Unikalne i sprawdzone teksty

Wzorce osobowe średniowiecza – ideały przeszłości czy wartości aktualne dzisiaj?

Średniowiecze było epoką, która ukształtowała silne wzorce godne naśladowania. Ówcześni ludzie posiadali jasne wskazówki co do tego jak powinien zachowywać się rycerz, władca czy idealny święty, którym był wówczas asceta. Wydaje się, że utrwalane na kronikach, opowieściach o rycerzach i hagiografiach wzorce odeszły w niepamięć. Jednak moim zdaniem są one nadal aktualne.

Mimo postępującej laicyzacji społeczeństwa zaobserwować można również pojawienie się grup, które wierzą niezwykle głęboko i są gotowe do różnorodnych poświęceń. Odrzucenie dobrodziejstw doczesnych i zachowanie umiaru w konsumpcyjnym społeczeństwie jest dla mnie przejawem współczesnego ascetyzmu. Poczynienie wyrzeczeń w imię stania się lepszą osobą. Może i te postawy nie mają zawsze głęboko religijnego podłoża oraz nie przyjmują tak skrajnych postaci jak w przypadku świętego Aleksego, ale zdają się być one nadal aktualne. W nieco zmienionej formie, ale nadal ważne i warte analizy.

Wzorzec władcy uległ wielkim zmianom od czasów średniowiecza. Obecnie coraz więcej mówi się o pustych obietnicach polityków, nie zaś o składaniu deklaracji mających pokrycie w rzeczywistości. Mimo to, można powiedzieć, że ludzie oczekują tego, czym charakteryzował się średniowieczny władca – oddania dla kraju oraz ludu. Wymóg odwagi i chęci walki, którą charakteryzowali się władcy opisani w średniowiecznych kronikach nie jest już tak ważny. Mimo iż zdaje się, że obecnie polityka wyzbyta jest jakichkolwiek wartości, można odnieść wrażenie, że przeciętny wyborca oczekuje oddania, uczciwości i postawy władcy, która przybliża go do ideału średniowiecza.

Postać Rolanda czy też innych rycerzy wydaje się być nieprzystającą do naszych czasów. Mimo to można zauważyć, że cechujące ich przymioty są nadal cenione. Odwaga, skłonność do poświęceń w imię wyższej sprawy, gotowość do walki i umiejętności doceniane są także w dzisiejszych czasach. I choć mało który kraj potrzebuje współczesnych Rolandów, można stwierdzić, że wzorce przetrwały w społecznym pojmowaniu cnoty.

Moim zdaniem wzorce osobowościowe średniowiecza to nie tylko ideały przeszłości. Jak pokazałem w poprzednich akapitach, mimo zmian, które zaszły w samym społeczeństwie, ideały nadal są ważne. Niezależnie od tego czy są respektowane, nadal w społeczeństwie funkcjonują jako wzorce właściwego postępowania.

Rozwiń więcej

Losowe tematy

Sprężyna – streszczenie problematyka...

Streszczenie Główną bohaterką osiemnastego – ostatniego tomu „Jeżycjady” pt. „Sprężyna” jest Łucja Pałys – córka Idy...

Uwagi śmierci niechybnej Józef...

Ksiądz Józef Baka (1706 1707 – 1780) był jezuitą misjonarzem oraz poetą. Okres jego działalności twórczej przypadł na schyłkowy czas baroku co znajduje...

Z chałupy – interpretacja ogólna...

Sonety „Z chałupy” to cykl młodzieńczych wierszy Jana Kasprowicza publikowanych na łamach „Głosu” w 1888 roku. Poeta pomimo zastosowania formy sonetu...

Ania z Zielonego Wzgórza – streszczenie...

Streszczenie Historia Ani z Zielonego Wzgórza rozpoczyna się w dniu w którym rodzeństwo Mateusz oraz Maryla adoptują dziewczynkę. O przyczynach tej decyzji...

Przypowieść o Synu Marnotrawnym...

Streszczenie Pewien człowiek miał dwóch synów. Młodszy zapragnął swojej części majątku by odjechać z dala od domu gdzie roztrwonił wszystko. Zaczął...

Kazania sejmowe - streszczenie

Piotr Skarga był kaznodzieją króla Zygmunta III Wazy jezuitą jedną z najważniejszych postaci polskiej reformacji. Jego najważniejsze dzieła to bardzo popularne...

Eviva l'arte! - interpretacja i...

„Eviva l'arte!” to jeden z wierszy Kazimierza Przerwy-Tetmajera wyrażający uwielbienie poety dla sztuki i dumę z bycia artystą. Tytułowe wykrzyknienie w języku...

Do Magdaleny - interpretacja i analiza...

Jan Kochanowski wielokrotnie poruszał w swojej twórczości temat relacji damsko-męskich. Niejednokrotnie czynił to w sposób prześmiewczy lub wręcz frywolny....

Ranyjulek – interpretacja i analiza...

Wiersz „Ranyjulek” Juliana Tuwima jest charakterystyczną dla tego autora – przynajmniej na pewnym etapie jego twórczości (lata dwudzieste) –...