„Lubię, kiedy kobieta…” to jeden z najbardziej znanych erotyków Kazimierza Przerwy-Tetmajera. Poeta w odważny sposób przedstawia w nim akt miłosny i szczegółowo analizuje kobiece doznania seksualne. Jednocześnie wiersz wpisuje się w charakterystyczny dla epoki Młodej Polski mizoginizm, ponieważ kobieta jest tu traktowana przedmiotowo, jako obiekt obserwacji i swoiste narzędzie służące do zaspakajania męskich fantazji. Co więcej, to kobieta jest zaangażowana uczuciowo w akt miłosny, mężczyzna zaś zachowuje emocjonalny dystans.
Wiersz składa się z czterech strof, z których każdą otwiera anaforyczne powtórzenie „lubię”. Określa ono przyjemność fizyczną, jakiej doznaje męski podmiot tekstu. Źródło jego rozkoszy tkwi przede wszystkim w obserwacji seksualnych reakcji kochanki. Znamienne, że ona sama nie jest postacią konkretną, ale po prostu „kobietą”, co wskazuje na bogate doświadczenie erotyczne podmiotu i wielość miłosnych partnerek.
Przedmiotem zainteresowania poety jest kobiece ciało. Drobiazgowo i jednocześnie bardzo prawdziwie opisuje Tetmajer namiętny szał zmysłów, jakiego doznaje jego kochanka. Mówi bowiem, że kobieta „w lubieżnym zwisa przez ramię przegięciu”, „ jej oczy zachodzą mgłą”, a wilgotne wargi się rozchylają. Partnerka wpija się palcami w ramiona mężczyzny, jej oddech jest przyspieszony i urwany, jednocześnie zaś odczuwa wstyd.
Tak odważny sposób potraktowania aktu erotycznego był przełomem w polskiej literaturze wysokiej. Tetmajer łamie tu obyczajowe tabu ustanowione przez wzorce poezji romantycznej. Skupia się na kobiecej cielesności i czerpie z niej przyjemność. Leksyka tekstu jest nasycona licznymi sformułowaniami odnoszącymi się do fizycznej natury miłości: „żądza”, „pożądanie”, „rozkosz”.Co więcej, Tetmajer trafnie oddaje również męskie zachowanie po akcie miłosnym:
Lubię to - i tę chwilę lubię, gdy koło mnie
wyczerpana, zmęczona leży nieprzytomnie,
a myśl moja już od niej wybiega skrzydlata
w nieskończone przestrzenie nieziemskiego świata.
Mężczyzna po seksualnym uniesieniu traci zainteresowanie swoją partnerką i zasypia.
Streszczenie François Villon rozpoczyna dzieło od zarysowania traumatycznych wydarzeń kiedy to z polecenia biskupa Thibaulta d’Ausigny został wtrącony do więzienia...
„Cisza morska” to jeden z sonetów stworzonych przez Adama Mickiewicza który wchodzi w skład „Sonetów krymskich”. Czterostrofowy...
Błogosławiony niechaj ów dzień będzie to incipit „Sonetu 62” (w przekładzie Jalu Kurka) który wchodzi w skład cyklu „Sonetów do Laury”...
Czasem zdarza się że postać literacka urasta do rangi symbolu który staje się punktem odniesienia dla całej generacji czytelników. Niewątpliwie takim przypadkiem...
„Weiser Dawidek” to powieść Pawła Huelle. Jej narratorem jest Paweł który próbuje przypomnieć sobie swoje dzieciństwo i związaną z nią postać...
Geneza Według ustaleń historyków literatury (mam tu na myśli przede wszystkim Mariana Plezię) utwór pisany był na zlecenie najpewniej jakiegoś dostojnika...
Streszczenie Początkiem narodzin świata był Chaos. To z niego wyłoniła się para bogów – Uranos i Gaja. Niebo i Ziemia byli rodzicami pokolenia tytanów...
Geneza czas i miejsce akcji Nowela Stefana Żeromskiego „Doktór Piotr” przedstawia obraz społeczeństwa polskiego pod koniec XIX wieku. Akcja toczy się na...
Czas i miejsce akcji geneza Utwór to nowela która została napisana przez Henryka Sienkiewicza w Paryżu a która jest wyrazem typowego dla pozytywistów...
