„Miłość bez jutra” Tadeusza Gajcego to wiersz należący do liryki miłosnej. Podmiotem tekstu jest mężczyzna, który opowiada o swojej erotycznej relacji z ukochaną kobietą. Wiersz charakteryzuje mocne nasycenie fizycznością. Mężczyzna przywołuje wspomnienie włosów kochanki spływających na pościel, szept pełen pożądania, rozgrzane ciało, dotyk warg i języka. Zastosowane w tekście metafory podkreślają zmysłowość, a także ważność relacji z kobietą. Mowa zatem np. o „puszystej włosów perle” i płomieniu. Jednocześnie miłość ma tu również wymiar duchowy, na co wskazuje np. piękny obraz planet serc.
Miłość posiada jednak oblicze ambiwalentne. Z jednej strony jest szałem zmysłów, źródłem ukojenia i najwyższym zjednoczeniem dusz, z drugiej natomiast ciąży nad nią złowrogi cień. Atmosfera zmysłowej rozkoszy zostaje tu zderzona z nastrojem lęku i narastającej grozy. Owe negatywne emocje są obecne w związku dwojga ludzi od początku jego trwania. Podmiot porównuje miłosny akt do „śmiertelnego snu”. Warto również podkreślić, że erotyczne spotkanie mężczyzny i kobiety owocuje „poczęciem słowa”. Miłość jest zatem u Gajcego źródłem poetyckiego natchnienia.
Istotne znaczenie ma oczywiście historyczny kontekst powstania wiersza. Został on napisany w czasie wojny, gdy poeta żył w nieustannym poczuciu zagrożenia. Miłość w tym utworze jest przestrzenią ucieczki przed złym światem, niesie światło, szelest chmur i wody. Erotyczne spotkanie staje się aktem niemal metafizycznym, przestrzenią, w której człowiek w skrajnych okolicznościach może odnaleźć potwierdzenie własnego istnienia.
Niestety poeta zdaje sobie sprawę, że jest to miłość „bez jutra”, a więc skazana na niepewną przyszłość. Ciąży bowiem nad nią nieustanne zagrożenie śmiercią. Kochankowie mają bolesną świadomość, że ich własnością jest jedynie ulotna chwila, w której być może po raz ostatni pod powieką odbija się obraz ziemi.
Cykl „Treny” Jana Kochanowskiego należy do najdonioślejszych osiągnięć literatury staropolskiej. W swoich utworach mistrz Jan połączył głęboką refleksję...
Streszczenie skrótowe W roku 1801 pan Lockwood (jeden z narratorów powieści zamożny gentleman z południa Anglii) przybył do Yorkshire gdzie wynajął posiadłość...
Wiersz Juliana Tuwima „Przy okrągłym stole” to utwór o tematyce miłosnej. Nie dotyczy on jednak miłości trwającej a tej której czas już przeminął....
Wiersz „Ranyjulek” Juliana Tuwima jest charakterystyczną dla tego autora – przynajmniej na pewnym etapie jego twórczości (lata dwudzieste) –...
Streszczenie Osada to miejscowość wypoczynkowa do której Mada wraz ze swoją siostrą Alusią i mamą udają się na wakacje. W Osadzie odżywają wspomnienia. Mada...
Streszczenie „Zemsta” Głównym bohaterem utworu jest chłopiec o imieniu Tomek Wilmowski – uczeń IV klasy gimnazjum w Warszawie. Akcja zaczyna się...
W 1551 r. po wielkim pożarze miasta odbudowywano ratusz a wykonanie specjalnego zegara na wieżę ratuszową zlecono mistrzowi – niejakiemu Bartłomiejowi z Gubina. Ponieważ...
„Rozmowa o poezji” to wiersz Stanisława Grochowiaka. Zgodnie z tytułem utwór ma formę dialogu miedzy dwójką rozmówców – reporterką...
Streszczenie Powieść Stefana Żeromskiego „Popioły” miała być w zamierzeniu autora przekrojowym obrazem społeczeństwa polskiego na przełomie XVIII i XIX wieku....