W Pieśni IX podmiot liryczny zwraca się do nieznanego adresata, którym może być sam czytelnik. Zaleca:
Nie porzucaj nadzieje,
Jakoć się kolwiek dzieje
W życiu człowieka zdarzają się złe chwile, jednak obserwacja przyrody i świata sprawia, że dostrzegamy przejściowość złych stanów. W końcu dzisiaj słońce nie zachodzi po raz ostatni – jutrzejszy dzień może okazać się dużo lepszy (Bo nie już słońce ostatnie zachodzi/A po złej chwili piękny dzień przychodzi).
Zmienność jest zasadą świata – tak, jak po zimie przychodzi wiosna, a po niej kolejne pory roku, tak zmienia się fortuna człowieka.
Nic wiecznego na świecie;
Radość się z troską plecie
Wszystko może się odmienić w chwili, w której uznajemy swoje sprawy za stracone. Nie wolno jednak popadać w samozadowolenie i złudne poczucie bezpieczeństwa. Tak, jak po złu przychodzi dobro, tak po okresie szczęścia może nadejść czas smutku. Bo z nas Fortuna w żywe oczy szydzi – podkreśla poeta.
Niemniej zakończenie utworu jest pozytywne:
Ty nie miej za stracone,
Co może być wrócone:
Siła Bóg może wywrócić w godzinie;
A kto mu kolwiek ufa, nie zaginie.
Ważne jest zachowanie spokoju ducha nawet w najgorszych chwilach. Nie wolno też popadać w nadmierny entuzjazm, gdy wiedzie nam się dobrze – w tych zaleceniach dostrzec można echa umiłowanej przez Kochanowskiego filozofii stoickiej. Autor zaleca też poddanie się woli Boga, który nie opuszcza ludzi w potrzebie.
Forma utworu (kilka informacji):
- siedmio- (dwa pierwsze wersy zwrotki) i jedenastozgłoskowiec (dwa ostatnie wersy zwrotki)
- rymy parzyste (aabb)
- epitet, porównanie, apostrofa
„Kazania świętokrzyskie” to zbiór ważny przede wszystkim dla tego że przedstawia on kazania pisane w języku polskim. Rękopis zawierał kazania na poszczególne...
Geneza czas i miejsce akcji Powieść Edwarda Redlińskiego „Konopielka” ukazała się w 1973 roku. Przyniosła ona autorowi wielką popularność a także prestiżową...
Wiersz „Do potomnego” Tadeusza Gajcego to niezwykle liryczny utwór w którym poeta buduje serię profetycznych obrazów. Podmiot próbuje...
Wiersz Juliana Tuwima „Prośba o piosenkę” ma charakter autotematyczny dotyczy twórczości i nadziei jakie wiąże z nią poeta. Utwór ukazał się...
Geneza „Pan Cogito” to jeden z najbardziej znanych tomów poetyckich Zbigniewa Herberta. Został on wydany w 1974 roku. Bohater liryczny – pan Cogito...
Wiersz Antoniego Słonimskiego „Smutno mi Boże” pochodzi z lat dwudziestych XX wieku. Tytuł i treść nawiązują do „Hymnu” Juliusza Słowackiego (znanego...
„Romantyczność” to jedna z najbardziej znanych ballad autorstwa Adama Mickiewicza. Poetycka opowieść dotyka problemu miłości odmiennego postrzegania świata...
„Cebula” to wiersz Wisławy Szymborskiej który przyjmuje formę intelektualnego konceptu. Poetka tworzy efektowne porównanie tytułowego warzywa i człowieka...
„Trzy słowa najdziwniejsze” to wiersz Wisławy Szymborskiej który stanowi filozoficzną refleksję nad naturą języka i jego relacji z rzeczywistością....