Dorobek artystyczny Williama Szekspira wciąż cieszy się olbrzymią popularnością. Jego dzieła nadal wystawianie są na deskach teatrów i stanowią źródło inspiracji dla kolejnych pokoleń twórców. Taki stan rzeczy spowodowany jest z pewnością ich ponadczasowością. Poruszone w nich tematy wpisane są w ludzkie życie i nieustannie zaznaczają swą obecność. Niebagatelne znaczenie ma także fakt, iż Szekspir - doskonale znający literaturę antyczną - dokonał pewnych zmian formalnych, przystosowując swe utwory do wymagań i oczekiwań współczesnego mu widza.
„Makbet” zrywa z zasadą trzech jedności (miejsca, czasu i akcji), dzięki czemu kompleksowo ukazuje zmiany zachodzące w osobach głównego bohatera i jego małżonki. Ten sposób prezentacji nie tylko mocniej oddziałuje na emocje widza, ale także ułatwia zrozumienie zawiłych kolei rzeczy.
W swej tragedii Szekspir stosuje także wiele innowacyjnych rozwiązań kompozycyjnych. Przede wszystkim wprowadza sceny zbiorowe, bez czego uchwycenie relacji między poszczególnymi postaciami nie byłoby możliwe; ponadto rezygnuje z chóru, prologu i epilogu, nadając dziełu większą dynamikę.
Utwór Szekspira zrywa również z zasadą decorum (zgodność treści z formą, w utworach dramatycznych wymagała zwyczajowo podniosłego języka itp.). Pojawiają się w nim postaci groteskowe (wiedźmy - także złamanie zasady mimesis, czyli naśladowania świata rzeczywistego) oraz posługujące się językiem potocznym (służba). Nie brakuje także krwawych i brutalnych scen, których nie ukazywano w dziełach antyku.
Istotą „Makbeta” jest konflikt, w jaki tytułowy bohater wchodzi z odwiecznymi zasadami moralnymi. Mordując króla, by zdobyć tron, przekracza najważniejsze prawo, co wkrótce ma ściągnąć na niego okrutny koniec. Jednak zanim mężny Makduf zada ostatni cios, znienawidzony tytan musi zmagać się z bezlitosnym i drwiącym z niego losem. Od momentu zabójstwa Dunkana los Makbeta zdaje się przesądzony. Jednak on, trwając w konflikcie ze światem i własnym sumieniem, postanawia utrzymać bezbożnie zdobyty tron do samego końca.
„Makbet” skłania do myślenia, jest utworem oddziałującym na wyobraźnię i emocje, przez co odbiorca angażuje się w przedstawiane wydarzenia. Celem tego procesu nie jest, jak w tragedii antycznej, przeżycie katharsis, lecz przekazanie pewnej nauki, którą odbiorca może odnieść także do własnego życia.
Napisany najprawdopodobniej w 1606 r. „Makbet” z pewnością należy do najlepszych dzieł stworzonych przez Williama Szekspira. Odznacza się on nie tylko świetnie zarysowaną fabułą, ale także doskonałą i korespondującą z treścią (eksponującą odpowiednie momenty, dynamizującą pewne fragmenty itp.) formą.
Streszczenie Główną bohaterką osiemnastego – ostatniego tomu „Jeżycjady” pt. „Sprężyna” jest Łucja Pałys – córka Idy...
„Kazania Sejmowe” Piotrka Skargi przez lata uznawano za dzieło o proroczym wręcz charakterze. Ich autor przewidzieć miał upadek i rozbiory Rzeczypospolitej a...
Pieśń XX („Miło szaleć kiedy czas po temu”) łączy refleksję nad życiem charakterystyczną dla poważniejszych utworów Kochanowskiego z dowcipem i „biesiadnym”...
Hymn to uroczysta pieśń która chwali w niniejszym utworze Boga. Charakteryzuje się wzniosłym nastrojem a podmiot liryczny wypowiada się by zaprezentować jakieś...
Piotr Skarga był kaznodzieją króla Zygmunta III Wazy jezuitą jedną z najważniejszych postaci polskiej reformacji. Jego najważniejsze dzieła to bardzo popularne...
Geneza „Wieża” Gustawa Herlinga-Grudzińskiego po raz pierwszy opublikowana została w lipcu 1958 r. w paryskiej „Kulturze”. Opowiadanie to powstało...
„But w butonierce” to bodaj najbardziej znany wiersz jaki spisał poeta-futurysta Bruno Jasieński. Już po tytule widać sposób w jaki autor zamierza obchodzić...
Opublikowane w 1597 roku „Kazania sejmowe” Piotra Skargi należą do arcydzieł literatury staropolskiej. Wśród kazań szczególne znaczenie ma kazanie...
Streszczenie Ballada „To lubię” rozpoczyna się zwrotem do Maryli. Jest ona zachęcana do spojrzenia na piękny krajobraz. Na skraju lasu znajduje się cerkiew w...
