„Niech żyje bal” to wiersz Agnieszki Osieckiej – jednak zapewne większość osób kojarzy go jako piosenkę, brawurowo wykonywaną przez Marylę Rodowicz. Wsłuchawszy się w tembr głosu wokalistki, wykrzykującej z emocjami „Niech żyje bal/ bo życie to bal jest nad bale” łatwo przejść do porządku dziennego nad resztą tekstu. Tymczasem utwór jest dwuznaczny, pełen dzikiej radości, ale i głębokiej melancholii.
Metafora świata-teatru od dawna funkcjonowała w literaturze. Tymczasem Osiecka przekonuje nas, że życie to nie gra w przedstawieniu, ale bal. Bal karnawałowy, szalony, pełen emocji. Wiemy, że „drugi raz nie zaproszą nas wcale”, że „nie grają na bis”. Człowiek „z niebytu wynurza się fal” i niedługo w te fale nieistnienia powróci. Bo chociaż „bal to najdłuższy na jaki nas proszą”, to wykidajłą jest na nim śmierć – i nie wiemy kiedy postanowi ona wyprosić nas z przyjęcia.
Czy należy więc popadać w rozpacz? Oczywiście, że nie! „Życie zachodu jest warte”, przypomina nam poetka. Zachód można tu rozumieć dwojako – zarówno, jako trud, jak i jaki śmierć (dzień jako metafora życia). „Tańcz póki żyjesz i śmiej się do żony/ i pij zdrowie dam…”. Tyle można uczynić, przekonuje poetka, odwołując się do toposu „carpe diem”.
Warto zwrócić też uwagę na mistrzostwo formalne utworu. Rymy abab wzbogacone są rymami wewnątrz wersów (chłopo-robotnik, boa-grzechotnik). Autorka bawi się słowami (aorty, korty), tworząc w ten sposób nastrój karnawałowego szaleństwa. Pozornie dziecinne wyliczanki wprowadzają w atmosferę szampańskiej zabawy, ale momentami przechodzą w grozę. Poetka nie pozwala nam zapomnieć, że śmierć ciągle stoi koło życia – a szaleństwo zabawy łatwo może przemienić się w obłęd.
„Niech żyje bal” przypomina nam podstawowe prawdy. Życie jest krótkie, wyjaśnia poetka, ale może być pełne radości. Od nas zależy, jak nim pokierujemy.
Geneza „Ikar” to opowiadanie Jarosława Iwaszkiewicza które pierwszy raz opublikowane zostało w 1954 roku. Ma ono charakter na poły autobiograficzny odnosi...
„Czego chcesz od nas Panie…” jest pieśnią dziękczynną skierowaną do Boga. Podmiot liryczny chwali go za stworzenie i utrzymywanie w istnieniu świata....
Streszczenie Hiob miał duży majątek siedmiu synów i trzy córki. Żył dobrze i cnotliwie był bogobojny. Pewnego razu szatan zarzucił Bogu że Hiob jest mu...
Dla człowieka ptaki to zwierzęta szczególne. W czasach przed wzbiciem się ludzkości w powietrze to właśnie one mogły unosić się do góry. Nadawało im to...
“Guziki” to wiersz Zbigniewa Herberta poświęcony zbrodni katyńskiej. Wiosną 1940 roku ponad dwadzieścia tysięcy polskich oficerów zostało rozstrzelanych...
„Eviva l'arte!” to jeden z wierszy Kazimierza Przerwy-Tetmajera wyrażający uwielbienie poety dla sztuki i dumę z bycia artystą. Tytułowe wykrzyknienie w języku...
„Terrorysta on patrzy” to wiersz Wisławy Szymborskiej traktujący o groźnym zjawisku współczesnego świata jakim jest terroryzm. Jest to tekst w którym...
Tren XI to kontynuacja krytyki filozofii jako drogi do szczęścia (por. Tren IX). Filozofia miała uczynić człowieka cnotliwym – a cnota i szczęście miały być tym...
Powieść Stefana Żeromskiego ukazała się w 1897 roku. Jej akcja rozgrywa się w drugiej połowie XIX wieku na terenach zaboru rosyjskiego. Streszczenie Utwór rozpoczyna...