Unikalne i sprawdzone teksty

Opis śmierci z cytatami | wypracowanie

Średniowieczny utwór zatytułowany „Rozmowa mistrza Polikarpa ze Śmiercią” ukazuje obraz śmierci w sposób dwojaki. Z jednej strony mamy do czynienia ze spersonifikowaną Śmiercią, która staje przed mistrzem na kościelnej posadzce, z drugiej strony poznajemy opis samego umierania, którego szczegóły zdradza przed Polikarpem zjawa. Oba opisy pełne są grozy i okropności.

Postać Śmierci jawi się jako kobieta, której ciało podlega rozkładowi, o czym niezawodnie świadczą odpadający nos („Upadł ci jej koniec nosa”) oraz brak warg odsłaniający zęby („Nie było warg u jej gęby, / Poziewając skrżyta zęby”). Te odrażające elementy charakterystyki twarzy Śmierci uzupełnione są opisem wypływającej z oczodołów krwawej cieczy („Z oczu płynie krwawa rosa”), pożółkłych policzków oraz krzywych ust („Jako samojedź krzywousta”). Pozbawiona włosów głowa, przewiązana chustą oraz rzucające złowrogie spojrzenie oczy wywołują w mistrzu skrajne przerażenie. Nie mniej odpychające od twarzy jest ciało Śmierci, które, choć przesłonięte białą tkaniną, gdzieniegdzie odsłania przed Polikarpem swoją szkaradność, przejawiającą się w chudej sylwetce i bladej skórze, spod której wyraźnie prześwitują żebra i kości:

Uźrzał człowieka nagiego,
Przyrodzenia niewieściego,
Obraza wielmi skaradego,
Łoktuszą przepasanego.
Chuda, blada, żółte lice
Lści się jako miednica; (...)
Ze wszech stron skarada postawa –
Wypięła żebra i kości,
Groźno siecze przez lutości.

Obrazu pełnego grozy dopełnia atrybut dzierżony przez Śmierć w ręku, czyli kosa („Groźną kosę w ręku mając”).

Nie mniej przerażająca jest wizja umierania, jaką zapowiada zjawa Polikarpowi. Według jej relacji w godzinę śmierci pojawia się ona w całej swej okazałości przed umierającym, który na sam jej widok doznaje mdłości, zaczyna się pocić i niespokojnie rozglądać dokoła w poszukiwaniu drogi ucieczki („Gdy przydę, namilejszy, k tobie, / Tedy barzo zeckniesz sobie: / Zableszczysz na strony oczy, / Eż ci z ciała pot poskoczy”). Człowiek nie ma jednak przed Śmiercią najmniejszych szans, gdyż ta, pełna zawziętości, rzuca się natychmiast na swą ofiarę i pozbawia ją życia („Rzucęć się, jako kot na myszy, / Aż twe sirce ciężko wdyszy”). Umieranie wiąże się nie tylko z przerażeniem, ale też z bólem i cierpieniem, które Śmierć zadaje, odbierając człowiekowi to, co kocha najbardziej, czyli własne życie:

Otchoceć się z miodem tarnek,
Gdyć przyniosę jadu garnek –
Musisz ji pić przez dzięki;
Gdy pożywiesz wielikiej męki,
Będziesz mieć dosyć tesnice,
Otbędziesz swej miłośnice.

Śmierć poszukuje swych ofiar w dzień i w nocy, dosięgając je w najmniej oczekiwanym momencie, siekąc kosą („Żaki i dworaki, / Ty posiekę nieboraki”; „Kto się rad ku bitwie miece, / Utnę mu rękę i plece”) i wlewając im do gardła smołę („Będę jem lać w gardło smołę”). Przerażający obraz śmierci ma za zadanie zmusić człowieka do refleksji nad życiem, w którym największą wartość stanowią dla niego dobra materialne i ziemskie przyjemności. To właśnie przez taki stosunek do życia śmierć staje się nieznośna, gdy tymczasem osoby ubogie, pełne pokory, chętnie żegnają się ze światem, a zjawa Śmierci wcale nie jest im tak przykrą.

Rozwiń więcej

Losowe tematy

Napisz opowiadanie na temat „Moja...

Leżałem na szpitalnym łóżku i wpatrywałem się w biały sufit i wiszące na nim lampy. Wokół mnie było sporo zamieszania lekarze i pielęgniarki biegali...

Fantastyczny przyjaciel – opowiadanie...

Pewnego styczniowego popołudnia udałem się na sanki. Zima była tego roku wprost cudowna – puszysty śnieg pokrywał wszystko jak okiem sięgnąć! Mróz nie dokuczał...

Opis śmierci z cytatami

Średniowieczny utwór zatytułowany „Rozmowa mistrza Polikarpa ze Śmiercią” ukazuje obraz śmierci w sposób dwojaki. Z jednej strony mamy do czynienia...

Motyw danse macabre w literaturze...

Motyw danse macabre to jeden z popularnych w średniowieczu motywów który powiązany był z nawołaniem do pamiętania o śmierci i kruchości ludzkiego życia...

Wizerunek Żyda w literaturze XIX...

Historia Żydów naznaczona jest wielką dwuznacznością. Z jednej strony naród ów wydał niezliczone zastępy wybitnych artystów naukowców...

Władysław Podkowiński Dzieci...

Znanego przede wszystkim z symbolistycznego „Szału uniesień” Władysława Podkowińskiego nie ominęła fascynacja impresjonizmem który na przełomie XIX...

Jak będzie wyglądać moja szkoła...

Moja szkoła to niezwykle piękny stary budynek którego jedna ze ścian pokryta jest pnącym bluszczem. Gdybym miał wyobrazić ją sobie za sto lat myślę że jej wygląd...

Kreacje matek w „Przedwiośniu”...

Figura matki jest istotna we wszystkich kulturach ale nie będzie przesadą stwierdzenie że szczególną rolę zdobyła w kulturze polskiej. W końcu nawet w języku obiegowym...

Najszczęśliwszy dzień mojego...

Stałam na przystanku tramwajowym cała mokra od deszczu i choć był dopiero ranek już wiedziałam że to będzie najgorszy dzień w moim życiu. Za chwilę miała się zacząć...