Wiersz Rafała Wojaczka „Prośba” należy do najwybitniejszych dokonań polskiej poezji erotycznej. Podmiotem lirycznym utworu jest kobieta, która zwraca się do kochanka.
Tytułowa prośba to słowa: Zrób coś, abym rozebrać się mogła jeszcze bardziej. Wprowadzają nas one w gęstą, pełną seksualności atmosferę wiersza – zarazem podkreślają jego głębszy wymiar.
Erotyka, o której pisze Wojaczek, nie sprowadza się do samego seksu, zbliżenia cielesnego. Już po przytoczonym fragmencie widać, że nie ono, a przynajmniej nie tylko ono, stanowi cel podmiotu lirycznego. „Ostatni listek wstydu już dawno odrzuciłam” – mówi. Bohatera jest już rozebrana, ale to jej nie wystarcza.
Pragnie ona czegoś, co można określić, jako totalne zjednoczenie z ukochanym. Zarówno fizyczne, jak i psychiczne.
Już w ostatni por skóry tak dawno mi wniknąłeś/Ze nie wierzę, iż kiedyś jeszcze nie być tam mogłeś. Dotychczas osiągnięta intymność, jakkolwiek głęboka, jest jednak tylko krokiem w drodze do wspomnianego zjednoczenia. Trudno powiedzieć, czy tę prośbę w ogóle można spełnić. Zapewne nie – ale być może w tym tkwi sensu utworu. Miłość, mówi nam Wojaczek ustami podmiotu lirycznego, jest skazana na niespełnienie. Ale w tym niespełnieniu odnaleźć można jej sens. Zjednoczenie z ukochaną osobą nigdy nie będzie pełne – ale samo dążenie do owego zjednoczenia umożliwia nam czerpanie szczęścia z życia.
Sens wiersza objawia się również w jego formie. Wojaczek obficie korzysta ze słownictwa kojarzącego się z bliskością i intymnością. Zarazem sformułowania te znajdują kontrast w pojęciach oznaczających samotność i niespełnienie. Dzięki temu komunikat poety tym mocniej dociera do czytelnika.
W czasach, gdy erotyka i seksualność kojarzą się coraz mocniej z tanią pornografią, warto wracać do wiersza Wojaczka. Jest on bowiem dowodem na to, że samo zrzucenie ubrań nie wystarczy –błaha nagość na okładkach czasopism pozostaje daleko od gorącego uczucia, jakie może połączyć dwoje ludzi.
Forma utworu (kilka informacji):
– nieregularny układ rymów
– trzynastozgłoskowiec
– apostrofa
Hymn o incipicie „Smutno mi Boże” Juliusz Słowacki napisał w 1836 r. w czasie podróży do Aleksandrii (miasto na terenie Egiptu). Okres powstania dzieła...
Streszczenie Główny i tytułowy bohater „Oskara i pani Róży” to ciężko chory na białaczkę chłopiec który będąc w szpitalu zaprzyjaźnia...
„Powrót prokonsula” Zbigniewa Herberta to wiersz którego tematem są moralne rozważania rzymskiego urzędnika. Tekst można również odczytywać...
Streszczenie Ramzes – potężny władca Egiptu który liczył sto lat umierał. Leżał osłabiony fizycznie czasem odchodził od zmysłów. Zmęczony tą sytuacją...
„Albatros” Charlesa Baudelaire’a to wiersz autotematyczny w którym twórca wypowiada się na temat istoty poezji i kondycji samego poety. W tekście...
Geneza Szukając motywów i tematów do swych dzieł Szekspir często posiłkował się historią. Nie inaczej było w przypadku napisanego między 1599 a 1602 „Hamleta”....
„Dzień i noc czarownicy” to książeczka Doroty Terakowskiej przeznaczona dla młodszego czytelnika. Składa się ona z dwóch opowiadań zatytułowanych „Jeden...
Wiersz Krzysztofa Baczyńskiego „Pokolenie” traktuje o nim samym oraz o jego rówieśnikach. Pamiętajmy bowiem że poeta należał do tak zwanego pokolenia...
„Plastusiowy pamiętnik” to książka której autorką jest Maria Kownacka. Opowiada o przygodach maleńkiego ludzika z plasteliny – to tytułowy Plastuś....
