„Ofiarowanie Izaaka” Caravaggio

Obraz pod tytułem „Ofiarowanie Izaaka” jest jednym z przykładów wykorzystania w sztuce motywów i historii biblijnych. Namalowany przez Caravaggia obraz odwołuje się do historii Abrahama. Ten został przez Boga wystawiony na próbę. By dowieść swej wiary miał za zadanie poświęcić syna. Abraham był człowiekiem głębokiej wiary. Słuchając nakazu boskiego udał się na górę, gdzie miał poświęcić Izaaka. Do tego jednak nie doszło. Bóg powstrzymał Abrahama i zapewnił go o nagrodzie za jego wielką wiarę.

Caravaggio na swoim obrazie uwiecznił moment, w którym Abraham sięga do szyi syna, chcąc poświęcić go w ofierze. Izaak jest przerażony, jego usta otwarte są w niemym krzyku. Na twarzy Abrahama widać zastanowienie. Anioł przedstawiony obok mężczyzny wskazuje mu na baranka.

Postaci są niezwykle plastyczne, uwydatnione za pomocą użycia światłocienia. Światło pada przede wszystkim na sylwetki Abrahama oraz anioła. W nieco ciemniejszym punkcie znajduje się głowa krzyczącego z przerażenia Izaaka. Obok jego głowy stoi baranek.

Tło obrazu zdaje się spełniać drugoplanową rolę. Wyraźnie uchwycono odległość miejsca ofiary od miasta. Rozdzierająca scena ukazana została poprzez użycie kolorów takich jak czerwień, brąz i czerń. Malujący się w oddali krajobraz został przedstawiony za pomocą jasnych kolorów.

Obraz przedstawia niezwykle trudną scenę wyboru. Artysta pokazuje ojca, który musi wyzuć się z uczuć do syna i oddać Bogu ofiarę. Jednocześnie pojawia się anioł, który stanowczo powstrzymuje rękę Abrahama. Jest to wyraźne odwołanie biblijne i znak, że Bóg nie chce ofiary z ludzi. Stojący obok baranek może symbolizować największą ofiarę, która zostanie poniesiona za grzeszników. Jest to męczeńska śmierć Jezusa.

Choć związek ojca z synem jest niezwykły, widocznym jest, że mimo wahań, Abraham gotów jest poświęcić swego syna i złożyć go w ofierze bogu. Uchwycona na obrazie scena oddaje jego troskę, ale i głęboką wiarę.