„Na wsi” to wiersz Józefa Czechowicza. Już sam tytuł sugeruje nam odwołanie do poezji sielankowej, przedstawiającej wieś, jako miejsce pełne spokoju, ładu i harmonii. Tymi też ścieżkami, przynajmniej pozornie, podąża Czechowicz. Cały utwór stanowi przedstawienie ciągu obrazów z życia prowincji.
Tym, na co zwraca uwagę poeta, jest głęboka harmonia wiejskiego życia. Następuje wręcz zlanie się w jedno rytmu natury z rytmem chłopskiego życia. Księżyc idzie srebrne chusty prać – w tej frazie widać utożsamienie tych dwóch światów. Księżyc to część natury, jednak nawet on wykonuje chłopskie zadana, takie jak pranie. Co więcej, wieś pozostaje w zgodzie nie tylko z przyrodą, ale i z Bogiem. Wieczór i nieszpór/mleczne krowy wracają do domostw – ten fragment mówi nam o odwiecznym rytmie chłopskiego życia, rytmie związanym z religią.
Z dzisiejszej perspektywy przytaczane frazy mogą się wydać komiczne. Zestawienie krów z nabożeństwem, czy księżyca z praniem – trudno nam to traktować poważnie. Zapewne tak samo trudno było przedwojennemu inteligentowi, dla którego pisał Czechowicz. W tym dostrzec można znaczenie utworu – świat wiejski jest inny od naszego świata. Oferuje harmonię i ład, ale są one już niedostępne dla człowieka miejskiego – człowieka, który goni za sukcesem, przeżywa wątpliwości metafizyczne, pragnie widzieć złożoność poszczególnych spraw. Nie mamy już wstępu do spokojnego uniwersum chłopów. Czechowicz doskonale zdaje sobie z tego sprawę i podkreśla to przy wykorzystaniu słownictwa dotyczącego snu i marzeń. Tak zaczyna się i kończy utwór:
siano pachnie snem
siano pachniało w dawnych snach
[…]
przecież siano pachnie snem
a ukryta w nim melodia kantyczki
tuli do mnie dziecięce policzki
chroni przed złem.
Owa pełna spokoju i szczęścia wieś może być dla nas już tylko i wyłącznie rozkosznym wspomnieniem. Nie mamy możliwości, by do niej powrócić. A zresztą, kusi nas pytanie, czy ta wieś kiedykolwiek istniała naprawdę?
Forma utworu (kilka informacji)
– układ rymów abab
– brak interpunkcji
– onomatopeja (świerszczyki świergocą)
Streszczenie Główną bohaterką osiemnastego – ostatniego tomu „Jeżycjady” pt. „Sprężyna” jest Łucja Pałys – córka Idy...
„Kazania Sejmowe” Piotrka Skargi przez lata uznawano za dzieło o proroczym wręcz charakterze. Ich autor przewidzieć miał upadek i rozbiory Rzeczypospolitej a...
Pieśń XX („Miło szaleć kiedy czas po temu”) łączy refleksję nad życiem charakterystyczną dla poważniejszych utworów Kochanowskiego z dowcipem i „biesiadnym”...
Hymn to uroczysta pieśń która chwali w niniejszym utworze Boga. Charakteryzuje się wzniosłym nastrojem a podmiot liryczny wypowiada się by zaprezentować jakieś...
Piotr Skarga był kaznodzieją króla Zygmunta III Wazy jezuitą jedną z najważniejszych postaci polskiej reformacji. Jego najważniejsze dzieła to bardzo popularne...
Geneza „Wieża” Gustawa Herlinga-Grudzińskiego po raz pierwszy opublikowana została w lipcu 1958 r. w paryskiej „Kulturze”. Opowiadanie to powstało...
„But w butonierce” to bodaj najbardziej znany wiersz jaki spisał poeta-futurysta Bruno Jasieński. Już po tytule widać sposób w jaki autor zamierza obchodzić...
Opublikowane w 1597 roku „Kazania sejmowe” Piotra Skargi należą do arcydzieł literatury staropolskiej. Wśród kazań szczególne znaczenie ma kazanie...
Streszczenie Ballada „To lubię” rozpoczyna się zwrotem do Maryli. Jest ona zachęcana do spojrzenia na piękny krajobraz. Na skraju lasu znajduje się cerkiew w...
