„Pieśń o żołnierzach z Westerplatte” Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego powstała w 1939 roku. Miała ona upamiętniać bohaterstwo polskich obrońców Westerplatte, którzy przez tydzień walczyli w Gdańsku z atakiem niemieckiego pancernika Schleswig-Holstein. Utwór stanowi hołd dla polskich żołnierzy, nie wahali się oni bowiem poświęcić własnego życia za wolność ojczyzny i dali przykład wspaniałej postawy wszystkim Polakom. Gałczyński napisał wiersz podczas pobytu w sowieckiej niewoli, do której dostał się po zajęciu Polski przez hitlerowskie Niemcy i ZSRR.
Utwór ma budowę meliczną, jak wskazuje bowiem tytuł, jest pieśnią. Składa się z pięciu strof przedzielonych dwukrotnie parentezą (wtrąceniem). Pierwszą zwrotkę oraz wtrącenia stanowią wypowiedzi podmiotu lirycznego, pozostałą część tekstu zajmują natomiast słowa pieśni śpiewanej przez poległych na Westerplatte. Czasoprzestrzeń w wierszu ma charakter historyczno-mityczny. Z jednej strony mowa bowiem o autentycznych wydarzeniach, czyli obronie gdańskiego wybrzeża przed hitlerowskimi najeźdźcami, z drugiej zaś pojawiają się dusze zabitych żołnierzy i rajskie krajobrazy. Elementy cudowności wyraźnie przeplatają się w tekście z realiami, tworząc mit.
Ponadto powtórzenia słów „tego roku” wskazują na konstruowanie czasu mitycznego („illo tempore”). Lato, w którym rozgrywa się opisywana historia, nie tylko wskazuje na czas napaści Niemiec na Polskę we wrześniu 1939 roku, ale stanowi także porę symboliczną. Lato to bowiem czas żniw i zbierania plonów, tym samym zaś ofiara polskich żołnierzy zostaje porównana do biblijnego obrazu śmierci jako oddzielenia ziarna od plew. Żołnierze u Gałczyńskiego idą prosto do nieba, ponieważ ich czyn był bohaterski i zasługiwał na najwyższą nagrodę.
Zamiast bólu i żałoby w wierszu pojawiają się rajskie krajobrazy opisane za pomocą wymownych epitetów: „niebiańskie polany” i „rajskie wrzosowiska”, które oddają wielkość nagrody, jaka spotkała bohaterów. Jednocześnie zaś mamy do czynienia z zapowiedzią zwycięstwa Polski w starciu z Niemcami, ponieważ żołnierze podkreślają, że w najtrudniejszych chwilach nie opuszczą swojej ojczyzny, ale „spłyną” z chmur w środek Warszawy.
Geneza „Iliadzie” przypisuje się autorstwo Homera mimo iż jest to kwestia sporna. Jest ona prawdopodobnie dziełem które poprzedza „Odyseję”...
Autorstwo i czas powstania Utwór o incipicie „Posłuchajcie bracia miła...” znany też pod tytułami: „Lament (Plankt) świętokrzyski” oraz „Żale...
Bohaterem bajki Ignacego Krasickiego „Pan i pies” jest tytułowe zwierzę. Sam właściciel nie pojawia się bezpośrednio w utworze dowiadujemy się tylko o jego...
Księga I. Mór. Gniew. Gniew Achillesa który wywołany jest sporem z królem Agamemnonem naczelnym wodzem wyprawy wojsk achajskich przeciwko Troi to główny...
„Gawęda o miłości ziemi ojczystej” Wisławy Szymborskiej to wiersz należący do liryki patriotycznej. Poetka wyraża w nim zachwyt nad pięknem rodzinnego kraju...
Streszczenie Królestwo niebieskiego porównane jest do człowieka który siał dobre nasiona. Jednakże w nocy jego nieprzyjaciel nasiał chwastów pomiędzy...
Geneza czas i miejsce akcji Powieść ukazała się w roku 1911 wcześniej publikowana była w odcinkach na łamach prasy. Czas akcji przedstawionej w utworze to lata 1884 –...
Geneza „Kolumbowie rocznik 20” to najsłynniejsza z powieści Romana Bratnego. Dzieło to doczekało się w swoim czasie statusu kultowego i dało nazwę całemu...
Wiesz Franciszka Karpińskiego „Do Justyny. Tęskność na wiosnę” należy do najbardziej znanych przykładów polskiej XVIII-wiecznej liryki miłosnej. W...
