Maciej Boryna z powieści „Chłopi” Władysława Reymonta niewątpliwie może być traktowany jako symbol polskiego chłopa. Jest to mężczyzna posiadający charakterystyczne dla tej warstwy społecznej atrybuty: chatę, ziemię i las, a także znaczące przymioty i przywary. Co więcej zaś pisarz kreśląc wizerunek Boryny, sięgnął po zabieg mitologizacji, dzięki czemu postać ta zyskuje wymiary uniwersalnego archetypu.
Boryna to najbogatszy gospodarz we wsi Lipce; w poczet jego inwentarza zaliczają się 32 morgi gruntu, prawo do lasu i wspaniała chałupa. Co więcej, jest on uważany za najmądrzejszego i najsilniejszego mężczyznę w wiosce. Boryna zasiada w radzie wiejskiej, bierze udział w negocjacjach z dziedzicem w istotnych kwestiach, a także jest przywódcą chłopów w walce o las. Mężczyzna nie ma żadnych kompleksów. Wręcz przeciwnie, jest świadomy własnej wartości i wzbudza powszechny szacunek. Jako wdowiec w sile wieku bierze sobie za żonę najpiękniejszą dziewczynę we wsi, Jagnę.
Boryna prezentuje zatem typowe cechy kojarzone z chłopem – posiada tężyznę fizyczną, nie stroni od alkoholu i urodziwych kobiet, jednocześnie zaś dzięki ciężkiej pracy i szacunku dla ziemi dorabia się pokaźnego majątku. Gospodarz jest również dość pazerny, nie chce przepisać dobytku na dzieci, a także twardo targuje się przy zapisie na młodą żonę sześciu morg ziemi.
Istotną cechą, przejawiającą się w postępowaniu Boryny, jest również jego związek z całą wiejską społecznością. Bycie w gromadzie i wpływ na jej losy są jednymi z najważniejszych potrzeb chłopa. Z tego powodu bohater silnie przeżywa, kiedy nie zostaje zaproszony do rozmów gospodarzy z dziedzicem.
Pomimo życiowego rozsądku w sprawach uczuciowych Boryna kieruje się przede wszystkim popędami. Kiedy ma ochotę, żeni się z młodą, piękną dziewczyną, dla której traci głowę i rozpieszcza ją, kupując kosztowne prezenty. Gdy syn Antek nie zgadza się z jego postępowaniem, w gniewie wyrzuca go z domu. Z kolei odkrycie zdrady Jagny powoduje u Boryny wybuch wściekłości i podpalenie brogu. Jednocześnie jednak Boryna potrafi przemyśleć swoje postępowanie i wyciągnąć odpowiednie wnioski. Po wyrzuceniu Antka pomaga bowiem jego żonie Hance i wnukom.
Najistotniejszym jednak rysem Boryny jako symbolu chłopa jest jego niemal mistyczny związek z ziemią. Tuż przed śmiercią mężczyzna odzyskuje przytomność i udaje się na pole, gdzie umiera siejąc życiodajne ziarno. Jego zgon ma charakter symboliczny, jest niejako powrotem do matki natury.
Sprawa emigracji jest niezwykle aktualna w naszych czasach – w końcu setki tysięcy naszych rodaków opuszczają Polskę i udają się do innych krajów w...
W okresie Oświecenia sarmatyzm stał się wręcz synonimem zacofania i ciemnoty. Kojarzono go ze szlacheckim konserwatyzmem niechętnym edukacji nowym ideom i reformom politycznym...
W 1906 roku miała premierę sztuka Gabriel Zapolskiej „Moralność pani Dulskiej”. W kontrowersyjny zarówno kpiarski jak i realistyczny sposób autorka...
Cechy opis założenia Akademizm to kierunek w sztuce który datowany jest na wiek XIX oraz część wieku poprzedniego. Malarstwo akademickie krytykowane było za zbytnie...
Zdobycie szczytu najwyższej góry Europy czyli masywu Mont Blanc stanowi swoiste zwieńczenie wędrówki jaką odbył Kordian po opuszczeniu ojczyzny. Równocześnie...
Moja szkoła to niezwykle piękny stary budynek którego jedna ze ścian pokryta jest pnącym bluszczem. Gdybym miał wyobrazić ją sobie za sto lat myślę że jej wygląd...
Patrokles serdeczny przyjaciel Achillesa udał się z pomocą Achajom w walce z Trojanami. Przybrany był w zbroję greckiego herosa. Został on jednak pokonany przez Hektora...
Wiosna to niezwykła pora roku. Podczas niej przyroda zaczyna żyć na nowo. Trawa staje się zielona i pachnąca. Ziemia także zmienia swój zapach. Na łąkach oraz...
Definicja wyznaczniki gatunku Dramat symboliczny to specyficzny rodzaj dramatu który pozwala na szersze i niedosłowne przedstawienie zamierzonego przekazu. Sama nazwa...