Autorem wiersza „Anka, to już trzy i pół roku” jest Władysław Broniewski. Utwór należy do cyklu poświęconego Joannie Broniewskiej, nazywanej Anką – była to córka poety, która zmarła w 1954 roku.
Z tekstu dowiadujemy się, że od tej tragedii minęło już sporo czasu – dokładnie trzy i pół roku. Sam podmiot liryczny (tutaj tożsamy z poetą), mówi: „długo ogromnie”. Ból opuszczonego ojca jednak nie przeminął. Wszystko przypomina o tej, która odeszła.
W dalszych wersach wyczuć można wyraźne nawiązanie do „Trenów” Jana Kochanowskiego. Mistrz Jan z Czarnolasu również cierpiał po stracie córki, jednak wiara i filozofia pomogły pogodzić mu się z przemijaniem ukochanych. Broniewski nie potrafi odnaleźć pociechy w religii – i nie chce takiej pociechy, ponieważ uznaje ją za zwodniczą, nieautentyczną:
nie widzę cię w żadnym niebie
i nie chcę takich nieb!
A możę to akt buntu przeciw Bogu, który stworzył tak zły świat?
Jednak również ateistyczna filozofia nie pomaga.
Żadna tu filozofia
sprawy tej nie zgładzi
Człowiek niewierzący może pogodzić się z myślą o odchodzeniu wszystkich – jednak poeta zwraca uwagę, że łatwo to uczynić, gdy opuszcza nas osoba wiekowa. Jednak śmierć dziecka –nawet dorosłego, jak Anka –wykracza poza to, co bylibyśmy skłonni uznać za naturalny porządek rzeczy.
Niepokój egzystencjalny oddaje ostatni fragment wiersza:
Powiedz, czyś ty naprawdę była,
bo ja jestem...
Poeta uznaje, że nie ma życia po śmierci – jego córka więc już nie istnieje. Należy do przeszłości, która przeminęła – i można się zastanawiać, czy kiedykolwiek istniała naprawdę. Ale takie refleksje mogą przyjść również, gdy chodzi o nas samych. Jeśli jesteśmy pogrążeni w bólu i tęsknocie, to czy można powiedzieć, że naprawdę żyjemy? Dla Broniewskiego niejako prawdziwą rzeczywistością jest świat, w którym istnieje jego córka – a skoro tego świata już nie ma, to gdzie tak naprawdę trwa poeta?
Forma utworu (kilka informacji):
– układ rymów abab
– apostrofa
– urwane zdania (próba oddania emocji)
Streszczenie Główną bohaterką osiemnastego – ostatniego tomu „Jeżycjady” pt. „Sprężyna” jest Łucja Pałys – córka Idy...
„Kazania Sejmowe” Piotrka Skargi przez lata uznawano za dzieło o proroczym wręcz charakterze. Ich autor przewidzieć miał upadek i rozbiory Rzeczypospolitej a...
Pieśń XX („Miło szaleć kiedy czas po temu”) łączy refleksję nad życiem charakterystyczną dla poważniejszych utworów Kochanowskiego z dowcipem i „biesiadnym”...
Hymn to uroczysta pieśń która chwali w niniejszym utworze Boga. Charakteryzuje się wzniosłym nastrojem a podmiot liryczny wypowiada się by zaprezentować jakieś...
Piotr Skarga był kaznodzieją króla Zygmunta III Wazy jezuitą jedną z najważniejszych postaci polskiej reformacji. Jego najważniejsze dzieła to bardzo popularne...
Geneza „Wieża” Gustawa Herlinga-Grudzińskiego po raz pierwszy opublikowana została w lipcu 1958 r. w paryskiej „Kulturze”. Opowiadanie to powstało...
„But w butonierce” to bodaj najbardziej znany wiersz jaki spisał poeta-futurysta Bruno Jasieński. Już po tytule widać sposób w jaki autor zamierza obchodzić...
Opublikowane w 1597 roku „Kazania sejmowe” Piotra Skargi należą do arcydzieł literatury staropolskiej. Wśród kazań szczególne znaczenie ma kazanie...
Streszczenie Ballada „To lubię” rozpoczyna się zwrotem do Maryli. Jest ona zachęcana do spojrzenia na piękny krajobraz. Na skraju lasu znajduje się cerkiew w...
