majątków. Nędza włościan była z kolei przyczyną nienawiści do szlachty i chłopskich powstań oraz rabacji.
Obie klasy są zatem w „Weselu” bardzo nieufne wobec siebie nawzajem. Inteligencja traktuje chłopów z ironiczną wyższością, a jednocześnie z lękiem. Lud z kolei wyśmiewa jej oderwanie od rzeczywistości i pamięta wyrządzone w przeszłości krzywdy. Zbratanie się obu stanów jest więc tylko pozorne, niejako przypadkowe, jak zgromadzenie różnych weselników na jednym przyjęciu. Najlepiej podsumowują to słowa Radczyni: „Wyście sobie, a my sobie, każden sobie rzepkę skrobie”.
Leżałem na szpitalnym łóżku i wpatrywałem się w biały sufit i wiszące na nim lampy. Wokół mnie było sporo zamieszania lekarze i pielęgniarki biegali...
Literatura odegrała olbrzymią rolę w kształtowaniu obrazu świata jaki dzisiaj znamy. Najważniejsze dzieła poszczególnych epok nie tylko wpłynęły na filozofię...
Tytułowym bohaterem opowiadania „Anaruk chłopiec z Grenlandii” autorstwa Aliny i Czesława Centkiewiczów jest dwunastoletni eskimoski chłopiec. Anaruk żyje...
O czym opowiada „Dżuma” jedna z najsłynniejszych powieści Alberta Camusa francuskiego noblisty? Odpowiedź wydaje się prosta oczywista. O zarazie jaka zapanowała...
„Potop” Henryka Sienkiewicza jest dziełem niezwykle dynamicznym przykuwającym uwagę czytelnika zaskakującymi zwrotami akcji emocjonującymi potyczkami i wielkimi...
Ponieważ „Kronika polska” Galla Anonima miała być raczej panegirykiem na cześć Bolesława Krzywoustego niż dziełem porządkującym dzieje polskich władców...
Zawód lekarza to jedna z najbardziej interesujących profesji. Nieustannie styka się on ze śmiercią ratuje ludzi przed chorobami i przynosi im ulgę w cierpieniu –...
Wartości w życiu człowieka można definiować jako coś co jest dla niego ważne coś co go obchodzi i decyduje o jego działaniach. Wartości mają zatem wymiar egzystencjalny...
W naszych wyobrażeniach rycerze często funkcjonują jako wielcy niezwykle silni mężczyźni którzy w lśniących zbrojach mkną na cudnych rumakach. Zazwyczaj pojawiają...