„Nie ma tu nic szczególnego...” to wiersz Jana Kasprowicza z tomu „Księga ubogich”. Stanowi on wyraz miłości poety do górskiego pejzażu i prostego życia na wsi. Natura, zdaniem podmiotu, rozwiązuje wszystkie problemy ludzkiej egzystencji: troskę o codzienny byt, rozterki duchowe, a także otwiera istotę ludzką na sferę eschatologii.
Wiersz posiada regularną, prostą budowę klamrową; otwiera go i kończy ta sama strofa, co świadczy o zamkniętej i przemyślanej wizji świata. Poeta wychwala prostotę życia wśród przyrody, prezentuje swoją drewnianą chatę w otoczeniu górskiego krajobrazu i zaznacza, że „nie ma tu nic szczególnego”. Określenie to maskuje jednak prawdziwą naturę opisywanego miejsca, ponieważ w prostej chacie u podnóży Tatr kryje się wielka tajemnica świata.
Przyroda otaczająca dom poety jest bytem upsychicznionym, głęboko związanym z człowiekiem i odpowiadającym na jego potrzeby. Sama chata posiada skalne fundamenty, co odsyła do biblijnej przypowieści o domu zbudowanym na skale, symbolu trwałości. Jasienie rosnące przed chatą ochraniają ją przed wiatrem, ale też przed złem. Poeta określa je jako „pewne siebie”, co akcentuje ich siłę, niczym rosłych żołnierzy.
W tekście odnajdujemy również inne antropomorfizacje, np. trawy, które „śmiać się umieją”. Cały pejzaż: las, potok, łąka nastraja podmiot optymistycznie. W przeciwieństwie do innych ludzi, do których zwraca się kilkakrotnie w formie apostrofy i pytań retorycznych, odczuwa on duchowy spokój. Ludzie ci są nękani przez strach, zbytnią dociekliwość, tęsknotę; pożądają bogactwa i ciągle gdzieś gonią. Pragną sukcesu, pieniędzy, ale też rozwiązania zagadki bytu i nieśmiertelności.
Tymczasem człowiek żyjący w symbiozie z naturą nie traci energii na takie działania. Jego bogactwem są skarby przyrody, wie, że świat to wielka tajemnica, której nie można dociec i nie lęka się śmierci, jest ona bowiem naturalnym składnikiem życia – przychodzi jak noc po pracowitym dniu.
W „Piosence o końcu świata” Czesław Miłosz odwołuje się do motywu apokalipsy. Wizje zakończenia dziejów pojawiały się w literaturze od stuleci –...
Streszczenie Lot siedział u bramy Sodomy gdy zjawili się dwaj aniołowie. Zaprosił więc przybyszów na wieczerze. Mieszkający w Sodomie mężczyźni otoczyli dom Lota...
„W co wierzyć?” Zenona Przesmyckiego to wiersz będący manifestacją młodopolskiego dekadentyzmu i metafizycznej pustki. Mimo że sam Miriam w swoich manifestach...
Dzieło Jana Potockiego należy do najwybitniejszych powieści okresu Oświecenia – nie tylko polskiego ale światowego. Potocki spisywał „Rękopis znaleziony w...
„Nierządem Polska stoi” to jedno z najważniejszych dzieł Wacława Potockiego. Jako poeta – polityk znał on bieżące problemy Rzeczypospolitej oraz rewelacyjnie...
Streszczenie I Latem 1945 gdy skończyła się kampania włoska narrator odesłany został do misji wojskowej w Mediolanie. Po kilku tygodniach pobytu tam główny bohater...
Puddleby Doktor Jan Dolittle mieszkał na skraju niewielkiego miasteczka Puddleby. Jego dom nie był zbyt wielki ale za to otaczał go rozległy i przepiękny ogród. Doktor...
Pochodzenie nazwy Nazwa Nowy Testament jest wyrazem kontynuacji Starego Testamentu. „Testament” oznacza coś co ma zawierać przesłanie dla kolejny pokoleń zatem...
Streszczenie Rozdział I Główni bohaterowie utworu – Sokole Oko Wilhelm Tell i Wiewiórka byli wytrawnymi odkrywcami interesującymi się zamierzchłą przeszłością....