„Heban” pozostaje pozycją szczególną w dorobku Ryszarda Kapuścińskiego. W opinii wielu krytyków jest on wręcz najwybitniejszym dziełem polskiego reportażysty. Nie było to takie oczywiste, gdy książka się ukazywała. Niejeden czytelnik, przed sięgnięciem po tom, miał wiele wątpliwości. Wątpliwości zrozumiałych, bo zamiary Kapuścińskiego były rzeczywiście niezwykle ambitne. Otóż dojrzały reporter, na progu emerytury (miał wówczas 66 lat) postanowił opisać swoje kontakty z kontynentem Afrykańskim.
Gdyby kto inny podjął się tego zadania, być może nikt nie uznawałby go za nad wyraz niebezpieczne. Ale Kapuściński odwiedzał Afrykę regularnie przez cztery dekady. Cztery dekady, które należały do najbardziej burzliwych w historii tego niezwykłego kontynentu. Zarazem Kapuściński cały czas utrzymywał, że najbardziej interesują go zwykli ludzie. Czy w ogóle możliwe jest ujęcie doświadczeń zwykłych ludzi, żyjących na niezwykłym kontynencie w nadzwyczajnych czasach? I to wszystko na zaledwie kilkuset stronach?
Okazało się, że Kapuściński kolejny raz udowodnił mistrzostwo swojego pióra. Podołał swoim założeniom, oferując czytelnikowi tom równie niezwykły, jak kontynent, o którym pisze.
Książka ukazała się w 1998 roku i z miejsca stała się międzynarodowym sukcesem.
Kapuściński na początku opisuje swe zetknięcie z Afryką pod koniec lat pięćdziesiątych. Jako młody wówczas reporter znalazł się na kontynencie, który kojarzył mu się z egzotyką, ale o którym nie miał zbyt dużej wiedzy. Dopiero po dekadach obcowania z jego mieszkańcami pojął specyfikę afrykańskiego życia. Jak wygląda ta specyfika, najlepiej świadczy chyba przykład autobusów. Reporter wyjaśnia, że jako Europejczyk był przyzwyczajony, że autobusy kursują o wyznaczonych godzinach. Tymczasem w Afryce jeżdżą one wtedy, kiedy zbiorą się ludzie, wybierający się w podróż. Jest to symbolem zupełnie innego rytmu życia, jaki panuje na tym kontynencie, innego poczucia czasu.
Kiedy Kapuściński znalazł się w Afryce, rozpoczynał się proces dekolonizacji. Europejskie mocarstwa wycofywały się z kontynentu, a ich miejsce wypełniały nowe państwa. Przez kolejne dekady wizyt na kontynencie reporter śledził zmienne koleje ich losu. Początkowy entuzjazm ze zdobytej niepodległości zastąpiony został rozgoryczeniem. W wieku afrykańskich krajach do władzy doszli dyktatorzy, inne rozdarte zostały wojnami domowymi. Kapuściński podkreśla, że państwa stworzone po dekolonizacji wzorowane były na państwach europejskich. Tymczasem warunki w Afryce różniły się znacząco od tych znanych nam – dla Europejczyka punktem odniesienia jest naród, tymczasem dla Afrykańczyka zazwyczaj nadal pozostaje nim plemię. Na terenach jednego państwa nieraz znajdowało się wiele wrogo do siebie nastawionych plemion, co skutkowało tragedią – jak chociażby podczas ludobójstwa w Rwandzie, gdzie wystąpili przeciw sobie Tutsi i Hutu.
Kapuściński kończy książkę, podkreślając problemy stojące przed Afryką. Bieda, epidemia AIDS, wojny domowe. Zauważa jednak olbrzymi potencjał tego kontynentu. Afryka przypomina tytułowy heban – ciemne drzewo, piękne i drogocenne.
„Pantofelek” to utwór Andrzeja Bursy. Przestawia coś w rodzaju dialogu dwóch postaci (choć widzimy wypowiedzi tylko jednej z nich). Podmiot liryczny...
Streszczenie Epizod o Kainie i Ablu dotyczył czasów nieco późniejszych niż grzech pierworodny Adama i Ewy ale funkcjonuje jako jego efekt. Kain był starszym...
Streszczenie Wydarzenia dzieją się podczas II wojny światowej. Poznajemy Bruna – ośmioletniego chłopca któremu nic nie brakuje gdyż ma dom i kochająca go...
„Wczorajszemu” to wiersz Tadeusza Gajcego napisany w 1942 roku w okupowanej Warszawie. Tekst jest osadzony w problematyce wojennej. Poeta przedstawia grozę doświadczenia...
Analiza „Między nami nic nie było” to utwór składający się z czterech strof. Pierwsza z nich rozpoczyna się wykrzyknieniem podkreślającym brak związku...
Rapsod to utwór poświęcony pamięci bohaterów i ich czynów. Nierzadko stanowi fragment większej całości (np. epopei) lecz funkcjonuje także jako autonomiczna...
Geneza Fiodor Dostojewski pisał „Zbrodnię i karę” w latach 1865 – 1866. Powieść ukazywała się w odcinkach na łamach czasopisma „Ruskij Wiestnik”....
Streszczenie Franciszek z Asyżu podejmuje decyzję o wyrzeczeniu się wszystkich materialnych dóbr tego świata oraz pokus cielesnych i wstępuje na drogę ubóstwa...
Streszczenie Oto nadchodzi koniec świata. Oto nadciąga zbliża się czy raczej przypełza mój własny koniec świata. Był beznadziejny dzień jesienny. Główny...