Miłość, jaka narodziła się między tytułowymi bohaterami tragedii Williama Szekspira, jest szczególnym przykładem uczucia. Targana sporem między Kapuletami i Montekimi Werona stała się areną wydarzeń niezwykłych, które na długi czas zapisały się w pamięci mieszkańców, doczekawszy nawet pomnika uwieczniającego tragicznych kochanków.
Jeszcze kilka godzin przed balem maskowym u Kapuletów Romeo rozmawiał z Benwoliem o Rozalinie – pięknej i młodej kobiecie darzonej przez niego uczuciem. Jednak w czasie przyjęcia stało się coś zupełnie niespodziewanego - syn Montekiego zwrócił uwagę na uroczą damę, której nigdy wcześniej nie widział. Wystarczyła krótka wymiana słów, by bohaterowie dzieła zapałali do siebie potężną, nieznaną im dotąd miłością.
Palące uczucie wkrótce poprowadziło Romea do ogrodu Kapuletów, gdzie, mimo olbrzymiego ryzyka, para złożyła sobie płomienne obietnice, decydując o wzięciu ślubu. Dzięki pomocy ojca Laurentego wszystko odbyło się sprawnie i już następnego dnia byli małżeństwem.
Do momentu otrzymania sakramentu udzielonego przez ojca Laurentego uczucie Romea i Julii jest relacją niezwykle namiętną, pełną młodzieńczego entuzjazmu i energii. Niestraszna im nienawiść własnych rodów oraz kara, na jaką skazują się, łącząc się świętym węzłem w tajemnicy. Jednak za ten niezwykły akt odwagi, którą napełniła ich właśnie miłość, przyjdzie im wkrótce słono zapłacić.
W chwili, gdy ostrze Romea ugodziło Tybalta, na zakochanych spadł straszliwy wyrok losu. Skazany na wygnanie syn Montekiego został rozdzielony z ukochaną, a ich ostatnie pożegnanie wypełniło młode serca jedynie smutkiem. Miłość tytułowych bohaterów naznaczona została cierpieniem. Widząc rozpaczającą Julię, Kapuleci postanowili złączyć ją z Parysem – krewnym księcia. Plan ojca Laurentego, który miał nie dopuścić do tego wydarzenia, spełzł na niczym, ponieważ jego posłaniec nie dotarł do Mantui.
Ostatnia scena ukazująca Romea i Julię pełna jest bólu i rozpaczy. Najpierw ich ofiarą pada syn Montekiego, biorąc swą żonę za martwą i pijąc truciznę. Zaś Julia, gdy tylko obudziła się z tajemniczego snu, dostrzegła nieżyjącego męża. Nie zastanawiając się, sięgnęła po jego sztylet i odebrała sobie życie. Rozwiązanie akcji dzieła Szekspira naznaczone jest ironią dramatyczną. Widzowie, ojciec Laurenty oraz Julia znają treść planu, lecz Romeo nic o nim nie wie, co kieruje go na drogę walki z losem przegranej tuż przy wciąż żyjącej ukochanej.
Miłość tytułowych bohaterów dzieła Williama Szekspira jest wyjątkowo intensywna i wyjątkowo krótka. Odwaga, determinacja i gotowość do poświęceń sprawiają, że jawi się jako uczucie piękne i szlachetne, zaś wzajemne pragnienie bliskości wypełnia je namiętnością. Jednak jest to także miłość tragiczna – rozwijająca się w niesprzyjających okolicznościach i nieakceptowana przez członków rodów Montekich i Kapuletów. O jej prawdziwości może zaś świadczyć postępowanie zakochanych, którzy gotowi byli wyrzec się wszystkiego, by być razem.