Jednym z najciekawszych, a zarazem najbardziej tajemniczych motywów pojawiających się w „Makbecie” Williama Szekspira jest sen. Już sama sceneria, w której rozgrywają się wydarzenia, przywodzi na myśl koszmar lub niepokojącą marę. Budzące lęk pohukiwania, przerażające jęki oraz zimne i mroczne zamczyska – elementy te budują niesamowity nastrój tragedii.
Tytułowy bohater zabija Dunkana, gdy ten pogrążony był we śnie. Bezpośrednio po tym uczynku słyszy głos mówiący: nie zaśniesz więcej! / Makbet sen zabił, zabił sen niewinny, / Sen, co rozplata trosk zwikłany motek, / Śmierć dnia każdego, ciężkiej pracy kąpiel, Ożywczy balsam utrapionej myśli, / Wielkiej natury drugie ludziom danie, / Przysmak najlepszy biesiady żywota. Jest to nie tylko zapowiedź klęski uzurpatora, ale także oskarżenie go o morderstwo człowieka bezbronnego, pogrążonego w błogim spokoju. Fakt ten można więc rozpatrywać jako podkreślenie tchórzostwa bohatera, który uciekł się do godnego pogardy sposobu, by sięgnąć po koronę.
Motyw snu związany jest także z postacią Banka – przyjaciela Makbeta. Jeszcze przed popełnieniem morderstwa przez tana Glamis i Kawdoru jego towarzysz przeczuwał nadciągające wydarzenia. Nocą nawiedził go sen, w czasie którego ponownie dostrzegł trzy wiedźmy. Banko nie mógł jednak powstrzymać Makbeta, a wkrótce sam stał się jego ofiarą.
Zgodnie ze słowami, jakie usłyszał tytułowy bohater, miał on nigdy nie zaznać snu. Zmiany zachodzące w psychice uzurpatora zupełnie pozbawiły go spokoju (kojarzonego ze snem), obficie sprowadzając różnorodne mary. Makbet widzi ducha dawnego przyjaciela, co sprowadza na niego atak szaleństwa. Żona uzurpatora pragnie wytłumaczyć to zmęczeniem nowego władcy, lecz zgromadzeni łatwo odgadują prawdziwe przyczyny jego zachowania. Obłęd dotyka także Lady Makbet – i ona nie może ukoić napiętych nerwów, błąkając się po komnatach zamku i pragnąc za wszelką cenę obmyć zbroczone ręce.
Błogosławieństwo snu nie spada na zbrodniarzy. Niespokojne sumienie nie pozwala im odnaleźć ładu, z każdym wschodem słońca przybliżając ich do ostatecznej klęski. Oniryczna rzeczywistość utworu, nieziemskie postaci i tajemnicze znaki – wszystko to podkreśla okrucieństwo, jakiego dopuścił się Makbet, wiarołomnie mordując króla. Dlatego spotykając go kara jawi się jako sprawiedliwa i przywracająca panujący wcześniej porządek.
Streszczenie Utwór rozpoczyna opis domu matki oraz okolicy. Pojawia się także postać siedmioletniego chłopca którym jest sam narrator. Mówi on o nawyku...
Streszczenie Rozdział I – Nieproszeni goście W pewnej wyjątkowo starannie urządzonej i szczególnie wygodnej norze mieszkał pewien hobbit. Bilbo Baggins bo tak...
Wiersz Czesława Miłosza „Nadzieja” stanowi część cyklu „Świat. Poema naiwne”. W tych spisanych w 1943 roku utworach nasz wielki poeta próbował...
„Kruk i lis” Krasickiego porusza temat pojawiający się również w innych bajkach (np. w „Szczur i kot”). Mianowicie utwór dotyczy zapatrzenia...
Sonet Leopolda Staffa „Czytelnicy” każe nam zastanowić się nad potęgą literatury i jej rolą w rozwoju człowieka. Jego bohaterami jest dwójka młodych...
Streszczenie Król Syzyf był władcą Koryntu. Jego życie wolne było od trosk. Sam zamieszkiwał w pięknym pałacu a kraj przez niego rządzony słynął z dostatku....
„Córka czarownicy” to powieść fantasy autorstwa Doroty Terakowskiej. Rozgrywa się w fikcyjnym baśniowym świecie. Bohaterką jest mała dziewczynka którą...
Geneza „Giaur” to powieść poetycka George’a Byrona która ukazała się w 1813 r. Co ciekawe to pierwszy utwór tego autora o tematyce związanej...
Streszczenie Akcja „Pinokia” zaczyna się gdy w ręce stolarza Wisienki trafia niezwykłe mówiące drewno. Nie nadaje się ono na zwykłą nogę od stołu...
