Geneza
„Ikar” to opowiadanie Jarosława Iwaszkiewicza, które pierwszy raz opublikowane zostało w 1954 roku. Ma ono charakter na poły autobiograficzny, odnosi się do wydarzenia, które autor obserwował w czasie okupacji niemieckiej (II wojna światowa).
Czas i miejsce akcji, opis bohaterów
Utwór rozpoczyna się opisem obrazu Pitera Bruegla „Ikar”. Na płótnie tym widać krajobraz nadmorski – dostrzegamy statki, człowieka, którzy orze pole. Tytułowy Ikar stanowi mały element owego obrazu i nikt nie dostrzega tonącego w morzu młodzieńca. Iwaszkiewicz kojarzy to z wydarzeniem, jakie widział w czasie okupacji. Pewnego letniego wieczoru chodził on po ulicach Warszawy i dostrzegł zaczytanego chłopca. Ów piętnasto lub szesnastoletni młodzieniec nie był znany autorowi – chociaż w wyobraźni ten nadał mu imię „Michaś”. Uwagę Iwaszkiewicza zwróciła fascynacja, z jaką chłopak obcował z książką. Jednak młodzieniec ów nieuważnie wyszedł na drogę, prosto pod pędzący samochód. Auto ominęło chłopaka, ale okazało się, że to transporter Gestapo, hitlerowskiej policji politycznej, symbolu grozy i terroru. „Michaś” został aresztowany i jak podejrzewał Iwaszkiewicz, zginął w więzieniu niemieckim na alei Szucha. Autor zwraca uwagę, iż podobnie jak na obrazie Bruegla, tragedia chłopaka przechodzi niezauważona.
Większość tego, co wiemy o „Michasiu” to domysły narratora. O samym narratorze też nie dowiadujemy się zbyt wiele, gdyż jest on tylko biernym obserwatorem. Domyślać się możemy, że to człowiek kulturalny (zna bowiem twórczość Bruegla) i wrażliwy. Można dopatrywać się w nim samego Iwaszkiewicza.
Interpretacja
Autor zwraca uwagę na tragiczne losy młodych idealistów. Mityczny Ikar chciał sięgnąć słońca, jednak jego blask stopił wosk, z którego zrobione były jego skrzydła. Podobnie „Michaś” – zaczytany w książkę, zapewne marzył o wielkich rzeczach. Tymczasem zwykły, banalny błąd – wejście na jezdnie w nieodpowiednim momencie – stał się zalążkiem tragedii.
Kolejnym wątkiem opowiadanie jest obojętność ludzi. Zarówno na obrazie Bruegla, jak i w okupacyjnej Warszawie, nikt nie dostrzega rozgrywającego się obok dramatu. Idealistów czeka nie tylko śmierć, ale i zapomnienie.
Utwór Iwaszkiewicza stanowi smutną refleksję, nad mechanizmami rządzącymi ludzkim społeczeństwem i nad losem jednostek wyjątkowych, noszących „głowy w chmurach”.
„Do panny” Jana Andrzeja Morsztyna to krótka fraszka podejmująca tematykę miłości. Została ona oparta na koncepcie zawierającym ikon oraz sumację. Analiza...
„Anioł Pański” Kazimierza Przerwy-Tetmajera to nastrojowy liryk o budowie melicznej. Konstrukcja utworu przypomina pieśń – wskazuje na to powtarzający...
Analiza Utwór w widoczny sposób podzielony jest na strofy oraz wersy które charakteryzują się występowaniem szeregu powtórzeń. Całość rozpoczyna...
Streszczenie Opowieść rozpoczyna się w marcowy dzień podczas jednej z lekcji. Uczniowie nie mogą doczekać się momentu w którym będą mogli wyjść do domu. Klasa...
„Dworzanin polski” jest dziełem życia Łukasza Górnickiego. Urodzony w 1527 roku w rodzinie mieszczańskiej Górnicki studiował w Krakowie oraz w...
Czas i miejsce akcji „Katarynka” to nowela której akcja koncentruje się na ulicy Miodowej która mieści się w Warszawie. Większość wydarzeń dotyczy...
Naukowa sztuka ze „śpiewkami” w trzech aktach1934poświęcone Stefanowi Szumanowi Streszczenie Akt pierwszy Scena przedstawia zakład szewski na przestrzeni półkolistej....
Geneza Lewis Carroll jako wykładowca postrzegany był przez studentów za dość nieporadnego i w sumie nudnego nauczyciela. Mimo to potrafił znakomicie łączyć swe...
Do liryków lozańskich zalicza się utwory napisane przez Adama Mickiewicza w latach 1839 – 1840 podczas pobytu w Lozannie. Są to wiersze odróżniające...
