Wiersz Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego „Prośba o wyspy szczęśliwe” pochodzi z roku 1930. Poeta zwraca się do ukochanej osoby i prosi o „zawiezienie” na tytułowe wyspy. Autor odwołuje się do wyobrażeń Edenu, popularnych w europejskiej kulturze – różnica jest taka, że zamiast rajskiego ogrodu, mamy do czynienia z egzotycznymi wyspami. Wydaje się to zresztą zrozumiałe – wyspy kojarzą się z oderwaniem od świata. I takim oderwaniem od cierpienia, trudów i smutku mają być dla kochanków „wyspy szczęśliwe”. Jest to także nawiązanie do starogreckiego motywu Pól Elizejskich.
Raj Gałczyńskiego kojarzy się nie tyle z rozkoszą, co ze spokojem i ukojeniem. Oczywiście jest w nim miłość, ale ona również jest łagodna i delikatna, nie zaś agresywna i pożądliwa. Mowa o zacałowaniu i nie budzeniu ze snu.
Na „wyspach szczęśliwych” harmonia przyrody przekłada się na spokój duszy. W kończącym utwór wersie (myśli spokojne ponad wodami pochyl miłością) następuje wręcz zlanie świata zewnętrznego i wewnętrznego – nie da się odróżnić, gdzie kończy się jeden, a zaczyna drugi. Zresztą nie ma potrzeby takiego rozdzielania, skoro w obu panuje ten sam spokój i błogość. Serca motyli niosą ukojenie sercu poety.
Jak interpretować utwór? Chyba każdy człowiek marzy o miejscu, gdzie mógłby oderwać się od złego świata i zaznać spokoju z ukochaną osobą. W przypadku Gałczyńskiego to pragnienie musiało być szczególnie mocne – wiemy, iż poeta zmagał się z nędzą (wszystkie zarobione pieniądze natychmiast wydawał) oraz choroba alkoholową. Żył on w stanie nieustannego napięcia, euforia zastępowała smutek i na odwrót. Pragnienie spokoju musiało być więc szczególnie mocne w jego przypadku. Na „wyspach szczęśliwych” poeta mógłby zasnąć spokojnie, bez biedy pukającej do drzwi i nałogów niszczących ciało. Niestety, marzenia Gałczyńskiego nie spełniły się – nie udało mu się wyjść z uzależnienia do końca życia.
Forma utworu (kilka informacji):
– wiersz biały (bez rymów)
– apostrofa
– epitet
Akcja powieści rozgrywa się w dziewiętnastowiecznej Anglii. Głównym bohaterem jest Pip chłopiec wychowywany przez siostrę i jej męża kowala Joego. Pewnego dnia...
Geneza Ostateczna wersja „Emancypantek” ukształtowała się w roku 1903. Trzynaście lat wcześniej w „Kurierze Codziennym” ukazywała się powieść...
„Rozmowa o poezji” to wiersz Stanisława Grochowiaka. Zgodnie z tytułem utwór ma formę dialogu miedzy dwójką rozmówców – reporterką...
Geneza Wydane w 1927 r. „Pożegnanie jesieni” napisał Stanisław Ignacy Witkiewicz w latach 1925 - 1926. Autor był już wtedy cenionym malarzem miał na swym koncie...
„Pierwszy krok w chmurach” to opowiadanie Marka Hłaski. Jego akcja rozgrywa się leniwego sobotniego popołudnia. Trzech znajomych mężczyzn (Gienek Heniek i Maliszewski)...
Geneza „Lalka” czyli jedno z najważniejszych dzieł w dorobku Bolesława Prusa była publikowana w „Kurierze Codziennym” w latach 1887 - 1889. Pierwsze...
Autorstwo i czas powstania Wiersz zwany „Skargą umierającego” został odnaleziony w dwóch różnych rękopisach: wrocławskim i płockim. Kapituła...
Jest upalne lato. Wszyscy więźniowie obozu chodzą nago ponieważ odbywa się odwszawianie ubrań. Od jakiegoś czasu nie przyjeżdżają nowe transporty dlatego część Kanady...
„Życie to nie teatr” to wiersz Edwarda Stachury. Autor odnosi się w nim do koncepcji świata-teatru (theatrum mundi) który wielokrotnie przewijał się przez...
