Wiesz Franciszka Karpińskiego „Do Justyny. Tęskność na wiosnę” należy do najbardziej znanych przykładów polskiej XVIII-wiecznej liryki miłosnej. W życiu poety ważną rolę odegrały kobiety o tym imieniu (słynne „trzy Justyny”), chociaż z żadną nie udało mu się związać na dłużej – omawiany utwór poświęcony jest jednej z nich. Warto zwrócić uwagę, iż jest to część cyklu utworów „Do Justyny”.
Poeta opisuje nadchodzącą wiosnę. Zwraca uwagę na pojawianie się w przyrodzie kolejnych elementów, które kojarzymy z tą porą roku (zboże, śpiew ptaków, kwiaty), ale podkreśla ciągle, że sam odczuwa pustkę. Wprawdzie pojawiają się kwiaty, ale nie ma jego „kwiatu” (A mój mi kwiatek nie schodzi!), ptaki śpiewają, ale nie słychać głosu jego ptaszka (A mój mi ptaszek nie śpiewa!). Oczywiście w każdym z tych przypadków nieobecnym elementem jest ukochana – to ona nadaje życiu sens i radość. Bez niej nawet wiosną nie można się w pełni cieszyć. Pojawia się nawet dość zabawne z dzisiejszej perspektywy porównanie kobiety do zboża:
Już się i zboże do góry wzbiło,
I ledwie nie kłos chce wydać;
Całe się pole zazieleniło;
Mojej pszenicy nie widać!
Utwór Karpińskiego to dzieło schematyczne i pozbawione wiekopomnych walorów literackich. Autor sięga po popularne porównania, nie siląc się na przesadną oryginalność. Mimo to warto zwrócić uwagę na ten wiersz – choćby po to, żeby wyrobić sobie zdanie o ówczesnych modach literackich (sentymentalizm), a także ujrzeć kontrast między spokojną narracją XVIII-wieku, a zbliżającym się powoli, pełnymi szału uniesieniami romantyzmu.
Forma utworu (kilka informacji):
- rymy naprzemienne (abab)
- wykrzyknienie
- apostrofa
Cykl wierszy „Anka” należy do ostatnich dzieł Władysława Broniewskiego. Broniewski należał do najbardziej kontrowersyjnych i skomplikowanych polskich artystów...
Analiza Wiersz rozpoczyna pytanie które wyrażone jest w sposób metaforyczny. Odbiorca przekazu zostaje określony jako grupa osób które bujają w...
Wiersz Ernesta Brylla „Wciąć o Ikarach głoszą” odnosi się do słynnego obrazu Pitera Bruegla. Na tym płótnie obserwujemy fragment brzegu morskiego. Na...
„Unde malum” Tadeusza Różewicza to wiersz pochodzący z tomu „Zawsze fragment. Recycling” z 1998 roku. Wiersz podejmuje tematykę etyczną dotyczy...
We fraszce „Do snu” Jan Kochanowski porusza dwa tematy. Pierwszym jest oczywiście tytułowy sen drugim natomiast – śmierć. Bohaterami utworu są spersonifikowane...
„Samotność bogów” to powieść Doroty Terakowskiej. Akcja rozpoczyna się w niesprecyzowanym czasie i miejscu. Pewne szczegóły i nazwy nasuwają...
„Widok ze Świnicy do Doliny Wierchcichej” to jeden z cyklu tatrzańskich wierszy Kazimierza Przerwy-Tetmajera. Jest to nastrojowy liryk w którym poeta ujawnia...
W utworze „Do Fraszek” autor zwraca się do tytułowych wierszy w ten zaś sposób – do samego siebie jako do ich autora. „Do Fraszek” jest...
Geneza czas i miejsce akcji Pośród utworów poświęconych powstaniu styczniowemu do najważniejszych i najbardziej przejmujących należy nowela Stefana Żeromskiego...
