Utwór Ignacego Krasickiego „Wstęp do bajek” otwiera wydany w 1779 roku tom „Bajki i przypowieści”. Wiersz ma formę wyliczenia – wymienione zostają przypadki, które przeczą znanym stereotypom. I tak Krasicki mówi, że był szewc, co nigdy nie korzystał z alkoholu (szewcy słynęli z pijaństwa) oraz młodzieniec, który nie trwonił czasu na szaleństwa. Co więcej, wylicza dalej autor, nawet słyszano o starcu, który nie był zrzędliwy, uczciwym celniku, czy ministrze, myślącym bardziej o sprawach państwa, niż o własnej karierze.
Był bogacz, który zbiorów potrzebnym udzielał;
Był autor, co się z cudzej sławy rozweselał – mówi poeta.
Czytelnik może odnieść wrażenie, iż wymowa utworu jest optymistyczna, że autor chce powiedzieć, iż wśród złych ludzi zdarzają się wyjątki. Puenta wyprowadza nas z błędu. Ma ona formę krótkiego dialogu:
„— A cóż to jest za bajka? Wszystko to być może!
można to interpretować w ten sposób, iż każde z tych dwóch zdań jest wypowiadane przez inną postać, lub też, że jedna osoba broni się przed zarzutem, iż wyliczanka z bajki jest nierealistyczna). Ostatecznie poeta stwierdza, że owszem, może tak być, jednak jest to mało prawdopodobne:
— Prawda, jednakże ja to między bajki włożę.
Warto zwrócić na dwuznaczność słowa „bajka” – w samym utworze „bajka” oznacza coś nieprawdopodobnego i nierealistycznego. Jednak tytuł sugeruje, iż wiersz stanowi wprowadzenie do cyklu bajek, rozumianych, jako forma literacka. Pełne zrozumienie tekstu następuje, gdy połączymy te dwa znaczenia. Okazuje się bowiem, że „Wstęp…” jest niejako programem, według którego Krasicki pisał bajki – mianowicie te krótkie utwory służą wykpiwaniu wad i przywar człowieka, prezentują realistyczne (tzn. pesymistyczne) podejście do natury ludzkiej. Być może na świecie są osoby szlachetne, konstatuje smutno autor, ale na co dzień trudno je spotkać.
Forma utworu (kilka informacji):
- trzynastozgłoskowiec
-rymy parzyste (aabb)
-anafora (powtórzenie)
Streszczenie Małgosia która nie jest zbyt posłuszną dziewczyną zostaje sama w domu. Niedługo potem przenosi się w inną rzeczywistość. Trafiając w miejsce którego...
„Namuzowywanie” to wiersz Mirona Białoszewskiego. Od stuleci jednym z najpopularniejszych typów liryki były wiersze w których poeci zwracali się...
Wiersz „Do potomnego” Tadeusza Gajcego to niezwykle liryczny utwór w którym poeta buduje serię profetycznych obrazów. Podmiot próbuje...
Geneza „Kubuś Fatalista i jego Pan” Diderota ukazał się w całości w 1796 roku już po śmierci autora jednak wcześniej czytelnicy francuscy i niemieccy poznali...
Wiara nadzieja i miłość od wieków zaliczane bywają do najważniejszych cnót ludzkich. Święty Paweł pisał Tak więc trwają wiara nadzieja miłość - te...
Streszczenie 1. Dzieci pana AstronomaBył sobie pan Astronom którego interesował wszechświat i cały układ planetarny. Potrafił całymi dniami siedzieć i obserwować...
Część I 1. Nieco szczegółów z życiorysu czcigodnego Stiepana Trofimowicza Wierchowieńskiego Stiepan jest człowiekiem słabego charakteru. Prowadzi hulaszczy...
Adresatem satyry Ignacego Krasickiego „Do króla” jest Stanisław August Poniatowski. Możemy to poznać nie tylko po tym że to on rządził Polską w czasach...
„Hymn świętego Franciszka z Asyżu” to utwór Jana Kasprowicza pochodzący z tomu „Salve Regina” stanowiący niejako rehabilitację poety za bluźnierczy...
