„Lubię, kiedy kobieta…” to jeden z najbardziej znanych erotyków Kazimierza Przerwy-Tetmajera. Poeta w odważny sposób przedstawia w nim akt miłosny i szczegółowo analizuje kobiece doznania seksualne. Jednocześnie wiersz wpisuje się w charakterystyczny dla epoki Młodej Polski mizoginizm, ponieważ kobieta jest tu traktowana przedmiotowo, jako obiekt obserwacji i swoiste narzędzie służące do zaspakajania męskich fantazji. Co więcej, to kobieta jest zaangażowana uczuciowo w akt miłosny, mężczyzna zaś zachowuje emocjonalny dystans.
Wiersz składa się z czterech strof, z których każdą otwiera anaforyczne powtórzenie „lubię”. Określa ono przyjemność fizyczną, jakiej doznaje męski podmiot tekstu. Źródło jego rozkoszy tkwi przede wszystkim w obserwacji seksualnych reakcji kochanki. Znamienne, że ona sama nie jest postacią konkretną, ale po prostu „kobietą”, co wskazuje na bogate doświadczenie erotyczne podmiotu i wielość miłosnych partnerek.
Przedmiotem zainteresowania poety jest kobiece ciało. Drobiazgowo i jednocześnie bardzo prawdziwie opisuje Tetmajer namiętny szał zmysłów, jakiego doznaje jego kochanka. Mówi bowiem, że kobieta „w lubieżnym zwisa przez ramię przegięciu”, „ jej oczy zachodzą mgłą”, a wilgotne wargi się rozchylają. Partnerka wpija się palcami w ramiona mężczyzny, jej oddech jest przyspieszony i urwany, jednocześnie zaś odczuwa wstyd.
Tak odważny sposób potraktowania aktu erotycznego był przełomem w polskiej literaturze wysokiej. Tetmajer łamie tu obyczajowe tabu ustanowione przez wzorce poezji romantycznej. Skupia się na kobiecej cielesności i czerpie z niej przyjemność. Leksyka tekstu jest nasycona licznymi sformułowaniami odnoszącymi się do fizycznej natury miłości: „żądza”, „pożądanie”, „rozkosz”.Co więcej, Tetmajer trafnie oddaje również męskie zachowanie po akcie miłosnym:
Lubię to - i tę chwilę lubię, gdy koło mnie
wyczerpana, zmęczona leży nieprzytomnie,
a myśl moja już od niej wybiega skrzydlata
w nieskończone przestrzenie nieziemskiego świata.
Mężczyzna po seksualnym uniesieniu traci zainteresowanie swoją partnerką i zasypia.
„Hymn do Nirwany” Kazimierza Przerwy-Tetmajera wyraża młodopolski dekadentyzm zwątpienie w sens istnienia oraz fascynację ezoteryką i innymi niż chrześcijański...
Geneza czas i miejsce akcji Akcja utworu dzieje się w miejscowości która nie została w żaden sposób nazwana. Czytelnik ma okazję dowiedzieć się że mieści...
Streszczenie Przybysz Psycholog Kris Kelvin - główny bohater powieści - przybywa na pokładzie Prometeusza na stację Solaris. Opuściwszy statek dzięki specjalnej...
Streszczenie Cezar dał znak. Chrześcijanie zbili się w grupę gdyż z lochu dobiegały już przerażające odgłosy wydawane przez wygłodzone lwy. Ludzie wstali z miejsc...
Interpretacja Mit o Orfeuszu i Eurydyce jest przede wszystkim opowieścią o niezwykłej miłości której nie przerywa nawet śmierć. Zrozpaczony Orfeusz gotów...
Streszczenie Akt pierwszy Scena I „Hamlet” rozpoczyna się sceną mającą miejsce przed zamkiem. Dwóch strażników - Bernardo i Francisko - wymienia...
„Obmyślam świat” to autotematyczny wiersz Wisławy Szymborskiej w którym autorka dokonuje refleksji nad samym procesem powstawania poezji. Najbardziej lapidarną...
Tren XIV przynosi kolejny raz w cyklu odwołanie do mitologii greckiej. Poeta zastanawia się gdzie są wrota do krainy podziemia które przekroczył Orfeusz. Tak jak mityczny...
Streszczenie Tadek zostaje wysłany na kurs dla sanitariuszy do Oświęcimia. Pobyt poza obozem upaja bohatera i jego towarzyszy. Chce również przesłać list ukochanej...