Średniowiecze było epoką, która ukształtowała silne wzorce godne naśladowania. Ówcześni ludzie posiadali jasne wskazówki co do tego jak powinien zachowywać się rycerz, władca czy idealny święty, którym był wówczas asceta. Wydaje się, że utrwalane na kronikach, opowieściach o rycerzach i hagiografiach wzorce odeszły w niepamięć. Jednak moim zdaniem są one nadal aktualne.
Mimo postępującej laicyzacji społeczeństwa zaobserwować można również pojawienie się grup, które wierzą niezwykle głęboko i są gotowe do różnorodnych poświęceń. Odrzucenie dobrodziejstw doczesnych i zachowanie umiaru w konsumpcyjnym społeczeństwie jest dla mnie przejawem współczesnego ascetyzmu. Poczynienie wyrzeczeń w imię stania się lepszą osobą. Może i te postawy nie mają zawsze głęboko religijnego podłoża oraz nie przyjmują tak skrajnych postaci jak w przypadku świętego Aleksego, ale zdają się być one nadal aktualne. W nieco zmienionej formie, ale nadal ważne i warte analizy.
Wzorzec władcy uległ wielkim zmianom od czasów średniowiecza. Obecnie coraz więcej mówi się o pustych obietnicach polityków, nie zaś o składaniu deklaracji mających pokrycie w rzeczywistości. Mimo to, można powiedzieć, że ludzie oczekują tego, czym charakteryzował się średniowieczny władca – oddania dla kraju oraz ludu. Wymóg odwagi i chęci walki, którą charakteryzowali się władcy opisani w średniowiecznych kronikach nie jest już tak ważny. Mimo iż zdaje się, że obecnie polityka wyzbyta jest jakichkolwiek wartości, można odnieść wrażenie, że przeciętny wyborca oczekuje oddania, uczciwości i postawy władcy, która przybliża go do ideału średniowiecza.
Postać Rolanda czy też innych rycerzy wydaje się być nieprzystającą do naszych czasów. Mimo to można zauważyć, że cechujące ich przymioty są nadal cenione. Odwaga, skłonność do poświęceń w imię wyższej sprawy, gotowość do walki i umiejętności doceniane są także w dzisiejszych czasach. I choć mało który kraj potrzebuje współczesnych Rolandów, można stwierdzić, że wzorce przetrwały w społecznym pojmowaniu cnoty.
Moim zdaniem wzorce osobowościowe średniowiecza to nie tylko ideały przeszłości. Jak pokazałem w poprzednich akapitach, mimo zmian, które zaszły w samym społeczeństwie, ideały nadal są ważne. Niezależnie od tego czy są respektowane, nadal w społeczeństwie funkcjonują jako wzorce właściwego postępowania.
„Moja wierna mowo” to wiersz Czesława Miłosza pochodzący z tomu „Miasto bez imienia”. Podmiotem lirycznym w utworze jest poeta którego można...
„Lot nad kukułczym gniazdem” pozostaje najbardziej cenioną powieścią Kena Keseya. Akcja rozgrywa się w szpitalu psychiatrycznym zaś narratorem książki jest...
„Wczorajszemu” to wiersz Tadeusza Gajcego napisany w 1942 roku w okupowanej Warszawie. Tekst jest osadzony w problematyce wojennej. Poeta przedstawia grozę doświadczenia...
„Przyjaciele” Streszczenie Leszek i Mieszek byli mężczyznami których łączyła szczególna więź. Mówiono o nich że gdy znaleźli orzeszek...
Geneza „Nie-boską komedię” napisał Zygmunt Krasiński w 1833 r. Dzieło ukazało się dwa lata później - wydane anonimowo w Paryżu. Po raz pierwszy nazwisko...
„Jagnie i wilcy” Ignacego Krasickiego należy do tych bajek w których przesłanie umieszczone jest już na początku utworu natomiast dalsza jego część...
„W co wierzyć?” Zenona Przesmyckiego to wiersz będący manifestacją młodopolskiego dekadentyzmu i metafizycznej pustki. Mimo że sam Miriam w swoich manifestach...
Już sam tytuł wiersza Kazimierza Wierzyńskiego przywodzi nastrój beztroski i radości życia. „Zielono mam w głowie” – tak może mówić człowiek...
Streszczenie Ojciec i syn pędzą na koniu. Dziecko jest wyraźnie osłabione jego głowa spoczywa na piersi rodzica. Mężczyzna pragnie dodać potomkowi otuchy a dziecko odpowiada...
