„Chłopi” to powieść wielowątkowa i bogata w różnorodne sensy. Jedną z jej płaszczyzn znaczeniowych jest koncepcja ludzkiego losu. Władysław Reymont wpisuje egzystencję człowieka w kilka różnych porządków: społeczny, moralny i uniwersalny.
Pojedyncza jednostka jest dla pisarza przede wszystkim częścią większej społeczności, dokładnie lipieckiej gromady. Każdy mieszkaniec wioski w swoim osobistym życiu kieruje się utartymi zbiorowymi wzorcami. Dąży zatem do założenia rodziny, wybudowania domostwa i powiększenia stanu posiadanej ziemi. To w jaki sposób chłopu uda się zrealizować ów schemat, wyznacza jego pozycję w gromadzie. Największym szacunkiem cieszą się zatem najzamożniejsi gospodarze.
Oprócz porządku społecznego ludzki los jest również mocno wpisany w system wartości moralnych. Jego podstawę w Lipcach stanowi wiara chrześcijańska, znajdująca wyraz w katolickich symbolach i obrzędach kościelnych. Postępowanie zgodnie z zasadami dekalogu stanowi ramę społecznego osądu. Żaden człowiek nie pozostaje zatem wolny od moralnej oceny zbiorowości, czego najbardziej drastycznym przykładem jest los Jagusi, wygnanej ze wsi ze względu na liczne romanse.
Oczywiście ludzki los jest również osadzony w rzeczywistości uniwersalnej, podlega bowiem odwiecznemu porządkowi natury. Właśnie ta ostatnia płaszczyzna egzystencji człowieka jest szczególnie wyeksponowana w „Chłopach”. Podobnie jak natura podlega cyklowi pór roku, tak człowiek rodzi się i umiera. Istota ludzka jest przede wszystkim częścią natury – jej śmierć stanowi powrót do matki ziemi. Symboliczne znaczenie ma scena śmierci Macieja Boryny podczas wiosennej siejby. Śmierć jest bowiem początkiem nowego życia – Boryna umiera, a rodzi się jego wnuk.
Wiele osób żali się na to że ich życie jest nudne. „Dzień mija za dniem i każdy jest podobny do poprzedniego” mówią się. Ale z drugiej strony...
Zabicie drugiego człowieka we wszystkich kulturach uchodzi za doświadczenie ekstremalne. Nawet w okresach brutalnych i okrutnych odebranie życia uznawano za najgorszą zbrodnię...
Miasta są areną ludzkiego życia już od starożytności. Każda epoka wytworzyła indywidualny obraz tej przestrzeni. Renesans dążył na przykład do stworzenia miasta idealnego...
Jak wygląda kraina wiecznej szczęśliwości? Ha nikt tego nie wie! W końcu nawet święty Paweł mówił że „ani ucho nie słyszało ani oko nie widziało”...
Wiersz zatytułowany „Testament mój” napisał Juliusz Słowacki na przełomie lat 1839 - 1840 będąc w tym czasie w Paryżu. Dzieło odbija nastrój...
Przedstawione utwory to dzieła które powstały w czasie romantyzmu a ich autorem był Adam Mickiewicz. Przywołane fragmenty pochodzące z „Dziadów”...
Literatura stanowi doskonałą rozrywkę. Pozwala nam obcować z fascynującymi postaciami śledzić niezwykłe wydarzenia poznawać odległe kraje. Ale nie tylko – książki...
Jan Kochanowski należał do najwybitniejszych postaci polskiej kultury w tak zwanym „złotym wieku” naszego państwa (XVI stulecie). Był on prawdziwym człowiekiem...
Powieść Franza Kafki „Proces” zaliczana jest do najważniejszych literackich arcydzieł XX wieku. Uznaje się wręcz że na jej spisanych w latach 1914-1915 stronnicach...