Unikalne i sprawdzone teksty

Scharakteryzuj motyw snu w „Makbecie”

Jednym z najciekawszych, a zarazem najbardziej tajemniczych motywów pojawiających się w „Makbecie” Williama Szekspira jest sen. Już sama sceneria, w której rozgrywają się wydarzenia, przywodzi na myśl koszmar lub niepokojącą marę. Budzące lęk pohukiwania, przerażające jęki oraz zimne i mroczne zamczyska – elementy te budują niesamowity nastrój tragedii.

Tytułowy bohater zabija Dunkana, gdy ten pogrążony był we śnie. Bezpośrednio po tym uczynku słyszy głos mówiący: nie zaśniesz więcej! / Makbet sen zabił, zabił sen niewinny, / Sen, co rozplata trosk zwikłany motek, / Śmierć dnia każdego, ciężkiej pracy kąpiel, Ożywczy balsam utrapionej myśli, / Wielkiej natury drugie ludziom danie, / Przysmak najlepszy biesiady żywota. Jest to nie tylko zapowiedź klęski uzurpatora, ale także oskarżenie go o morderstwo człowieka bezbronnego, pogrążonego w błogim spokoju. Fakt ten można więc rozpatrywać jako podkreślenie tchórzostwa bohatera, który uciekł się do godnego pogardy sposobu, by sięgnąć po koronę.

Motyw snu związany jest także z postacią Banka – przyjaciela Makbeta. Jeszcze przed popełnieniem morderstwa przez tana Glamis i Kawdoru jego towarzysz przeczuwał nadciągające wydarzenia. Nocą nawiedził go sen, w czasie którego ponownie dostrzegł trzy wiedźmy. Banko nie mógł jednak powstrzymać Makbeta, a wkrótce sam stał się jego ofiarą.

Zgodnie ze słowami, jakie usłyszał tytułowy bohater, miał on nigdy nie zaznać snu. Zmiany zachodzące w psychice uzurpatora zupełnie pozbawiły go spokoju (kojarzonego ze snem), obficie sprowadzając różnorodne mary. Makbet widzi ducha dawnego przyjaciela, co sprowadza na niego atak szaleństwa. Żona uzurpatora pragnie wytłumaczyć to zmęczeniem nowego władcy, lecz zgromadzeni łatwo odgadują prawdziwe przyczyny jego zachowania. Obłęd dotyka także Lady Makbet – i ona nie może ukoić napiętych nerwów, błąkając się po komnatach zamku i pragnąc za wszelką cenę obmyć zbroczone ręce.

Błogosławieństwo snu nie spada na zbrodniarzy. Niespokojne sumienie nie pozwala im odnaleźć ładu, z każdym wschodem słońca przybliżając ich do ostatecznej klęski. Oniryczna rzeczywistość utworu, nieziemskie postaci i tajemnicze znaki – wszystko to podkreśla okrucieństwo, jakiego dopuścił się Makbet, wiarołomnie mordując króla. Dlatego spotykając go kara jawi się jako sprawiedliwa i przywracająca panujący wcześniej porządek.

Rozwiń więcej

Losowe tematy

Dziady cz. II – streszczenie plan...

Streszczenie Druga część „Dziadów” rozpoczyna się cytatem zaczerpniętym z „Hamleta” Williama Szekspira: Są dziwy w niebie i na ziemi o których...

Makbet jako bohater tragiczny. Na...

Makbet jest tytułowym bohaterem tragedii Williama Szekspira. Dzielny tan Glamis i Kawdoru podniósł rękę na karmiącą go królewską dłoń i zamordował Dunkana...

Pan Tadeusz – streszczenie plan...

Księga pierwsza – Gospodarstwo „Pan Tadeusz” rozpoczyna się inwokacją do Litwy, w której kraj ten porównany zostaje do zdrowia. Następn

Wzorzec szlachcica i ziemianina

W okresie renesansu niezwykłą popularność zdobyły w Europie dzieła zwierające wskazówki jak prowadzić godne i dobre życie. Autorzy analizowali jaka edukacja jest...

Laura i Filon - streszczenie interpretacja...

W literaturze XVIII-wiecznej wielką popularność zdobył motyw zakochanych pasterzy (pojawiający się już wcześniej). Życie wiejskie przedstawiano jako arkadyjski ideał...

Kwiatki św. Franciszka – opracowanie...

Geneza „Kwiatki świętego Franciszka” powstały w drugiej połowie XIV wieku. Spisane zostały pierwotnie w języku łacińskim dopiero później przetłumaczono...

Wieża – opracowanie problematyka...

Geneza „Wieża” Gustawa Herlinga-Grudzińskiego po raz pierwszy opublikowana została w lipcu 1958 r. w paryskiej „Kulturze”. Opowiadanie to powstało...

Hymn o miłości – interpretacja...

Hymn to uroczysta pieśń która chwali w niniejszym utworze Boga. Charakteryzuje się wzniosłym nastrojem a podmiot liryczny wypowiada się by zaprezentować jakieś...

Podłogo błogosław – interpretacja...

„Podłogo błogosław” to wiersz Mirona Białoszewskiego pochodzący z 1957 roku. Już tytuł sugeruje że mamy do czynienia z typowym dla poety łączeniem sacrum...