„Miłość bez jutra” Tadeusza Gajcego to wiersz należący do liryki miłosnej. Podmiotem tekstu jest mężczyzna, który opowiada o swojej erotycznej relacji z ukochaną kobietą. Wiersz charakteryzuje mocne nasycenie fizycznością. Mężczyzna przywołuje wspomnienie włosów kochanki spływających na pościel, szept pełen pożądania, rozgrzane ciało, dotyk warg i języka. Zastosowane w tekście metafory podkreślają zmysłowość, a także ważność relacji z kobietą. Mowa zatem np. o „puszystej włosów perle” i płomieniu. Jednocześnie miłość ma tu również wymiar duchowy, na co wskazuje np. piękny obraz planet serc.
Miłość posiada jednak oblicze ambiwalentne. Z jednej strony jest szałem zmysłów, źródłem ukojenia i najwyższym zjednoczeniem dusz, z drugiej natomiast ciąży nad nią złowrogi cień. Atmosfera zmysłowej rozkoszy zostaje tu zderzona z nastrojem lęku i narastającej grozy. Owe negatywne emocje są obecne w związku dwojga ludzi od początku jego trwania. Podmiot porównuje miłosny akt do „śmiertelnego snu”. Warto również podkreślić, że erotyczne spotkanie mężczyzny i kobiety owocuje „poczęciem słowa”. Miłość jest zatem u Gajcego źródłem poetyckiego natchnienia.
Istotne znaczenie ma oczywiście historyczny kontekst powstania wiersza. Został on napisany w czasie wojny, gdy poeta żył w nieustannym poczuciu zagrożenia. Miłość w tym utworze jest przestrzenią ucieczki przed złym światem, niesie światło, szelest chmur i wody. Erotyczne spotkanie staje się aktem niemal metafizycznym, przestrzenią, w której człowiek w skrajnych okolicznościach może odnaleźć potwierdzenie własnego istnienia.
Niestety poeta zdaje sobie sprawę, że jest to miłość „bez jutra”, a więc skazana na niepewną przyszłość. Ciąży bowiem nad nią nieustanne zagrożenie śmiercią. Kochankowie mają bolesną świadomość, że ich własnością jest jedynie ulotna chwila, w której być może po raz ostatni pod powieką odbija się obraz ziemi.
Streszczenie Mendel to 67 letni mężczyzna który od niemalże 30 lat prowadzi swój zakład introligatorski w miejscu w którym rozpoczyna się akcja. Staruszek...
Geneza George Orwell napisał „Folwark zwierzęcy” w 1944 roku. Na genezę książki złożyły się doświadczenia pisarza podczas wojny domowej w Hiszpanii oraz...
Dorobek artystyczny Williama Szekspira wciąż cieszy się olbrzymią popularnością. Jego dzieła nadal wystawianie są na deskach teatrów i stanowią źródło...
„Malowany Ptak” pozostaje najsłynniejszą powieścią Jerzego Kosińskiego. Tuż po premierze w 1965 roku książka stała się prawdziwym wydarzeniem literackim...
Geneza „Giaur” to powieść poetycka George’a Byrona która ukazała się w 1813 r. Co ciekawe to pierwszy utwór tego autora o tematyce związanej...
„Oda do młodości” to utwór który stanowi przedstawienie cech klasycznych i romantycznych na zasadzie kontrastów. Dostrzec można krytykę klasycznego...
„Wędrówką życie jest człowieka” to wiersz Edwarda Stachury. Można powiedzieć że jak żadne inne jego dzieło ten krótki utwór streszcza...
„Dobranoc” jest sonetem Adama Mickiewicza który wszedł cykl utworów napisanych w 1826 r. nazwanych „Sonetami odeskimi” i wydanych równolegle...
Wiersz Juliana Tuwima „Chrystus miasta” może być interpretowany jako wyraz obrzydzenia autora do współczesnego mu miasta z jego patologiami i degeneracją...
