„Ferdydurke” należy do najważniejszych i najchętniej czytanych dzieł Witolda Gombrowicza. Ta złożona i wielowarstwowa powieść, która cechuje się oryginalną fabułą i żywym, niezwykle dynamicznym językiem, od zawsze nastręczała interpretatorom licznych problemów. Już samo rozszyfrowanie tytułu utworu nie należy bowiem do łatwych zadań.
Powieść Gombrowicza zyskała wielką popularność tuż po wydaniu. Nic więc dziwnego, że jej tytuł od razu stał się przedmiotem dociekań wielu badaczy literatury. Wysuwane przez nich teorie nie znalazły jednak potwierdzenia, sam autor dzieła nigdy nie rozstrzygnął jednoznacznie tej kwestii.
Wśród najciekawszych interpretacji dotyczących tytułu powieści Gombrowicza wymienić można m. in. tę odnoszącą go do postaci Freddy’ego Durkkee - jednego z bohaterów powieści Sinclaira Lewisa pt. „Babbit”. Jest to dzieło satyryczne, wymierzone przede wszystkim w ówczesną amerykańską klasę średnią i jej konformizm. Utwór ten cieszył się wielkim uznaniem w latach 20 i 30, przyczynił się także do przyznania autorowi Literackiej Nagrody Nobla.
Kolejna spośród najczęściej przywoływanych koncepcji także sytuuje źródło tytułu powieści Gombrowicza w języku angielskim. Zakłada ona, że jest on wynikiem przekształcenia fazy thirty-door-key (taki brzmi angielski tytuł filmu Jerzego Skolimowskiego). Miałaby ona nawiązywać do wieku głównego bohatera i narratora (nazywanego przezeń trzydziestakiem) oraz do trzech miejsc, w których się pojawia (szkoła, dom nowoczesny i dom tradycyjny).
Najbliżej prawdy zdaje się być jednak koncepcja sformułowana przez Michała Głowińskiego, wybitnego polskiego literaturoznawcę i krytyka. Stwierdził on, że tytuł powieści Gombrowicza nie ma znaczenia, jest jak gdyby zlepkiem przypadkowych sylab. Jego obce brzmienie prowokuje czytelnika do poszukiwania głębszego sensu lub chociażby śladów pozostawionych przez autora w powieści. Zarazem nie narzuca czytelnikowi żadnego konkretnego sposobu czytania, nie koncentruje jego uwagi na jednostkowym aspekcie dzieła.
Tytuł „Ferdydurke”, w kontekście treści utworu, zdaje się być więc swoistą grą autora z czytelnikiem, wytworzeniem niejasnej i trudnej sytuacji, wtłoczeniem odbiorcy w określoną kowencję.
Olejny obraz Maxa Ernsta „Ubu imperator” pochodzi z 1923 roku. Zaliczany bywa do dadaizmu chociaż niektórzy krytycy sądzą że zapowiada on już pojawienie...
Stanisław Wokulski pokochał Izabelę Łęcką od pierwszego wejrzenia. W dniu w którym dostrzegł ją w teatralnej loży postanowił uczynić wszystko by zdobyć jej...
Do cech najbardziej podziwianych przez większość ludzi należy odwaga. Pragniemy być dzielni stawiać czoła największym przeciwnością losu. Literatura i kino oferują...
Każdy z nas pewnie nie raz słyszał utyskiwania starszego pokolenia na młodzież która staje się coraz gorsza. Nie inaczej jest z młodymi ludźmi narzekającymi na...
Dom to nie tylko ściany. Pojęcie to można rozumieć także w sposób szerszy przenośny. Oznacza wtedy ono przestrzeń w której żyjemy – jej cechy postaci...
Patrokles serdeczny przyjaciel Achillesa udał się z pomocą Achajom w walce z Trojanami. Przybrany był w zbroję greckiego herosa. Został on jednak pokonany przez Hektora...
Don Kichot i jego giermek Sancho Pansa to bodaj najbardziej znana para literatury światowej. W literackich odniesieniach czy w ikonografii postacie te stanowią swego rodzaju...
Dramatyczna scena ukazana przez Jana Matejkę na obrazie „Rejtan upadek Polski” rozgrywa się na Zamku Królewskim w Warszawie trzeciego dnia sejmu rozbiorowego...
Romeo i Julia - obok Tristana i Izoldy – stanowią najbardziej rozpoznawalną parę tragicznych kochanków. Wypełniona emocjami historia ich życia wywarła olbrzymi...
