„Matka powieszonych” to wiersz Tadeusza Różewicza z tomu „Niepokój” (1947). Poeta sięga tu do doświadczeń wojennych i konstruuje portret kobiety udręczonej życiową tragedią. Już samy tytuł wskazuje, że nie chodzi o wypadek czy nieszczęście, ale o sytuację wpisaną w kontekst wydarzeń wojennych. Powieszenie jest bowiem okrutną śmiercią, zadawaną przez hitlerowskich oprawców. Inna oznaka wojny pojawiająca się w tekście to również wyjąca syrena, nasuwająca skojarzenia z alarmem przeciwlotniczym.
Sama postać matki łączy w wierszu Różewicza dwie figury kobiecości bardzo istotne dla polskiej tradycji: Matkę Boską i Matkę Polkę. Mamy tu do czynienia z przywołaniem motywu Matki Bolejącej – cierpiącej po śmierci Chrystusa. W tekście pojawiają się elementy obecne w tradycyjnej ikonografii Marii – czerń (będąca jednocześnie symbolem żałoby) i srebro („srebrna głowa”) dominujące w przedstawieniach Mater Dolorosa. Jednocześnie postać ta wygląda jak zwyczajna kobieta – Matka Polka.
Co więcej, przypomina ona również mitologiczną Niobe, która po śmierci swoich dzieci popadła w obłęd i zamieniła się w kamień. W wierszu wyraźnie mowa jest o „pomyleniu” matki, a także o jej ołowianych stopach stąpających po betonie. W ostatniej strofie pojawia się zaś obraz śmierci zrozpaczonej kobiety, która „idzie na dno” z „księżycem u szyi”. Sama kobieta także przypomina śmierć – jest przeciwieństwem witalności i płodności: jej piersi są bowiem obwisłe, a łono jałowe.
Ból matki opłakującej tragicznie zmarłe dzieci spotyka się ze społeczną obojętnością. Wiersz otwiera i kończy bowiem obraz bezdusznego tłumu. Określa się go za pomocą stwierdzeń: „szorstka skóra tłumu” oraz „szorstka łuska tłumu”. Pierwsza z metafor przywodzi na myśl wrogość, druga zaś bolesną obojętność na cierpienie. Łuska to bowiem coś, co ochrania wrażliwe ciało, niejako odgradza je od bodźców zewnętrznych. Tłum nie chce uczestniczyć w cudzym cierpieniu, nie współczuje i w żaden sposób nie pomaga. Różewicz wskazuje zatem, że wojna zniszczyła w ludziach podstawowe uczucia, uczyniła ich skórę „szorstką”, a więc odporną na cudze sprawy.
Czas i miejsce akcji Miejscem akcji zaprezentowanych w powieści „Kwiat kalafiora” wydarzeń jest Poznań. Część wydarzeń dzieje się w kamienicy Borejków...
Streszczenie Podczas przedstawienia Iwan Dmitriewicz Czerwiakow poczuł się nieco gorzej. Kichnąwszy zauważył że ubrudził on przy tym obecnego na przedstawieniu Bryzżałowa....
W wierszu „Sokrates tańczący” Julian Tuwim odnosi się do postaci tytułowego mędrca. Żyjący w V wieku przed naszą erą Sokrates uchodzi za jednego z najważniejszych...
Streszczenie Opowiadania mówią o życiu Mikołajka – małego Francuza i o jego szkolnych przygodach. 1. Najmilsza pamiątka Dla wszystkich dzieci nastał wyjątkowy...
Streszczenie Pamięci Bronisława Dembowskiego towarzysza lat chłopięcych urodzonego w Pułtusku zmarłego w Zakopanem te wspomnienia dni razem przeżytych poświęcamW. G....
Geneza „Lolita” to bodaj najsłynniejsza powieść Vladimira Nabokova. Geneza utworu do dzisiaj jest dyskutowana przez badaczy twórczości pisarza. Wielu z...
Powieść Miguela de Cervantesa to jedna z najważniejszych książek w dziejach hiszpańskiej literatury. Według historyka Stanleya G. Payne’a „Don Kichot”...
Streszczenie Dziwny dom Na ulicy Wierzbowej 13 stał blok który miał 13 pięter. Raz przyszedł do niego listonosz który miał listy polecone dla mieszkańców...
„Zaklęcie” Czesława Miłosza to wiersz w którym autor wypowiada się na temat roli poezji i jej metod opisywania świata. Przede wszystkim zaś przedstawia...
