„Pieśń o żołnierzach z Westerplatte” Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego powstała w 1939 roku. Miała ona upamiętniać bohaterstwo polskich obrońców Westerplatte, którzy przez tydzień walczyli w Gdańsku z atakiem niemieckiego pancernika Schleswig-Holstein. Utwór stanowi hołd dla polskich żołnierzy, nie wahali się oni bowiem poświęcić własnego życia za wolność ojczyzny i dali przykład wspaniałej postawy wszystkim Polakom. Gałczyński napisał wiersz podczas pobytu w sowieckiej niewoli, do której dostał się po zajęciu Polski przez hitlerowskie Niemcy i ZSRR.
Utwór ma budowę meliczną, jak wskazuje bowiem tytuł, jest pieśnią. Składa się z pięciu strof przedzielonych dwukrotnie parentezą (wtrąceniem). Pierwszą zwrotkę oraz wtrącenia stanowią wypowiedzi podmiotu lirycznego, pozostałą część tekstu zajmują natomiast słowa pieśni śpiewanej przez poległych na Westerplatte. Czasoprzestrzeń w wierszu ma charakter historyczno-mityczny. Z jednej strony mowa bowiem o autentycznych wydarzeniach, czyli obronie gdańskiego wybrzeża przed hitlerowskimi najeźdźcami, z drugiej zaś pojawiają się dusze zabitych żołnierzy i rajskie krajobrazy. Elementy cudowności wyraźnie przeplatają się w tekście z realiami, tworząc mit.
Ponadto powtórzenia słów „tego roku” wskazują na konstruowanie czasu mitycznego („illo tempore”). Lato, w którym rozgrywa się opisywana historia, nie tylko wskazuje na czas napaści Niemiec na Polskę we wrześniu 1939 roku, ale stanowi także porę symboliczną. Lato to bowiem czas żniw i zbierania plonów, tym samym zaś ofiara polskich żołnierzy zostaje porównana do biblijnego obrazu śmierci jako oddzielenia ziarna od plew. Żołnierze u Gałczyńskiego idą prosto do nieba, ponieważ ich czyn był bohaterski i zasługiwał na najwyższą nagrodę.
Zamiast bólu i żałoby w wierszu pojawiają się rajskie krajobrazy opisane za pomocą wymownych epitetów: „niebiańskie polany” i „rajskie wrzosowiska”, które oddają wielkość nagrody, jaka spotkała bohaterów. Jednocześnie zaś mamy do czynienia z zapowiedzią zwycięstwa Polski w starciu z Niemcami, ponieważ żołnierze podkreślają, że w najtrudniejszych chwilach nie opuszczą swojej ojczyzny, ale „spłyną” z chmur w środek Warszawy.
Geneza Powieść Antoniego Libery „Madame” ukazała się w 1998 roku. Autor wysłał ją na konkurs wydawnictwa Znak jednak pracował nad nią już od kilku lat....
Geneza „Kubuś Fatalista i jego Pan” Diderota ukazał się w całości w 1796 roku już po śmierci autora jednak wcześniej czytelnicy francuscy i niemieccy poznali...
„Czarna wiosna” to wiersz Antoniego Słonimskiego napisany w roku 1919. Ma charakter autotematyczny bowiem skupia się na roli poezji jej zadaniach i problemach stojących...
StreszczenieW Księdze Koheleta pojawia się pytanie retoryczne: Cóż przyjdzie człowiekowi z całego trudu Jaki sobie zadaje pod słońcem? Odpowiedź brzmi nic gdyż...
„Cesarz” to książka Ryszarda Kapuścińskiego. Opublikowana została w roku 1978 opowiada zaś o panowaniu władcy Etiopii Hajle Selasje I żyjącego w latach 1892-1975....
Streszczenie Głównym bohaterem powieści jest trzynastoletni chłopiec mieszkający wraz z rodzicami i dwoma siostrami w Warszawie – w dwupokojowym mieszkaniu do...
Geneza Powieść zatytułowana „Doktor Dolittle i jego zwierzęta” po raz pierwszy opublikowana została w 1920 r. Można się jednak domyślać że sam jej zamysł...
Błogosławiony niechaj ów dzień będzie to incipit „Sonetu 62” (w przekładzie Jalu Kurka) który wchodzi w skład cyklu „Sonetów do Laury”...
Kazimierz Moczarski żołnierz AK został aresztowany przez władze komunistyczne. Te by dodatkowo go upokorzyć osadziły go w jednej celi z Jurgenem Stroopem. Stroop był oficerem...