„Lubię, kiedy kobieta…” to jeden z najbardziej znanych erotyków Kazimierza Przerwy-Tetmajera. Poeta w odważny sposób przedstawia w nim akt miłosny i szczegółowo analizuje kobiece doznania seksualne. Jednocześnie wiersz wpisuje się w charakterystyczny dla epoki Młodej Polski mizoginizm, ponieważ kobieta jest tu traktowana przedmiotowo, jako obiekt obserwacji i swoiste narzędzie służące do zaspakajania męskich fantazji. Co więcej, to kobieta jest zaangażowana uczuciowo w akt miłosny, mężczyzna zaś zachowuje emocjonalny dystans.
Wiersz składa się z czterech strof, z których każdą otwiera anaforyczne powtórzenie „lubię”. Określa ono przyjemność fizyczną, jakiej doznaje męski podmiot tekstu. Źródło jego rozkoszy tkwi przede wszystkim w obserwacji seksualnych reakcji kochanki. Znamienne, że ona sama nie jest postacią konkretną, ale po prostu „kobietą”, co wskazuje na bogate doświadczenie erotyczne podmiotu i wielość miłosnych partnerek.
Przedmiotem zainteresowania poety jest kobiece ciało. Drobiazgowo i jednocześnie bardzo prawdziwie opisuje Tetmajer namiętny szał zmysłów, jakiego doznaje jego kochanka. Mówi bowiem, że kobieta „w lubieżnym zwisa przez ramię przegięciu”, „ jej oczy zachodzą mgłą”, a wilgotne wargi się rozchylają. Partnerka wpija się palcami w ramiona mężczyzny, jej oddech jest przyspieszony i urwany, jednocześnie zaś odczuwa wstyd.
Tak odważny sposób potraktowania aktu erotycznego był przełomem w polskiej literaturze wysokiej. Tetmajer łamie tu obyczajowe tabu ustanowione przez wzorce poezji romantycznej. Skupia się na kobiecej cielesności i czerpie z niej przyjemność. Leksyka tekstu jest nasycona licznymi sformułowaniami odnoszącymi się do fizycznej natury miłości: „żądza”, „pożądanie”, „rozkosz”.Co więcej, Tetmajer trafnie oddaje również męskie zachowanie po akcie miłosnym:
Lubię to - i tę chwilę lubię, gdy koło mnie
wyczerpana, zmęczona leży nieprzytomnie,
a myśl moja już od niej wybiega skrzydlata
w nieskończone przestrzenie nieziemskiego świata.
Mężczyzna po seksualnym uniesieniu traci zainteresowanie swoją partnerką i zasypia.
Geneza „Kwiatki świętego Franciszka” powstały w drugiej połowie XIV wieku. Spisane zostały pierwotnie w języku łacińskim dopiero później przetłumaczono...
Geneza „Ten obcy” to psychologiczna powieść dla młodzieży autorstwa Ireny Jurgielewiczowej. Została wydana w 1961 r. Zaś w 1975 r. powstała jej kontynuacja...
„Prawa i obowiązki” to wiersz Tadeusza Różewicza pochodzący z tomu „Nic w płaszczu Prospera” (1963). Pod względem formalnym utwór jest...
Geneza „Anaruk chłopiec z Grenlandii” to sympatyczna opowieść o życiu zwyczajach i wierzeniach Eskimosów zamieszkujących Grenlandię. Główny i...
Streszczenie Główną i tytułową bohaterką utworu jest piętnastoletnia niezbyt urodziwa dziewczyna – Ida Borejko. Była chuda przygarbiona a twarz pokrywała...
Spośród wierszy Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego mało który zdobył taką popularność jak „Serwus madonna”. Dla niektórych czytelników...
Kazimiera Iłłakowiczówna napisała „Kolędę katyńską” w 1943 roku a więc niedługo po odkryciu przez Niemców w lasach katyńskich ciał kilkudziesięciu...
Pewnego zimnego dnia królowa szyjąc przy oknie w pewnym momencie ukłuła się w palec i kropla jej krwi spadła na śnieg. Wtedy królowa wypowiedziała życzenie...
Tren XIV przynosi kolejny raz w cyklu odwołanie do mitologii greckiej. Poeta zastanawia się gdzie są wrota do krainy podziemia które przekroczył Orfeusz. Tak jak mityczny...
