Stanisław Wyspiański w „Weselu” dogłębnie analizuje kwestię wzajemnych relacji inteligencji i chłopów. Duże znaczenie na podjęcie tej problematyki miał fakt, że dramat powstawał w okresie panującej w Galicji chłopomanii. Inteligencja tłumnie wyjeżdżała wówczas na wieś, by podziwiać jej tradycje i obyczaje. Powszechną modą stało się przywdziewanie chłopskich sukman, strojenie się w pawie pióra i nasycenie sztuki motywami ludowymi. Co więcej, inteligenci zaczęli żenić się z chłopkami i o takim właśnie weselu poety Lucjana Rydla i prostej dziewczyny, Jadwigi Mikołajczykówny, traktuje dramat.
Wyspiański nie skupia się jednak tylko na samej chłopomanii, ale pokazuje, w jaki sposób przeszłość kształtuje relacje pomiędzy elitą i ludem. Pisarz czyni to, wprowadzając do „Wesela” zjawy historycznych postaci. Panu Młodemu ukazuje się zatem Hetman Ksawery Branicki, a Dziadowi Upiór, czyli Jakub Szela. Obie te postaci symbolizują dziejową niezgodę pomiędzy szlachtą i włościanami.
Branicki oskarża wręcz Pana Młodego o dopuszczenie się zdrady wobec własnej sfery poprzez małżeństwo z chłopką. Z kolei Szela przypomina o krwawej rzezi, jakiej dokonali chłopi na galicyjskich dworach szlacheckich w 1846 roku. Szlachta przez wieki była warstwą uprzywilejowaną i wykluczyła chłopów z pojęcia narodu, czyniąc z nich niemal niewolniczych poddanych. Chłopi zostali pozbawieni podstawowych praw, a panowie wykorzystywali ich ciężką pracę do powiększania własnych majątków. Nędza włościan była z kolei przyczyną nienawiści do szlachty i chłopskich powstań oraz rabacji.
Obie klasy są zatem w „Weselu” bardzo nieufne wobec siebie nawzajem. Inteligencja traktuje chłopów z ironiczną wyższością, a jednocześnie z lękiem. Lud z kolei wyśmiewa jej oderwanie od rzeczywistości i pamięta wyrządzone w przeszłości krzywdy. Zbratanie się obu stanów jest więc tylko pozorne, niejako przypadkowe, jak zgromadzenie różnych weselników na jednym przyjęciu. Najlepiej podsumowują to słowa Radczyni: „Wyście sobie, a my sobie, każden sobie rzepkę skrobie”.
Definicja wyznaczniki gatunku Jest to specyficzny rodzaj powieści który jak sama nazwa wskazuje skoncentrowany jest przede wszystkim na przeżyciach wewnętrznych psychice...
„Lalka” jako powieść realistyczna prezentuje szeroką panoramę polskiego społeczeństwa. Nie jest to jedynie pobieżne przedstawienie polegające na wyliczeniu...
Jest wiele zawodów które mnie interesują istnieje wiele rzeczy które wydają mi się warte spróbowania. Jednak najbardziej chciałbym zostać nauczycielem....
Tytułowy bohater dramatu Juliusza Słowackiego jest postacią dynamiczną. Wraz z rozwojem fabuły zdobywając nowe doświadczenia i poznając mechanizmy rządzące światem...
Definicja Historyzm jest pojęciem niezwykle szerokim odnoszącym się do kultury. W jego obrębie wyróżnić można historyzm architektoniczny i związany ze sztukami...
„Droga do Rosji” to poemat rozpoczynający „Ustęp” trzeciej części „Dziadów”. Fragment ten znacznie odróżnia się od samego...
Tomek Sawyer to chyba największy łobuz w dziejach literatury! Ten bohater książek amerykańskiego pisarza Marka Twaina przeżył tyle przygód i spłatał tyle psikusów...
Wizja świata ukazana w „Szewcach” Stanisława Ignacego Witkiewicza budzi u czytelnika ciekawość i niepokój. Ten drugi stan nasila się wraz z postępem...
Zielone Wzgórze to miejsce które stało się domem małej Ani Shirley. Zamieszkiwane było przez dwie osoby – Mateusza oraz Marylę. Nie było to miejsce...
