Autorem wiersza „Anka, to już trzy i pół roku” jest Władysław Broniewski. Utwór należy do cyklu poświęconego Joannie Broniewskiej, nazywanej Anką – była to córka poety, która zmarła w 1954 roku.
Z tekstu dowiadujemy się, że od tej tragedii minęło już sporo czasu – dokładnie trzy i pół roku. Sam podmiot liryczny (tutaj tożsamy z poetą), mówi: „długo ogromnie”. Ból opuszczonego ojca jednak nie przeminął. Wszystko przypomina o tej, która odeszła.
W dalszych wersach wyczuć można wyraźne nawiązanie do „Trenów” Jana Kochanowskiego. Mistrz Jan z Czarnolasu również cierpiał po stracie córki, jednak wiara i filozofia pomogły pogodzić mu się z przemijaniem ukochanych. Broniewski nie potrafi odnaleźć pociechy w religii – i nie chce takiej pociechy, ponieważ uznaje ją za zwodniczą, nieautentyczną:
nie widzę cię w żadnym niebie
i nie chcę takich nieb!
A możę to akt buntu przeciw Bogu, który stworzył tak zły świat?
Jednak również ateistyczna filozofia nie pomaga.
Żadna tu filozofia
sprawy tej nie zgładzi
Człowiek niewierzący może pogodzić się z myślą o odchodzeniu wszystkich – jednak poeta zwraca uwagę, że łatwo to uczynić, gdy opuszcza nas osoba wiekowa. Jednak śmierć dziecka –nawet dorosłego, jak Anka –wykracza poza to, co bylibyśmy skłonni uznać za naturalny porządek rzeczy.
Niepokój egzystencjalny oddaje ostatni fragment wiersza:
Powiedz, czyś ty naprawdę była,
bo ja jestem...
Poeta uznaje, że nie ma życia po śmierci – jego córka więc już nie istnieje. Należy do przeszłości, która przeminęła – i można się zastanawiać, czy kiedykolwiek istniała naprawdę. Ale takie refleksje mogą przyjść również, gdy chodzi o nas samych. Jeśli jesteśmy pogrążeni w bólu i tęsknocie, to czy można powiedzieć, że naprawdę żyjemy? Dla Broniewskiego niejako prawdziwą rzeczywistością jest świat, w którym istnieje jego córka – a skoro tego świata już nie ma, to gdzie tak naprawdę trwa poeta?
Forma utworu (kilka informacji):
– układ rymów abab
– apostrofa
– urwane zdania (próba oddania emocji)
Leopold Staff odnosi się w swoim wierszu do Odysa (Odyseusza Ulisessa) bohatera mitologii greckiej. W eposie „Odyseja” Homer opisał powrót bohatera do ojczystej...
Właściwie cały Tren V wypełnia jedna metafora. Urszula porównana zostaje do oliwki w sadzie. Poeta podkreśla niedojrzałość drzewka – nie zdążyło jeszcze...
„Oda do rozpaczy” jest wierszem księdza Jana Twardowskiego. Już tytuł brzmi oryginalnie – oda jest pieśnią pochwalną. Jakże więc chwalić rozpacz jakże...
Jednym z najciekawszych a zarazem najbardziej tajemniczych motywów pojawiających się w „Makbecie” Williama Szekspira jest sen. Już sama sceneria w której...
“Książka” to wiersz Zbigniewa Herberta w którym poeta wykorzystuje topos księgi. Księga w tradycji literackiej to oznaka najwyższej tajemnej wiedzy przeznaczonej...
Geneza „Stowarzyszenie umarłych poetów” – to amerykański dramat filmowy którego premiera odbyła się w 1989 r. (reżyseria Peter Weir). Film...
Geneza Gdy pokolenie pozytywistów zastąpiło na scenie dziejowej romantyków sytuacja polskiego narodu była opłakana. Działania zaborców coraz skuteczniej...
Utwór Kazimierza Wierzyńskiego „Jestem jak szampan” pochodzi z roku 1919. Autor (będący ewidentnie podmiotem lirycznym) porównuje się w wierszu...
Wiersz „Któż nam powróci” Kazimierza Przerwy-Tetmajera należy do liryki autotematycznej traktuje bowiem o młodopolskim pokoleniu poetów. Podmiot...
