„Tren Fortynbrasa” Zbigniewa Herberta to wiersz, który stanowi swoistą reinterpretację najsłynniejszego dramatu Williama Szekspira, pt. „Hamlet”. Mamy tu do czynienia z liryką maski – osobą mówiącą w tekście jest Fortynbras, norweski władca Danii, który objął rządy po śmierci księcia Hamleta. Wygłasza on osobliwy monolog nad zwłokami duńskiego księcia. Nie jest to jednak, jak wskazuje tytuł, klasyczny tren, czyli utwór żałobny upamiętniający śmierć wybitnej osoby. W słowach Fortynbrasa nie ma bowiem cienia żalu nad zmarłym księciem. Wręcz przeciwnie, dominuje ton ironiczny i pogardliwy.
Fortynbras porównuje Hamleta do „martwej mrówki”, a także nazywa go „rycerzem w miękkich pantoflach o dłoniach tak samo bezbronnych jak przedtem”. Podkreśla zatem słabość duńskiego księcia i odmawia mu godności prawdziwego żołnierza. W opinii Fortynbrasa Hamlet był szkodliwym marzycielem, który „wierzył w kryształowe pojęcia a nie glinę ludzką”. Duński książę był całkowicie oderwany od rzeczywistości – żył w świecie idei, snu i wyobraźni. Takie zachowanie Hamleta oddają liczne paradoksy, np. „łowiłeś chimery”, „gryzłeś powietrze”.
Fortynbras polemizuje również ze słowami duńskiego władcy. Mówi bowiem, że „reszta nie jest milczeniem” – należy do niego. Bohater liryczny przeciwstawia swoją postawę zachowaniu Hamleta. Chodzi o wyraźny kontrast między romantyzmem a pragmatyzmem. Synonimem pierwszej postawy jest „bohaterska śmierć”, drugiej natomiast „wieczne czuwanie z zimnym jabłkiem w dłoni na wysokim krześle”. Użyta peryfraza oznacza trud sprawowania władzy, a także cechy, jakimi według Fortynbrasa, powinien odznaczać się król: spokój, dystans i emocjonalny chłód. Ponadto zdradza on wymowną pogardę wobec poddanych, nazywając ich mrowiskiem.
Fortynbras zapowiada rządy absolutne, oparte na strachu i terrorze. Stwierdza, że będzie musiał wybudować więcej więzień, ponieważ cała Dania „jest więzieniem”. Przewrotnie cytując słowa Hamleta, odwraca ich sens, traktuje je bowiem dosłownie. Norweg przy ostatecznym pożegnaniu z Hamletem po raz kolejny podkreśla swoją odmienność od duńskiego księcia. Mówi, że żyją oni na dwóch oddzielnych archipelagach, należą zatem do dwóch różnych światów. Pragmatyzm i romantyzm nigdy nie znajdą żadnej wspólnej płaszczyzny – żadne słowa nie mogą ich połączyć – co widać w ostatnim zdaniu Fortynbrasa.
Mimo pychy Fortynbras ma jednak świadomość, że to Hamlet, a nie on, zostanie zapamiętany przez potomnych. Jego losy staną się przedmiotem tragedii, a on sam będzie „gwiazdą”, a więc osobą podziwianą i naśladowaną.
„Lot nad kukułczym gniazdem” pozostaje najbardziej cenioną powieścią Kena Keseya. Akcja rozgrywa się w szpitalu psychiatrycznym zaś narratorem książki jest...
Streszczenie I Tadeusz Boy-Żeleński pisze „Plotkę o „Weselu” 20 lat po powstaniu dramatu. Jego ambicją nie jest literaturoznawcza analiza dzieła ale przypomnienie...
Interpretacja Mit o Dzeusie jest opowieścią o najważniejszym z bogów który władał całym Olimpem. Jest to mit który doskonale oddaje antropomorficzność...
Powieść autorstwa Astrid Lindgren pt. „Bracia Lwie Serce” po raz pierwszy została wydana w 1973 r. od razu zapewniając pisarce sławę i stając się jednym z...
„Sokół” to dziewiąta opowieść piątego dnia „Dekameronu” w czasie którego poruszany jest temat szczęścia jakie przytrafiło się zakochanym...
Streszczenie Akcja opowiadania rozgrywa się 15 lipca 1945 roku w Niemczech. Narrator przebywa w obozie dla byłych więźniów obozu koncentracyjnych. Tadek ze Stefanem...
„Dzień i noc czarownicy” to książeczka Doroty Terakowskiej przeznaczona dla młodszego czytelnika. Składa się ona z dwóch opowiadań zatytułowanych „Jeden...
„Dworzanin polski” jest dziełem życia Łukasza Górnickiego. Urodzony w 1527 roku w rodzinie mieszczańskiej Górnicki studiował w Krakowie oraz w...
Ogólna charakterystyka Ewangelia według św. Jana to ostatnia Ewangelia znajdująca się w „Nowym Testamencie”. Jej autorstwo przypisuje się Janowi który...
