Wiersz Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego „Prośba o wyspy szczęśliwe” pochodzi z roku 1930. Poeta zwraca się do ukochanej osoby i prosi o „zawiezienie” na tytułowe wyspy. Autor odwołuje się do wyobrażeń Edenu, popularnych w europejskiej kulturze – różnica jest taka, że zamiast rajskiego ogrodu, mamy do czynienia z egzotycznymi wyspami. Wydaje się to zresztą zrozumiałe – wyspy kojarzą się z oderwaniem od świata. I takim oderwaniem od cierpienia, trudów i smutku mają być dla kochanków „wyspy szczęśliwe”. Jest to także nawiązanie do starogreckiego motywu Pól Elizejskich.
Raj Gałczyńskiego kojarzy się nie tyle z rozkoszą, co ze spokojem i ukojeniem. Oczywiście jest w nim miłość, ale ona również jest łagodna i delikatna, nie zaś agresywna i pożądliwa. Mowa o zacałowaniu i nie budzeniu ze snu.
Na „wyspach szczęśliwych” harmonia przyrody przekłada się na spokój duszy. W kończącym utwór wersie (myśli spokojne ponad wodami pochyl miłością) następuje wręcz zlanie świata zewnętrznego i wewnętrznego – nie da się odróżnić, gdzie kończy się jeden, a zaczyna drugi. Zresztą nie ma potrzeby takiego rozdzielania, skoro w obu panuje ten sam spokój i błogość. Serca motyli niosą ukojenie sercu poety.
Jak interpretować utwór? Chyba każdy człowiek marzy o miejscu, gdzie mógłby oderwać się od złego świata i zaznać spokoju z ukochaną osobą. W przypadku Gałczyńskiego to pragnienie musiało być szczególnie mocne – wiemy, iż poeta zmagał się z nędzą (wszystkie zarobione pieniądze natychmiast wydawał) oraz choroba alkoholową. Żył on w stanie nieustannego napięcia, euforia zastępowała smutek i na odwrót. Pragnienie spokoju musiało być więc szczególnie mocne w jego przypadku. Na „wyspach szczęśliwych” poeta mógłby zasnąć spokojnie, bez biedy pukającej do drzwi i nałogów niszczących ciało. Niestety, marzenia Gałczyńskiego nie spełniły się – nie udało mu się wyjść z uzależnienia do końca życia.
Forma utworu (kilka informacji):
– wiersz biały (bez rymów)
– apostrofa
– epitet
Geneza „Ikar” to opowiadanie Jarosława Iwaszkiewicza które pierwszy raz opublikowane zostało w 1954 roku. Ma ono charakter na poły autobiograficzny odnosi...
„Czego chcesz od nas Panie…” jest pieśnią dziękczynną skierowaną do Boga. Podmiot liryczny chwali go za stworzenie i utrzymywanie w istnieniu świata....
Streszczenie Hiob miał duży majątek siedmiu synów i trzy córki. Żył dobrze i cnotliwie był bogobojny. Pewnego razu szatan zarzucił Bogu że Hiob jest mu...
Dla człowieka ptaki to zwierzęta szczególne. W czasach przed wzbiciem się ludzkości w powietrze to właśnie one mogły unosić się do góry. Nadawało im to...
“Guziki” to wiersz Zbigniewa Herberta poświęcony zbrodni katyńskiej. Wiosną 1940 roku ponad dwadzieścia tysięcy polskich oficerów zostało rozstrzelanych...
„Eviva l'arte!” to jeden z wierszy Kazimierza Przerwy-Tetmajera wyrażający uwielbienie poety dla sztuki i dumę z bycia artystą. Tytułowe wykrzyknienie w języku...
„Terrorysta on patrzy” to wiersz Wisławy Szymborskiej traktujący o groźnym zjawisku współczesnego świata jakim jest terroryzm. Jest to tekst w którym...
Tren XI to kontynuacja krytyki filozofii jako drogi do szczęścia (por. Tren IX). Filozofia miała uczynić człowieka cnotliwym – a cnota i szczęście miały być tym...
Powieść Stefana Żeromskiego ukazała się w 1897 roku. Jej akcja rozgrywa się w drugiej połowie XIX wieku na terenach zaboru rosyjskiego. Streszczenie Utwór rozpoczyna...
