„Pieśń o żołnierzach z Westerplatte” Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego powstała w 1939 roku. Miała ona upamiętniać bohaterstwo polskich obrońców Westerplatte, którzy przez tydzień walczyli w Gdańsku z atakiem niemieckiego pancernika Schleswig-Holstein. Utwór stanowi hołd dla polskich żołnierzy, nie wahali się oni bowiem poświęcić własnego życia za wolność ojczyzny i dali przykład wspaniałej postawy wszystkim Polakom. Gałczyński napisał wiersz podczas pobytu w sowieckiej niewoli, do której dostał się po zajęciu Polski przez hitlerowskie Niemcy i ZSRR.
Utwór ma budowę meliczną, jak wskazuje bowiem tytuł, jest pieśnią. Składa się z pięciu strof przedzielonych dwukrotnie parentezą (wtrąceniem). Pierwszą zwrotkę oraz wtrącenia stanowią wypowiedzi podmiotu lirycznego, pozostałą część tekstu zajmują natomiast słowa pieśni śpiewanej przez poległych na Westerplatte. Czasoprzestrzeń w wierszu ma charakter historyczno-mityczny. Z jednej strony mowa bowiem o autentycznych wydarzeniach, czyli obronie gdańskiego wybrzeża przed hitlerowskimi najeźdźcami, z drugiej zaś pojawiają się dusze zabitych żołnierzy i rajskie krajobrazy. Elementy cudowności wyraźnie przeplatają się w tekście z realiami, tworząc mit.
Ponadto powtórzenia słów „tego roku” wskazują na konstruowanie czasu mitycznego („illo tempore”). Lato, w którym rozgrywa się opisywana historia, nie tylko wskazuje na czas napaści Niemiec na Polskę we wrześniu 1939 roku, ale stanowi także porę symboliczną. Lato to bowiem czas żniw i zbierania plonów, tym samym zaś ofiara polskich żołnierzy zostaje porównana do biblijnego obrazu śmierci jako oddzielenia ziarna od plew. Żołnierze u Gałczyńskiego idą prosto do nieba, ponieważ ich czyn był bohaterski i zasługiwał na najwyższą nagrodę.
Zamiast bólu i żałoby w wierszu pojawiają się rajskie krajobrazy opisane za pomocą wymownych epitetów: „niebiańskie polany” i „rajskie wrzosowiska”, które oddają wielkość nagrody, jaka spotkała bohaterów. Jednocześnie zaś mamy do czynienia z zapowiedzią zwycięstwa Polski w starciu z Niemcami, ponieważ żołnierze podkreślają, że w najtrudniejszych chwilach nie opuszczą swojej ojczyzny, ale „spłyną” z chmur w środek Warszawy.
Napisany przez Jana Andrzeja Morsztyna epigramat „Niestatek Prędzej kto wiatr ” znalazł się w pierwszej księdze zbioru poetyckiego „Lutnia” który...
Streszczenie Żył sobie pewien szewczyk którego nazywano Dratewką. Zajmował się szyciem butów ale zajęcie to nie przynosiło mu zbytnich dochodów. Choć...
Streszczenie Część I Powieść poprzedza dedykacja dla żony Krystyny i cytat z „Domu umarłych” Fiodora Dostojewskiego. Witebsk – Leningrad – Wołogda...
Wiesz Franciszka Karpińskiego „Do Justyny. Tęskność na wiosnę” należy do najbardziej znanych przykładów polskiej XVIII-wiecznej liryki miłosnej. W...
Karol Wojtyła to postać niezwykle istotna dla dziejów świata w XX stuleciu. Trudno rozważać jego ostatnie ćwierćwiecze bez uwzględnienia Jana Pawła II. Zadumani...
„Potęga smaku” Zbigniewa Herberta to wiersz który odnosi się do konkretnej sytuacji społeczno-politycznej Polski a mianowicie czasów PRL-u. Tekst...
Streszczenie Życie Buby nieco różni się od życia jej rówieśniczek. Upływa jej ono na brydżu granym ze znajomymi dziadka oraz na krótkich chwilach...
Streszczenie Przedmowa Polska od niemal pół wieku jest ofiarą okrucieństwa bezwzględnych władców a zarazem krajem zamieszkanym przez ludzi gotowych do największych...
Streszczenie Królestwo Niebieskie porównane jest do człowieka który przekazał służącym majątek przed podróżą. Jednemu dał 5 talentów...
