„Płonąca żyrafa” to wiersz Stanisława Grochowiaka. Tytuł utworu wyraźnie wskazuje inspirację, którą był surrealistyczny obraz hiszpańskiego malarza, Salvadora Dali. Płótno Dalego pozbawione było wyraźnego znaczenia – na tym wszak opierał się surrealizm. Grochowiak jednak pragnie niejako „wypełnić” wizję Dalego filozoficznym sensem. Wiersz nie jest jednak próbą „przepisania” obrazu na słowa. W gruncie rzeczy jedyną rzeczą, jaka łączy i obraz i wiersz jest wizja tytułowej płonącej żyrafy.
Dla Grochowiak staje się ona symbolem życia jako takiego. Jest bowiem ciałem, które trawi płomień – a więc ciałem cierpiący, skazanym na śmierć i zagładę. Czy my, ludzie, jesteśmy czymś więcej? Przecież zmagamy się z bólem i świadomością nieubłaganego końca, jaki nas czeka. Wszyscy wiec jesteśmy płonącymi żyrafami, chociaż płomień nie zawsze jest intensywny.
Grochowiak nie ma nadziei na istnienie duszy i zbawienie po śmierci. W optyce poety jesteśmy tylko i wyłącznie mięsem. Jeśli coś budzi zdumienie, to fakt, że to mięso porusza się, ma pragnienia i marzenia. Czy wyobrażamy sobie kotlety, które wychodzą z rzeźni i załatwiają jakieś sprawy na mieście? A przecież – powróćmy do wcześniejszej myśli – my nie różnimy się wiele od tych kotletów.
Bo życie
Znaczy:
Kupować mięso Ćwiartować mięso
Zabijać mięso Uwielbiać mięso
Zapładniać mięso Przeklinać mięso
Nauczać mięso i grzebać mięso
I robić z mięsa I myśleć z mięsem
I w imię mięsa Na przekór mięsu
Dla jutra mięsa Dla zguby mięsa
Szczególnie szczególnie w obronie mięsa
Wizja Grochowiaka jest z pewnością nihilistyczna. Ale skłania nas też do przemyślenia problemu cierpienia i bólu, do zwrócenia na nie większej uwagi. Współczesny świat, zafascynowany młodością i witalnością, ma skłonność do zapominania o śmierci, przemijaniu i słabości. Tymczasem Grochowiak z naciskiem podkreśla konieczność, jaką jest posiadanie świadomości cierpienia. Tylko bowiem pamiętając o bólu drugiego człowieka, stajemy się czymś więcej niż mięsem.
Forma utworu (kilka informacji)
– układ rymów aabb
– powtórzenia (mięso)
– sformułowania z języka potoczne (to jest coś)
Streszczenie I Tadeusz Boy-Żeleński pisze „Plotkę o „Weselu” 20 lat po powstaniu dramatu. Jego ambicją nie jest literaturoznawcza analiza dzieła ale przypomnienie...
Wiersz Jana Twardowskiego „Mrówko ważko biedronko” odwołuje się do tradycji świętego Franciszka. To przecież „biedaczyna z Asyżu” mówił...
„Tam gdzie spadają anioły” to powieść Doroty Terakowskiej. Książka łączy wątki fantastyczne z realistycznymi. Rozgrywa się we współczesnej Polsce...
Satyry Ignacego Krasickiego do dzisiaj cieszą się uznaniem krytyków a także czytelników. Prawdopodobnie są one obok bajek najpopularniejszą częścią spuścizny...
Bohaterem a zarazem narratorem powieści Jonathana Swifta „Podróże Guliwera” jest Lemuel Gulliver (w niektórych polskich przekładach zwany także...
Streszczenie Powieść Ignacego Krasickiego podzielona jest na trzy części odpowiadające kolejnym etapom życia głównego bohatera (a zarazem narratora) Mikołaja....
Wiara nadzieja i miłość od wieków zaliczane bywają do najważniejszych cnót ludzkich. Święty Paweł pisał Tak więc trwają wiara nadzieja miłość - te...
„Radość pisania” to wiersz Wisławy Szymborskiej o charakterze autotematycznym. Poetka przedstawia w nim refleksję nad aktem twórczym a także stawia pytania...
Streszczenie Któregoś wtorkowego dnia w letnie popołudnie pies o imieniu Ferdynand postanowił od teraz chodzić na dwóch łapach i ubierać się jak eleganccy...
