„Zostawcie nas” to wiersz Tadeusza Różewicza z tomu „Poemat otwarty” (1956). Poeta nawiązuje w tym utworze do wojennego doświadczeń swojego pokolenia. Podmiot liryczny zwraca się do tych, którzy nie przeżyli wojny i nie wyobrażają sobie, jak ona wygląda. W tekście nie ma żadnych makabrycznych obrazów śmierci, jak np. w słynnym wierszu „Ocalony”. Śmierć i cierpienie istnieją jednak w sferze niedopowiedzenia. Doświadczenie wojennej generacji było tak straszne, że ludzie ci „zazdrościli roślinom i kamieniom”. Chcieli należeć do porządku materii nieożywionej lub pozbawionej świadomości.
Podmiot przywołuje wspomnienie kobiety, którą kochał w czasie wojny i przypomina sobie jej strach. Dziewczyna chciała przespać ten straszny czas i obudzić się po wszystkim. Poeta apeluje do młodego pokolenia, aby nie wgłębiała się w przeżycia jego generacji, ponieważ tkwi w nich prawda o tym, że człowiek potrafi być nieludzki. Świadczy o tym wymowny zwrot: „żyjcie jak ludzie”. Oznacza on bowiem, że wojna nie pozwalała zachować ludzkiego oblicza.
W wierszu począwszy od tytułu kilkakrotnie powtarza się zwrot „zostawcie nas” oraz „zapomnijcie o nas”. Wydaje się jednak, że ma on charakter ambiwalentny. Jeśli podmiot apeluje bowiem do przedstawicieli młodej generacji, by żyli „jak ludzie”, nie może jednocześnie traktować dosłownie apelu pozostawienia pokolenia wojennego. Bycie człowiekiem oznacza bowiem przejawianie współczucia i zainteresowania drugim człowiekiem. Jeśli więc zadaniem ludzi jest niedopuszczenie do powtórzenia się tragedii wojny, muszą oni pamiętać o tym, co ona oznacza i do czego prowadzi.
Geneza „Ikar” to opowiadanie Jarosława Iwaszkiewicza które pierwszy raz opublikowane zostało w 1954 roku. Ma ono charakter na poły autobiograficzny odnosi...
„Czego chcesz od nas Panie…” jest pieśnią dziękczynną skierowaną do Boga. Podmiot liryczny chwali go za stworzenie i utrzymywanie w istnieniu świata....
Streszczenie Hiob miał duży majątek siedmiu synów i trzy córki. Żył dobrze i cnotliwie był bogobojny. Pewnego razu szatan zarzucił Bogu że Hiob jest mu...
Dla człowieka ptaki to zwierzęta szczególne. W czasach przed wzbiciem się ludzkości w powietrze to właśnie one mogły unosić się do góry. Nadawało im to...
“Guziki” to wiersz Zbigniewa Herberta poświęcony zbrodni katyńskiej. Wiosną 1940 roku ponad dwadzieścia tysięcy polskich oficerów zostało rozstrzelanych...
„Eviva l'arte!” to jeden z wierszy Kazimierza Przerwy-Tetmajera wyrażający uwielbienie poety dla sztuki i dumę z bycia artystą. Tytułowe wykrzyknienie w języku...
„Terrorysta on patrzy” to wiersz Wisławy Szymborskiej traktujący o groźnym zjawisku współczesnego świata jakim jest terroryzm. Jest to tekst w którym...
Tren XI to kontynuacja krytyki filozofii jako drogi do szczęścia (por. Tren IX). Filozofia miała uczynić człowieka cnotliwym – a cnota i szczęście miały być tym...
Powieść Stefana Żeromskiego ukazała się w 1897 roku. Jej akcja rozgrywa się w drugiej połowie XIX wieku na terenach zaboru rosyjskiego. Streszczenie Utwór rozpoczyna...
