„Nie ma tu nic szczególnego...” to wiersz Jana Kasprowicza z tomu „Księga ubogich”. Stanowi on wyraz miłości poety do górskiego pejzażu i prostego życia na wsi. Natura, zdaniem podmiotu, rozwiązuje wszystkie problemy ludzkiej egzystencji: troskę o codzienny byt, rozterki duchowe, a także otwiera istotę ludzką na sferę eschatologii.
Wiersz posiada regularną, prostą budowę klamrową; otwiera go i kończy ta sama strofa, co świadczy o zamkniętej i przemyślanej wizji świata. Poeta wychwala prostotę życia wśród przyrody, prezentuje swoją drewnianą chatę w otoczeniu górskiego krajobrazu i zaznacza, że „nie ma tu nic szczególnego”. Określenie to maskuje jednak prawdziwą naturę opisywanego miejsca, ponieważ w prostej chacie u podnóży Tatr kryje się wielka tajemnica świata.
Przyroda otaczająca dom poety jest bytem upsychicznionym, głęboko związanym z człowiekiem i odpowiadającym na jego potrzeby. Sama chata posiada skalne fundamenty, co odsyła do biblijnej przypowieści o domu zbudowanym na skale, symbolu trwałości. Jasienie rosnące przed chatą ochraniają ją przed wiatrem, ale też przed złem. Poeta określa je jako „pewne siebie”, co akcentuje ich siłę, niczym rosłych żołnierzy.
W tekście odnajdujemy również inne antropomorfizacje, np. trawy, które „śmiać się umieją”. Cały pejzaż: las, potok, łąka nastraja podmiot optymistycznie. W przeciwieństwie do innych ludzi, do których zwraca się kilkakrotnie w formie apostrofy i pytań retorycznych, odczuwa on duchowy spokój. Ludzie ci są nękani przez strach, zbytnią dociekliwość, tęsknotę; pożądają bogactwa i ciągle gdzieś gonią. Pragną sukcesu, pieniędzy, ale też rozwiązania zagadki bytu i nieśmiertelności.
Tymczasem człowiek żyjący w symbiozie z naturą nie traci energii na takie działania. Jego bogactwem są skarby przyrody, wie, że świat to wielka tajemnica, której nie można dociec i nie lęka się śmierci, jest ona bowiem naturalnym składnikiem życia – przychodzi jak noc po pracowitym dniu.
„Hymn do Nirwany” Kazimierza Przerwy-Tetmajera wyraża młodopolski dekadentyzm zwątpienie w sens istnienia oraz fascynację ezoteryką i innymi niż chrześcijański...
Geneza czas i miejsce akcji Akcja utworu dzieje się w miejscowości która nie została w żaden sposób nazwana. Czytelnik ma okazję dowiedzieć się że mieści...
Streszczenie Przybysz Psycholog Kris Kelvin - główny bohater powieści - przybywa na pokładzie Prometeusza na stację Solaris. Opuściwszy statek dzięki specjalnej...
Streszczenie Cezar dał znak. Chrześcijanie zbili się w grupę gdyż z lochu dobiegały już przerażające odgłosy wydawane przez wygłodzone lwy. Ludzie wstali z miejsc...
Interpretacja Mit o Orfeuszu i Eurydyce jest przede wszystkim opowieścią o niezwykłej miłości której nie przerywa nawet śmierć. Zrozpaczony Orfeusz gotów...
Streszczenie Akt pierwszy Scena I „Hamlet” rozpoczyna się sceną mającą miejsce przed zamkiem. Dwóch strażników - Bernardo i Francisko - wymienia...
„Obmyślam świat” to autotematyczny wiersz Wisławy Szymborskiej w którym autorka dokonuje refleksji nad samym procesem powstawania poezji. Najbardziej lapidarną...
Tren XIV przynosi kolejny raz w cyklu odwołanie do mitologii greckiej. Poeta zastanawia się gdzie są wrota do krainy podziemia które przekroczył Orfeusz. Tak jak mityczny...
Streszczenie Tadek zostaje wysłany na kurs dla sanitariuszy do Oświęcimia. Pobyt poza obozem upaja bohatera i jego towarzyszy. Chce również przesłać list ukochanej...