Wiejska społeczność przedstawiona w „Chłopach” Władysława Reymonta jest zbiorowością wyraźnie zhierarchizowaną. Pisarzowi udało się pokazać, że chłopi nie są wcale warstwą jednolitą, ale jak każda klasa społeczna mają swoją elitę, a także członków zepchniętych na margines życia społecznego.
Głównym atrybutem decydującym o miejscu w gromadzie lipieckiej jest zamożność mierzona rozległością posiadanego gruntu. Na samym szczycie społecznej drabiny sytuują się zatem bogaci gospodarze, wśród których prym wiedzie Maciej Boryna, właściciel 32 morgów ziemi. To właśnie najzamożniejsi chłopi są liderami całej społeczności – podejmują decyzję w imieniu wsi czy negocjują z dziedzicem. Cieszą się również powszechnym szacunkiem, czego wyrazem są pierwsze miejsca, jakie zajmują podczas nabożeństwa w kościele. Oprócz Boryny do liczących się osób w Lipcach należą również ksiądz, wójt, organista i kowal.
W najgorszej sytuacji są natomiast chłopi, którzy nie posiadają własnej ziemi i muszą pracować u zamożniejszych gospodarzy, jak Kuba, Witek czy stary Bylica. Otrzymują oni jedynie niskie wynagrodzenie i wikt. Starość i niedołężność oznaczają dla nich jednak najczęściej przejście na łaskę dzieci lub całkowite wykluczenie ze społeczności i żebractwo. Przykładem skrajnej nędzy jest Agata, która na zimę musi opuszczać wieś, a powraca dopiero wiosną. Marzeniem starej Agaty jest jedynie śmierć we własnym łóżku pod pierzyną.
Ważnym atutem w oczach lipieckiej gromady jest również wiek, a w wypadku kobiet stan cywilny. Starsze kobiety wyraźnie sprawują władzę nad młodszymi, strzegą ich dobrego prowadzenia się, a czasem bezlitośnie oceniają postępowanie dziewcząt. Panny muszą szczególnie dbać o swoją reputację i w przeciwieństwie do kawalerów ukrywać własne romanse. Swoisty awans w lipieckiej hierarchii zapewnia kobietom zamążpójście, zwłaszcza wydanie się za zamożnego chłopa, jak Hanka, która wychodzi za syna najbogatszego gospodarza we wsi.
Rozwój nowożytnych miast wiązał się z napływem nowych mieszkańców. Przestrzenie te z racji dostępności pracy mieszkań i innych udogodnień stały się...
Wiek XIX przyniósł ludzkości niesamowity rozwój cywilizacyjny (w porównaniu z poprzednimi epokami). Ludziom wydawało się że przed nimi już tylko dalszy...
Stare przysłowie mówi że „człowiek bez ojczyzny jest jak drzewo bez korzeni”. Niektórzy twierdzą że w dzisiejszych czasach maksyma ta staje się...
Stabilne i spokojne życie jakie państwo Barykowie wiedli w Baku zostało zakłócone przez wybuch I wojny światowej. Wcielenie pana Seweryna do armii było szczególnie...
Bohater powieści Miguela de Cervantesa jest kastylijskim szlachcicem rozmiłowanym w eposach rycerskich. Lektura kolejnych ksiąg wpędza go jednak w obłęd i zatraca on poczucie...
„Pan Tadeusz” Adama Mickiewicza ukazuje nie tylko piękno litewskiego krajobrazu ale także rozbudowaną zróżnicowaną panoramę ówczesnej szlachty....
Powieść awangardowa to gatunek literacki który narodził się w XX stuleciu. Jego główną cechą było zerwanie z modelem powieści realistycznej a więc odejście...
Po zniszczeniu Troi pragnąłem wrócić do kraju ojczystego Itaki oraz do swych bliskich – żony Penelopy i syna Telemacha. Niestety gniew Posejdona powodował że...
Tolerancja to jedna z cech które są powszechnie cenionymi. Oznacza ona otwartość i zrozumienie innych poglądów. Dopuszczenie ich do głosu jednak nie jest to...
