„Krzak dzikiej róży w ciemnych smreczynach” to cykl liryków tatrzańskich Jana Kasprowicza. Składa się on z czterech sonetów o tej samej tematyce. Sonety są ze sobą mocno powiązane – wszystkie stanowią poetycki opis tytułowego krzaku dzikiej róży obserwowanego o różnych porach dnia. Czasoprzestrzeń wiersza została zatem wpisana w symboliczny porządek cyklu dobowego.
Na pierwszy plan w ideowej wymowie wierszy wysuwają się symboliczne znaczenia opisywanego krajobrazu. Krzak dzikiej róży to symbol życia, miłości i radości. Cechy te podkreślają epitety obfitujące w intensywne barwy. Krzak posiada np. „pąs krwawy” – krew przywodzi na myśl życie. Z kwiatem róży kontrastuje z kolei powalona przez burzę, spróchniała limba – symbol śmierci i przemijania. Znamienne, że mamy tu również do czynienia z wyraźnym paradoksem: róża, z natury bardzo krucha i nietrwała (poeta podkreśla, że tuli się ona ze strachu do skał) należy do sfery życia, z kolei limba – potężne, ogromne drzewo - leży martwa.
W wierszu zaznacza się wyraźną zmianę optyki widzenia – podmiot obserwuje krzak róży i limbę od wczesnego świtu aż po zmrok. Zmieniającym się porom dnia odpowiada zmiana barw, nastroju, a także scenerii. W ciągu dnia obraz ożywiają pojawiające się zwierzęta: ptaki, kozice i świstak. Wczesnym świtem i o zmierzchu niczym w impresjonistycznych pejzażach zacierają się kontury świata, a barwy łączą się ze sobą i mienią w blaskach i cieniach.
Warto również zwrócić uwagę na nagromadzenie określeń wskazujących na koloryt lokalny – krajobraz tatrzański: smreczyny, turnia, siklawa, granie, Krywań.
Wraz ze zbliżaniem się zmroku narasta również niepokojący nastrój tekstu. Pojawia się lęk przed nocą, ciemnością, ale także przed przemijaniem i śmiercią. Liryk w obrazowy sposób pokazuje współistnienie życia i śmierci w porządku natury – oba te stany wzajemnie się warunkują i przenikają.
Streszczenie Główną bohaterką osiemnastego – ostatniego tomu „Jeżycjady” pt. „Sprężyna” jest Łucja Pałys – córka Idy...
„Kazania Sejmowe” Piotrka Skargi przez lata uznawano za dzieło o proroczym wręcz charakterze. Ich autor przewidzieć miał upadek i rozbiory Rzeczypospolitej a...
Pieśń XX („Miło szaleć kiedy czas po temu”) łączy refleksję nad życiem charakterystyczną dla poważniejszych utworów Kochanowskiego z dowcipem i „biesiadnym”...
Hymn to uroczysta pieśń która chwali w niniejszym utworze Boga. Charakteryzuje się wzniosłym nastrojem a podmiot liryczny wypowiada się by zaprezentować jakieś...
Piotr Skarga był kaznodzieją króla Zygmunta III Wazy jezuitą jedną z najważniejszych postaci polskiej reformacji. Jego najważniejsze dzieła to bardzo popularne...
Geneza „Wieża” Gustawa Herlinga-Grudzińskiego po raz pierwszy opublikowana została w lipcu 1958 r. w paryskiej „Kulturze”. Opowiadanie to powstało...
„But w butonierce” to bodaj najbardziej znany wiersz jaki spisał poeta-futurysta Bruno Jasieński. Już po tytule widać sposób w jaki autor zamierza obchodzić...
Opublikowane w 1597 roku „Kazania sejmowe” Piotra Skargi należą do arcydzieł literatury staropolskiej. Wśród kazań szczególne znaczenie ma kazanie...
Streszczenie Ballada „To lubię” rozpoczyna się zwrotem do Maryli. Jest ona zachęcana do spojrzenia na piękny krajobraz. Na skraju lasu znajduje się cerkiew w...
