Dorobek artystyczny Williama Szekspira wciąż cieszy się olbrzymią popularnością. Jego dzieła nadal wystawianie są na deskach teatrów i stanowią źródło inspiracji dla kolejnych pokoleń twórców. Taki stan rzeczy spowodowany jest z pewnością ich ponadczasowością. Poruszone w nich tematy wpisane są w ludzkie życie i nieustannie zaznaczają swą obecność. Niebagatelne znaczenie ma także fakt, iż Szekspir - doskonale znający literaturę antyczną - dokonał pewnych zmian formalnych, przystosowując swe utwory do wymagań i oczekiwań współczesnego mu widza.
„Makbet” zrywa z zasadą trzech jedności (miejsca, czasu i akcji), dzięki czemu kompleksowo ukazuje zmiany zachodzące w osobach głównego bohatera i jego małżonki. Ten sposób prezentacji nie tylko mocniej oddziałuje na emocje widza, ale także ułatwia zrozumienie zawiłych kolei rzeczy.
W swej tragedii Szekspir stosuje także wiele innowacyjnych rozwiązań kompozycyjnych. Przede wszystkim wprowadza sceny zbiorowe, bez czego uchwycenie relacji między poszczególnymi postaciami nie byłoby możliwe; ponadto rezygnuje z chóru, prologu i epilogu, nadając dziełu większą dynamikę.
Utwór Szekspira zrywa również z zasadą decorum (zgodność treści z formą, w utworach dramatycznych wymagała zwyczajowo podniosłego języka itp.). Pojawiają się w nim postaci groteskowe (wiedźmy - także złamanie zasady mimesis, czyli naśladowania świata rzeczywistego) oraz posługujące się językiem potocznym (służba). Nie brakuje także krwawych i brutalnych scen, których nie ukazywano w dziełach antyku.
Istotą „Makbeta” jest konflikt, w jaki tytułowy bohater wchodzi z odwiecznymi zasadami moralnymi. Mordując króla, by zdobyć tron, przekracza najważniejsze prawo, co wkrótce ma ściągnąć na niego okrutny koniec. Jednak zanim mężny Makduf zada ostatni cios, znienawidzony tytan musi zmagać się z bezlitosnym i drwiącym z niego losem. Od momentu zabójstwa Dunkana los Makbeta zdaje się przesądzony. Jednak on, trwając w konflikcie ze światem i własnym sumieniem, postanawia utrzymać bezbożnie zdobyty tron do samego końca.
„Makbet” skłania do myślenia, jest utworem oddziałującym na wyobraźnię i emocje, przez co odbiorca angażuje się w przedstawiane wydarzenia. Celem tego procesu nie jest, jak w tragedii antycznej, przeżycie katharsis, lecz przekazanie pewnej nauki, którą odbiorca może odnieść także do własnego życia.
Napisany najprawdopodobniej w 1606 r. „Makbet” z pewnością należy do najlepszych dzieł stworzonych przez Williama Szekspira. Odznacza się on nie tylko świetnie zarysowaną fabułą, ale także doskonałą i korespondującą z treścią (eksponującą odpowiednie momenty, dynamizującą pewne fragmenty itp.) formą.
Trzecia część „Dziadów” jest dramatem w którym świat rzeczywisty przenika się ze sferą metafizyczną. Co ciekawe – oba te plany mają równorzędne...
Streszczenie Akcja powieści toczy się w połowie XIX wieku we Francji. Główną bohaterką książki jest Emma Bovary żona miejskiego lekarza. Na początku powieści...
Geneza „Wakacje z duchami” to powieść Adama Bahdaja która ukazała się w 1962 r. w Warszawie. Książka ta należy do literatury typowo młodzieżowej....
Geneza czas i miejsce akcji „W 80 dni dookoła świata” należy do najpopularniejszych dzieł Juliusza Verne – a przynajmniej w krajach anglojęzycznych i w...
Streszczenie Władca Tantalos był człowiekiem szczęśliwym którego bogowie darzyli przyjaźnią. Król brał udział w boskich ucztach miał okazję pić nektar...
Streszczenie Dedykacja „Faust” rozpoczyna się dedykacją o charakterze inwokacyjnym. Przywołane zostają w niej duhy zwiewne które symbolizują przeszłość....
Streszczenie Akt pierwszy Scena I „Makbet” Williama Szekspira rozpoczyna się sceną przedstawiającą sabat trzech czarownic. Oczekują one na zakończenie bitwy...
Opracowanie Akcja utworu toczy się w kilku miejscach. Pierwszym z nich jest Osada czyli miejsce wakacyjnego wypoczynku bohaterów. Na co dzień mieszkają oni jednak w...
Tom I Akcja powieści toczy się na początku XIX wieku w Rosji. W 1805 roku w Petersburgu arystokratka Anna Scherer organizuje u siebie przyjęcie. Zjawiają się na nim wszyscy...
