„Miłość bez jutra” Tadeusza Gajcego to wiersz należący do liryki miłosnej. Podmiotem tekstu jest mężczyzna, który opowiada o swojej erotycznej relacji z ukochaną kobietą. Wiersz charakteryzuje mocne nasycenie fizycznością. Mężczyzna przywołuje wspomnienie włosów kochanki spływających na pościel, szept pełen pożądania, rozgrzane ciało, dotyk warg i języka. Zastosowane w tekście metafory podkreślają zmysłowość, a także ważność relacji z kobietą. Mowa zatem np. o „puszystej włosów perle” i płomieniu. Jednocześnie miłość ma tu również wymiar duchowy, na co wskazuje np. piękny obraz planet serc.
Miłość posiada jednak oblicze ambiwalentne. Z jednej strony jest szałem zmysłów, źródłem ukojenia i najwyższym zjednoczeniem dusz, z drugiej natomiast ciąży nad nią złowrogi cień. Atmosfera zmysłowej rozkoszy zostaje tu zderzona z nastrojem lęku i narastającej grozy. Owe negatywne emocje są obecne w związku dwojga ludzi od początku jego trwania. Podmiot porównuje miłosny akt do „śmiertelnego snu”. Warto również podkreślić, że erotyczne spotkanie mężczyzny i kobiety owocuje „poczęciem słowa”. Miłość jest zatem u Gajcego źródłem poetyckiego natchnienia.
Istotne znaczenie ma oczywiście historyczny kontekst powstania wiersza. Został on napisany w czasie wojny, gdy poeta żył w nieustannym poczuciu zagrożenia. Miłość w tym utworze jest przestrzenią ucieczki przed złym światem, niesie światło, szelest chmur i wody. Erotyczne spotkanie staje się aktem niemal metafizycznym, przestrzenią, w której człowiek w skrajnych okolicznościach może odnaleźć potwierdzenie własnego istnienia.
Niestety poeta zdaje sobie sprawę, że jest to miłość „bez jutra”, a więc skazana na niepewną przyszłość. Ciąży bowiem nad nią nieustanne zagrożenie śmiercią. Kochankowie mają bolesną świadomość, że ich własnością jest jedynie ulotna chwila, w której być może po raz ostatni pod powieką odbija się obraz ziemi.
„Pieśń świętojańska o Sobótce” Jana Kochanowskiego ukazała się razem z cyklem „Pieśni” w 1586 roku już po śmierci autora. Składa się...
Streszczenie „Pieśń nad pieśniami” to dialog pomiędzy Oblubieńcem i Oblubienicą. W pierwszej pieśni wzajemnie zachwycają się oni urodą swego partnera. Ona...
„Pochwała złego o sobie mniemania” to wiersz Wisławy Szymborskiej który stanowi filozoficzną refleksję nad moralnością. Pod względem formalnym tekst...
Geneza Fiodor Dostojewski pisał „Zbrodnię i karę” w latach 1865 – 1866. Powieść ukazywała się w odcinkach na łamach czasopisma „Ruskij Wiestnik”....
Streszczenie Powieść Stefana Żeromskiego „Popioły” miała być w zamierzeniu autora przekrojowym obrazem społeczeństwa polskiego na przełomie XVIII i XIX wieku....
„Albatros” Charlesa Baudelaire’a to wiersz autotematyczny w którym twórca wypowiada się na temat istoty poezji i kondycji samego poety. W tekście...
„Koniec XIX wieku” Kazimierza Przerwy-Tetmajera to wiersz będący manifestacją młodopolskiego dekadentyzmu i kryzysu kultury europejskiej. Poeta zadaje w nim dramatyczne...
Streszczenie Utwór rozpoczyna bezpośredni zwrot do dzieci. Są one nawoływane do pójścia na wzgórze i zmawiania modlitwy za tatę. Podkreślone są zagrożenia...
Streszczenie Tom I Rok 1647 był to dziwny rok w którym rozmaite znaki na niebie i ziemi zwiastowały jakoweś klęski i nadzwyczajne zdarzenia. Narrator wspomina niebywale...