Wiersz Rafała Wojaczka „Prośba” należy do najwybitniejszych dokonań polskiej poezji erotycznej. Podmiotem lirycznym utworu jest kobieta, która zwraca się do kochanka.
Tytułowa prośba to słowa: Zrób coś, abym rozebrać się mogła jeszcze bardziej. Wprowadzają nas one w gęstą, pełną seksualności atmosferę wiersza – zarazem podkreślają jego głębszy wymiar.
Erotyka, o której pisze Wojaczek, nie sprowadza się do samego seksu, zbliżenia cielesnego. Już po przytoczonym fragmencie widać, że nie ono, a przynajmniej nie tylko ono, stanowi cel podmiotu lirycznego. „Ostatni listek wstydu już dawno odrzuciłam” – mówi. Bohatera jest już rozebrana, ale to jej nie wystarcza.
Pragnie ona czegoś, co można określić, jako totalne zjednoczenie z ukochanym. Zarówno fizyczne, jak i psychiczne.
Już w ostatni por skóry tak dawno mi wniknąłeś/Ze nie wierzę, iż kiedyś jeszcze nie być tam mogłeś. Dotychczas osiągnięta intymność, jakkolwiek głęboka, jest jednak tylko krokiem w drodze do wspomnianego zjednoczenia. Trudno powiedzieć, czy tę prośbę w ogóle można spełnić. Zapewne nie – ale być może w tym tkwi sensu utworu. Miłość, mówi nam Wojaczek ustami podmiotu lirycznego, jest skazana na niespełnienie. Ale w tym niespełnieniu odnaleźć można jej sens. Zjednoczenie z ukochaną osobą nigdy nie będzie pełne – ale samo dążenie do owego zjednoczenia umożliwia nam czerpanie szczęścia z życia.
Sens wiersza objawia się również w jego formie. Wojaczek obficie korzysta ze słownictwa kojarzącego się z bliskością i intymnością. Zarazem sformułowania te znajdują kontrast w pojęciach oznaczających samotność i niespełnienie. Dzięki temu komunikat poety tym mocniej dociera do czytelnika.
W czasach, gdy erotyka i seksualność kojarzą się coraz mocniej z tanią pornografią, warto wracać do wiersza Wojaczka. Jest on bowiem dowodem na to, że samo zrzucenie ubrań nie wystarczy –błaha nagość na okładkach czasopism pozostaje daleko od gorącego uczucia, jakie może połączyć dwoje ludzi.
Forma utworu (kilka informacji):
– nieregularny układ rymów
– trzynastozgłoskowiec
– apostrofa
Tom I. Jesień Powieść rozpoczyna się słowami starej Agaty wyruszającej na żebry: „Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus” którymi kobieta pozdrawia...
Geneza „Antygona” to antyczna tragedia grecka autorstwa Sofoklesa. Jest jednym z siedmiu zachowanych w całości utworów tego twórcy. Sofokles często...
Daniel Naborowski pozostaje znany jako jeden z najwybitniejszych polskich poetów doby baroku. Jego doskonałe wykształcenie dogłębna znajomość nurtów artystycznych...
Streszczenie Motto: Czemże jest o naturo twych pocieszeń mowa Wobec żądz które budzisz twym mrocznym obszarem. (A. Słonimski) Przedmowa W poprzedzającym utwór...
Streszczenie Motto: Coraz to z ciebie jako z drzazgi smolnej Wokoło lecą szmaty zapalone Gorejąc nie wiesz czy stawasz się wolny Czy to co twoje ma być zatracone? Czy popiół...
We fraszce „Do snu” Jan Kochanowski porusza dwa tematy. Pierwszym jest oczywiście tytułowy sen drugim natomiast – śmierć. Bohaterami utworu są spersonifikowane...
Streszczenie Ojciec i syn pędzą na koniu. Dziecko jest wyraźnie osłabione jego głowa spoczywa na piersi rodzica. Mężczyzna pragnie dodać potomkowi otuchy a dziecko odpowiada...
Utwór Ignacego Krasickiego „Ptaszki w klatce” jest bardzo krótki (zaledwie cztery wersy) ale o kunszcie autora świadczy iż w tak niewielu słowach...
„Echa leśne” to nowela Stefana Żeromskiego opublikowana po raz pierwszy w 1905 roku. Akcja rozgrywa się na ziemi świętokrzyskiej kilka (kilkanaście?) lat po...
