Romeo i Julia - obok Tristana i Izoldy – stanowią najbardziej rozpoznawalną parę tragicznych kochanków. Wypełniona emocjami historia ich życia wywarła olbrzymi wpływ na rozwój literatury i sztuki, wciąż stanowiąc inspirację dla kolejnych pokoleń twórców. Nie może więc dziwić fakt, że dzieło Szekspira uznawane jest za ponadczasowe.
Uniwersalizm „Romea i Julii” przejawia się na kilku płaszczyznach. Pierwszą z nich z pewnością stanowi sposób ukazania miłości. Na kartach tragedii Szekspira jest to uczucie autentyczne, niezwykle intensywne i wręcz odwołujące się do pragnień każdego człowieka. Relacja tytułowych bohaterów wypełniona jest mocą pokonywania przeciwności i trudności, ich heroiczna postawa polega na całkowitym poświęceniu się miłości i drugiej osobie. Ostatecznie zdaje się ona prowadzić do klęski, lecz następuje spełnienie ich najważniejszego marzenia – zostają połączeni, a nikt nie ma już siły, by móc ich rozdzielić.
Duży wpływ na ponadczasowość dzieła Szekspira ma także doskonała konstrukcja tragedii. Przede wszystkim warto zauważyć, że główni bohaterowie przechodzą metamorfozę pod wpływem miłości, są więc dynamiczni, przykuwają uwagę odbiorcy i skłaniają go do refleksji. Na ich uczucie cień rzuca odwieczna nienawiść dwóch rodów, co nie tylko dynamizuje akcję dzieła, ale także pozwala inaczej spojrzeć na miłość Romea i Julii, czyli wyzwanie rzucone całemu światu. Dzięki temu odbiorca nie jest jedynie biernym świadkiem wydarzeń, ale angażuje się emocjonalnie w opowiadaną historię, śmiejąc się, zastanawiając i płacząc.
Dla sposobu odbioru „Romea i Julii” olbrzymie znaczenie ma także język użyty w dziele. Bohaterowie wypowiadają kwestie, które brzmią autentycznie i znajdują potwierdzenie w ich postępowaniu, a także mają moc oddziaływania na ludzi. Julia, wypowiadając słynny monolog: Romeo! Czemuż ty jesteś Romeo! / Wyrzecz się swego rodu, rzuć tę nazwę! / Lub jeśli tego nie możesz uczynić, / To przysiąż wiernym być mojej miłości, / A ja przestanę być z krwi Kapuletów, daje wyraz swego uczucia, a także podkreśla cechę miłości, jaką jest gotowość do poświęceń. Warto pamiętać o tym, iż niektóre zwroty użyte przez Szekspira weszły do powszechnego użytku – choćby słowa Julii ze sceny balkonowej: Czymże jest nazwa? To, co zowiem różą, / Pod inną nazwą równie by pachniało.
„Romeo i Julia” to dzieło szczególne. Podjęty w nim temat miłości jest nierozłącznie wpisany w ludzkie życie, przez co można uznać go za uniwersalny. Jednak sposób, w jaki ukazuje to uczucie tragedia Szekspira, oddziałuje na odbiorcę w szczególny sposób, angażując jego emocje i intelekt. Zaś sama historia tragicznej miłości głównych bohaterów, która, chociaż przezwyciężyła nienawiść, spełnienie znalazła dopiero poza granicami tego świata, od lat wzrusza kolejne pokolenia (nie tylko zakochanych).
Bunt jest motywem niezwykle popularnym w literaturze polskiej. Po ten wątek sięga często literatura współczesna ale odnaleźć go można i w największych dziełach...
„Nie-boska komedia” Zygmunta Krasińskiego to dzieło podejmujące bardzo rozległą tematykę. W tym kontekście wyraźnie zaznacza się jego dwudzielność. Pierwsza...
„Pomnik Piotra Wielkiego” to czwarty fragment wchodzący w skład „Ustępu” trzeciej części „Dziadów” Adama Mickiewicza. Pielgrzym...
„Proces” Franza Kafki uznaje się za jedną z istotniejszych powieści XX wieku. Bogactwo treści jak i oryginalna forma inspirowały kolejne pokolenia czytelników....
Scena VI trzeciej części „Dziadów” Adama Mickiewicza nazywana jest „Snem Senatora”. Rozgrywa się ona we wspaniałym pokoju sypialnym a nad głową...
Definicja cechy Legenda jest gatunkiem który posiada wiele niezwykłych cech i opowiada o niecodziennych wydarzeniach. Chcąc odnaleźć korzenie legendy należy cofnąć...
„Wolność wiodąca lud na barykady” to dzieło które stworzył Eugene Delacroix a jego inspiracją była rewolucja lipcowa. Opis Powstanie przeciwko Karolowi...
Stworzenie świata (kosmogonia) to jeden z ważniejszych motywów w dziejach religii i kultury. W niektórych tradycjach mamy zresztą do czynienia nie tyle ze stworzeniem...
„Reduta Ordona” napisana została przez Mickiewicza w 1832 r. kiedy poeta przebywał w Dreźnie. Podtytuł „Opowiadanie adiutanta” sugeruje że podmiotem...