„Nie ma tu nic szczególnego...” to wiersz Jana Kasprowicza z tomu „Księga ubogich”. Stanowi on wyraz miłości poety do górskiego pejzażu i prostego życia na wsi. Natura, zdaniem podmiotu, rozwiązuje wszystkie problemy ludzkiej egzystencji: troskę o codzienny byt, rozterki duchowe, a także otwiera istotę ludzką na sferę eschatologii.
Wiersz posiada regularną, prostą budowę klamrową; otwiera go i kończy ta sama strofa, co świadczy o zamkniętej i przemyślanej wizji świata. Poeta wychwala prostotę życia wśród przyrody, prezentuje swoją drewnianą chatę w otoczeniu górskiego krajobrazu i zaznacza, że „nie ma tu nic szczególnego”. Określenie to maskuje jednak prawdziwą naturę opisywanego miejsca, ponieważ w prostej chacie u podnóży Tatr kryje się wielka tajemnica świata.
Przyroda otaczająca dom poety jest bytem upsychicznionym, głęboko związanym z człowiekiem i odpowiadającym na jego potrzeby. Sama chata posiada skalne fundamenty, co odsyła do biblijnej przypowieści o domu zbudowanym na skale, symbolu trwałości. Jasienie rosnące przed chatą ochraniają ją przed wiatrem, ale też przed złem. Poeta określa je jako „pewne siebie”, co akcentuje ich siłę, niczym rosłych żołnierzy.
W tekście odnajdujemy również inne antropomorfizacje, np. trawy, które „śmiać się umieją”. Cały pejzaż: las, potok, łąka nastraja podmiot optymistycznie. W przeciwieństwie do innych ludzi, do których zwraca się kilkakrotnie w formie apostrofy i pytań retorycznych, odczuwa on duchowy spokój. Ludzie ci są nękani przez strach, zbytnią dociekliwość, tęsknotę; pożądają bogactwa i ciągle gdzieś gonią. Pragną sukcesu, pieniędzy, ale też rozwiązania zagadki bytu i nieśmiertelności.
Tymczasem człowiek żyjący w symbiozie z naturą nie traci energii na takie działania. Jego bogactwem są skarby przyrody, wie, że świat to wielka tajemnica, której nie można dociec i nie lęka się śmierci, jest ona bowiem naturalnym składnikiem życia – przychodzi jak noc po pracowitym dniu.
Napisany przez Jana Andrzeja Morsztyna epigramat „Niestatek Prędzej kto wiatr ” znalazł się w pierwszej księdze zbioru poetyckiego „Lutnia” który...
Streszczenie Żył sobie pewien szewczyk którego nazywano Dratewką. Zajmował się szyciem butów ale zajęcie to nie przynosiło mu zbytnich dochodów. Choć...
Streszczenie Część I Powieść poprzedza dedykacja dla żony Krystyny i cytat z „Domu umarłych” Fiodora Dostojewskiego. Witebsk – Leningrad – Wołogda...
Wiesz Franciszka Karpińskiego „Do Justyny. Tęskność na wiosnę” należy do najbardziej znanych przykładów polskiej XVIII-wiecznej liryki miłosnej. W...
Karol Wojtyła to postać niezwykle istotna dla dziejów świata w XX stuleciu. Trudno rozważać jego ostatnie ćwierćwiecze bez uwzględnienia Jana Pawła II. Zadumani...
„Potęga smaku” Zbigniewa Herberta to wiersz który odnosi się do konkretnej sytuacji społeczno-politycznej Polski a mianowicie czasów PRL-u. Tekst...
Streszczenie Życie Buby nieco różni się od życia jej rówieśniczek. Upływa jej ono na brydżu granym ze znajomymi dziadka oraz na krótkich chwilach...
Streszczenie Przedmowa Polska od niemal pół wieku jest ofiarą okrucieństwa bezwzględnych władców a zarazem krajem zamieszkanym przez ludzi gotowych do największych...
Streszczenie Królestwo Niebieskie porównane jest do człowieka który przekazał służącym majątek przed podróżą. Jednemu dał 5 talentów...
