Geneza, czas i miejsce akcji
Miejscem akcji jest miasteczko Antylopa, które zostało stworzone na miejscu osady Indian. Żyjące tam plemię Czarnych Wężów padło ofiarą kolonizatorów, którzy wprowadzili na tych ziemiach własne zasady, a rdzennych mieszkańców podstępnie unicestwili. Czas akcji jest zbieżny z czasem powstania lektury, miało to miejsce końcem wieku XIX. Inspiracją do stworzenia tejże noweli była podróż odbyta przez Henryka Sienkiewicza, a także jego spostrzeżenia na temat sytuacji politycznej ojczyzny.
Problematyka
Henryk Sienkiewicz w swoim krótkim utworze porusza szereg niełatwych tematów. Przede wszystkim ukazuje on prawa rdzennych mieszkańców i zasad przez nich ustalonych, które nijak nie są respektowane przez osoby, które postanawiają zamieszkań na terenie Antylopy. Widocznym jest także zakłamanie kolonizatorów. Na przestrzeni zaledwie kilkunastu lat potrafili dokonać bestialskiego mordu i w miejscu tego wydarzenia wybudować świątynie oraz głosić miłość i tolerancję. Ważnym jest sposób, w jaki ukazani zostali mieszkańcy. Nie trapią ich wyrzuty sumienia. Wydaje się, że jedyne ich obawy związane są z potencjalną zemstą.
Ta jednak nie nadchodzi. Choć użycie motywu zemsty wydaje się być oczywistym i naturalnym, Henryk Sienkiewicz ukazuje poprzez nowelę jednostkę i jej postawę. Odcięty od swych korzeni, od pamięci, przodków, samotny w swej inności sachem staje się jednym z tych, na których rękach jest krew jego ojców. Pieśń wojenna śpiewana jest przez niego w obcym języku, a to co wydaje się powodem do walki, staje się jedynie jarmarczną sztuczką. Sachem przedstawiony jest jako osoba wyrwana ze swej przeszłości, pogodzona z losem. Niezdolna do walki ani do podtrzymania tradycji. Wydaje się, że takie przedstawienie pełnej ugody postaci stanowi bezpośrednie nawiązanie do sytuacji zaborów i utrzymywania dobrych stosunków z zaborcami.
Charakterystyka bohaterów
Sachem – Ostatni z Czarnych Wężów, niezwykle dostojny, odziany jak na wodza przystało. Jako dziecko został przygarnięty przez cyrkowców. Wzbudza lęk, jednak jego pieśń wojenna okazuje się być sztuczką, a sachem wspólnie z trupą cieszy się sukcesem przedstawienia.
Bohaterem zbiorowym jest społeczność Antylopy, której reakcje zostały przedsawione w noweli. Są to ludzie, którzy zapomnieli o zbrodni, nie są nękani wyrzutami sumienia, lecz jedynie strachem przed zemstą. Są także niezwykle ciekawi, a zarazem dumni ze swojego miasta, które szybko się rozwija.
Streszczenie Główną bohaterką osiemnastego – ostatniego tomu „Jeżycjady” pt. „Sprężyna” jest Łucja Pałys – córka Idy...
„Kazania Sejmowe” Piotrka Skargi przez lata uznawano za dzieło o proroczym wręcz charakterze. Ich autor przewidzieć miał upadek i rozbiory Rzeczypospolitej a...
Pieśń XX („Miło szaleć kiedy czas po temu”) łączy refleksję nad życiem charakterystyczną dla poważniejszych utworów Kochanowskiego z dowcipem i „biesiadnym”...
Hymn to uroczysta pieśń która chwali w niniejszym utworze Boga. Charakteryzuje się wzniosłym nastrojem a podmiot liryczny wypowiada się by zaprezentować jakieś...
Piotr Skarga był kaznodzieją króla Zygmunta III Wazy jezuitą jedną z najważniejszych postaci polskiej reformacji. Jego najważniejsze dzieła to bardzo popularne...
Geneza „Wieża” Gustawa Herlinga-Grudzińskiego po raz pierwszy opublikowana została w lipcu 1958 r. w paryskiej „Kulturze”. Opowiadanie to powstało...
„But w butonierce” to bodaj najbardziej znany wiersz jaki spisał poeta-futurysta Bruno Jasieński. Już po tytule widać sposób w jaki autor zamierza obchodzić...
Opublikowane w 1597 roku „Kazania sejmowe” Piotra Skargi należą do arcydzieł literatury staropolskiej. Wśród kazań szczególne znaczenie ma kazanie...
Streszczenie Ballada „To lubię” rozpoczyna się zwrotem do Maryli. Jest ona zachęcana do spojrzenia na piękny krajobraz. Na skraju lasu znajduje się cerkiew w...
