„List do ludożerców” Tadeusz Różewicza pochodzi z tomu „Formy” (1958). Mamy tu do czynienia z liryką zwrotu do adresata. Podmiot liryczny w formie listu zwraca się do „ludożerców”, którymi okazują się po prostu zwykli ludzie - nieżyczliwi i wrogo nastawieni do innych. Poeta dokonuje swoistej diagnozy społecznej i dostrzega, że agresja wynika z biologicznych uwarunkowań człowieka. Istota ludzka w ujęciu Różewicza jest mocno uwikłana we własne ciemne instynkty. Swoistą zwierzęcość człowieka podkreśla się za pomocą wyrazistej leksyki. Mowa zatem o „patrzeniu wilkiem”, „deptaniu słabszych”, „zgrzytaniu zębami” i „odwracaniu się plecami”.
Z drugiej strony człowiek jest istotą społeczną i musi nawiązywać relacje z innymi. Z tego powodu musi przestrzegać określonych norm współżycia. Zostają one wyrażone w wierszu w postaci napomnień skierowanych do ludożerców: „poczekajcie”, „ustąpcie”, „nie wykupujcie” wszystkich rzeczy.
Postawa podmiotu lirycznego wydaje się jednak dwuznaczna i ironiczna. Pozornie sprawia on wrażenie moralisty pouczającego innych, w jaki sposób powinni postępować. Wiele znaków w tekście zaprzecza jednak takiej interpretacji. Już na wstępie pojawia się zwrot „Kochani ludożercy”, na końcu zaś podmiot liryczny wyraźnie zmienia drugą osobę liczby mnogiej na pierwszą. Mówi: „Nie zjadajmy się”, co oznacza, że postrzega siebie jako jednego ze wspólnoty ludożerców.
Podmiot nie jest zatem moralistą, który przyznaje sobie prawo do osądzania innych. Obserwując codzienne sytuacje – w pociągu, w sklepie, na ulicy – dostrzega ludzkie wady, jednak ma świadomość, że sam również nie jest od nich wolny. Ową dwuznaczność pogłębia też brak interpunkcji w wierszu, która poszerza sensy poszczególnych stwierdzeń i czyni je nieoczywistymi.
Geneza Historia miłości Tristana i Izoldy znana nam jest z fragmentarycznych rękopisów różnego autorstwa nie do końca ze sobą spójnych treściowo....
Wiesz Czesława Miłosza „O książce” pochodzi z 1934 roku. W tym okresie przyszły noblista działał w wileńskiej grupie poetyckiej „Żagary” a jego...
Geneza „Telemach w dżinsach” – utwór autorstwa Adama Bahdaja wydany w 1979 r. Jest to powieść dla młodzieży przedstawiająca perypetie życiowe...
„Widok ze Świnicy do Doliny Wierchcichej” to jeden z cyklu tatrzańskich wierszy Kazimierza Przerwy-Tetmajera. Jest to nastrojowy liryk w którym poeta ujawnia...
Streszczenie Opis stworzenia świata i człowieka znajduje się w Księdze Rodzaju w Starym Testamencie.Pierwszego dnia Bóg stworzył dzień i noc. Drugiego dnia stworzone...
„Niebo” Wisławy Szymborskiej to wiersz w którym mamy do czynienia z filozoficzną refleksją nad światem i intelektualnymi kategoriami służącymi do jego...
W 1584 roku ukazały się w Krakowie „Fraszki” Jana Kochanowskiego. Miało to miejsce niedługo przed jego śmiercią. W sumie poeta napisał kilkaset fraszek składających...
Geneza „Mała apokalipsa” autorstwa Tadeusza Konwickiego ukazała się w 1979 r. Powieść wydana została w drugim obiegu a więc poza nurtem głównym i poza...
„Niech żyje bal” to wiersz Agnieszki Osieckiej – jednak zapewne większość osób kojarzy go jako piosenkę brawurowo wykonywaną przez Marylę Rodowicz....
