„Lubię, kiedy kobieta…” to jeden z najbardziej znanych erotyków Kazimierza Przerwy-Tetmajera. Poeta w odważny sposób przedstawia w nim akt miłosny i szczegółowo analizuje kobiece doznania seksualne. Jednocześnie wiersz wpisuje się w charakterystyczny dla epoki Młodej Polski mizoginizm, ponieważ kobieta jest tu traktowana przedmiotowo, jako obiekt obserwacji i swoiste narzędzie służące do zaspakajania męskich fantazji. Co więcej, to kobieta jest zaangażowana uczuciowo w akt miłosny, mężczyzna zaś zachowuje emocjonalny dystans.
Wiersz składa się z czterech strof, z których każdą otwiera anaforyczne powtórzenie „lubię”. Określa ono przyjemność fizyczną, jakiej doznaje męski podmiot tekstu. Źródło jego rozkoszy tkwi przede wszystkim w obserwacji seksualnych reakcji kochanki. Znamienne, że ona sama nie jest postacią konkretną, ale po prostu „kobietą”, co wskazuje na bogate doświadczenie erotyczne podmiotu i wielość miłosnych partnerek.
Przedmiotem zainteresowania poety jest kobiece ciało. Drobiazgowo i jednocześnie bardzo prawdziwie opisuje Tetmajer namiętny szał zmysłów, jakiego doznaje jego kochanka. Mówi bowiem, że kobieta „w lubieżnym zwisa przez ramię przegięciu”, „ jej oczy zachodzą mgłą”, a wilgotne wargi się rozchylają. Partnerka wpija się palcami w ramiona mężczyzny, jej oddech jest przyspieszony i urwany, jednocześnie zaś odczuwa wstyd.
Tak odważny sposób potraktowania aktu erotycznego był przełomem w polskiej literaturze wysokiej. Tetmajer łamie tu obyczajowe tabu ustanowione przez wzorce poezji romantycznej. Skupia się na kobiecej cielesności i czerpie z niej przyjemność. Leksyka tekstu jest nasycona licznymi sformułowaniami odnoszącymi się do fizycznej natury miłości: „żądza”, „pożądanie”, „rozkosz”.Co więcej, Tetmajer trafnie oddaje również męskie zachowanie po akcie miłosnym:
Lubię to - i tę chwilę lubię, gdy koło mnie
wyczerpana, zmęczona leży nieprzytomnie,
a myśl moja już od niej wybiega skrzydlata
w nieskończone przestrzenie nieziemskiego świata.
Mężczyzna po seksualnym uniesieniu traci zainteresowanie swoją partnerką i zasypia.
Streszczenie Główną bohaterką osiemnastego – ostatniego tomu „Jeżycjady” pt. „Sprężyna” jest Łucja Pałys – córka Idy...
Ksiądz Józef Baka (1706 1707 – 1780) był jezuitą misjonarzem oraz poetą. Okres jego działalności twórczej przypadł na schyłkowy czas baroku co znajduje...
Sonety „Z chałupy” to cykl młodzieńczych wierszy Jana Kasprowicza publikowanych na łamach „Głosu” w 1888 roku. Poeta pomimo zastosowania formy sonetu...
Streszczenie Historia Ani z Zielonego Wzgórza rozpoczyna się w dniu w którym rodzeństwo Mateusz oraz Maryla adoptują dziewczynkę. O przyczynach tej decyzji...
Streszczenie Pewien człowiek miał dwóch synów. Młodszy zapragnął swojej części majątku by odjechać z dala od domu gdzie roztrwonił wszystko. Zaczął...
Piotr Skarga był kaznodzieją króla Zygmunta III Wazy jezuitą jedną z najważniejszych postaci polskiej reformacji. Jego najważniejsze dzieła to bardzo popularne...
„Eviva l'arte!” to jeden z wierszy Kazimierza Przerwy-Tetmajera wyrażający uwielbienie poety dla sztuki i dumę z bycia artystą. Tytułowe wykrzyknienie w języku...
Jan Kochanowski wielokrotnie poruszał w swojej twórczości temat relacji damsko-męskich. Niejednokrotnie czynił to w sposób prześmiewczy lub wręcz frywolny....
Wiersz „Ranyjulek” Juliana Tuwima jest charakterystyczną dla tego autora – przynajmniej na pewnym etapie jego twórczości (lata dwudzieste) –...